دانلود کتاب از اینجا تا بهار

دلم می‌خواهد به یک نفر اعتراف کنم. به مادر نمی‌توانم بگویم؛ شرم دارم به او بگویم چه کار بدی کرده‌ام. سمانـه کوچک‌تر از آن است که حرف‌های مرا بفهمد. به دوستم پروانه هم که اصلاً نمی‌توانـم بگویم؛ می‌ترسم با من قهر کند و دیگر در کلاس کنار من ننشیند، زنگ تفریح با من بازی نکنـد، حرف‌هایش را، درددل‌هایش را، به من نگوید. نمی‌دانم چه باید بکنم! اگر از روز اول راستش را به پروانه گفته بـودم، الان دیگر دروغگو نبـودم. حالا هر روز مجبورم برای آن‌که دروغ اولم لو نرود، دروغ تازه‌تری بگویم. دلم نمی‌خواهـد دروغ بگویم، اما انگار مجبورم. اگر به کسی اعتراف نکنم، حتماً از غصـه می‌میـرم. دلم می‌خواهد یک روز وقتی به مدرسه می‌روم هیچ‌کس آن‌جا نباشد. آن وقت وسط حیاط بایستم و فریاد بزنـم: «همه‌ی حرف‌هایی را که به پروانه گفته‌ام دروغ بوده است. من اصلاً بابایم را دوست ندارم.»