کتاب پیام‌های ادبی، اجتماعی و سیاسی فرخی یزدی

«پیام‌های سیاسی، ادبی، اجتماعی فرخی یزدی» به کوشش انتشارات امید فردا گزیده‌ای از اشعار شاعر آزادی‌خواه و مبارز،محمد فرخی یزدی است. میزامحمد متخلص به فرخی فرزند محمد ابراهیم سمسار یزدی در سال ۱۲۶۷- ۱۳۰۶ هجری - در یزد دیده به جهان گشود . پس از گذراندن دوران کودکی به آموختن فارسی و مقدمات عربی پرداخت دوره تحصیل او در مدرسه تا حدود سن شانزده سالگی ادامه یافت. سپس به کارگری در نانوایی و پارچه بافی مشغول شد. در آغازین روزهای مشروطیت و پیدایش حزب دموکرات در ایران فرخی از دموکرات‌های جدی و در شمار آزادی‌خواهان شهر یزد قرارگرفت. وی سردبیر نشریات حزب کمونیست ایران از جمله روزنامه طوفان بود. او همچنین نماینده مردم یزد در دوره هفتم مجلس شورای ملی بود. فرخی پس از مجلس هفتم به آلمان گریخت و از طریق روزنامه پیکار به مبارزاتش ادامه داد و همزمان روزنامه نهضت را پایه‌گذاری کرد. در سال های ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۲ به اصرار تیمورتاش به ایران آمد اما برخلاف وعده‌ای که به او برای زندگی بی‌دغدغه داده‌بودند تحت نظر قرارگرفت. مدتی بعد، در فروردین ۱۳۱۶ به اتهام بدهی ۳۰۰۰ ریالی به یک کاغذفروش به زندان افتاد و در آنجا به سبب اشعار سیاسی‌اش به زندان قصر فرستاده‌شد. او پس از یک بار اقدام به خودکشی در زندان، سرانجام در ۲۵ مهرماه ۱۳۱۸ بعد از مدت‌ها ماندن در سلول انفرادی در بیمارستان زندان با تزریق آمپول هوا به دست شخصی به‌نام دکتر احمدی کشته‌شد. اشعاری که در این مجموعه آمده‌، در دوران اختناق رضاخانی سروده شده‌است: قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح‌بخش جهان‌ست نام آزادی هزار بار بود به ز صبح استبداد برای دسته بایسته شام آزادی به‌پیش اهل جهان محترم بود آن‌کس که داشت از دل و جان احترام آزادی