کتاب آی آه

کتاب آی آه نوشته‌ی سارا عسگری مجموعه‌ای از شعرهای معاصر فارسی است که توسط انتشارات متخصصان به‌صورت الکترونیکی منتشر شده است. این کتاب در قالب غزل و شعر نو، دغدغه‌های عاطفی، فلسفی و اجتماعی شاعر را در قالب زبانی تصویری و گاه نمادین بیان می‌کند. آی آه با بهره‌گیری از عناصر سنتی و مدرن شعر فارسی، فضایی میان خاطره و خیال، تجربه و آرزو می‌سازد و مخاطب را به تماشای جهان از زاویه‌ای تازه دعوت می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آی آه

آی آه مجموعه‌ای از شعرهای سارا عسگری است که در قالب غزل و شعر آزاد سروده شده‌اند. این کتاب با رویکردی تلفیقی میان سنت و نوگرایی، به موضوعاتی چون عشق، رنج، امید، هویت و جست‌وجوی معنای زندگی می‌پردازد. شاعر در این مجموعه، با استفاده از تصاویر بدیع و زبان استعاری، تجربه‌های شخصی و جمعی را به تصویر کشیده است. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر شعر، روایتی مستقل اما مرتبط با دغدغه‌های کلی شاعر ارائه می‌دهد. آی آه با نگاهی به اسطوره‌ها، نمادها و ارجاعات فرهنگی، فضایی چندلایه و تأمل‌برانگیز خلق کرده است. سارا عسگری در این اثر، تلاش کرده است تا با زبانی امروزی و درعین‌حال وفادار به ریشه‌های شعر فارسی، احساسات و اندیشه‌های خود را به مخاطب منتقل کند.

چرا باید کتاب آی آه را بخوانیم؟

آی آه با ترکیب عناصر کلاسیک و مدرن شعر فارسی، تجربه‌ای متفاوت از خواندن شعر معاصر را فراهم می‌کند. این کتاب برای کسانی که به دنبال کشف لایه‌های پنهان احساسات و اندیشه‌ها در قالب زبان شاعرانه هستند، جذابیت ویژه‌ای دارد. تصاویر تازه، بازی با نمادها و ارجاعات فرهنگی، و همچنین پرداختن به موضوعات انسانی و جهان‌شمول، از ویژگی‌های شاخص این مجموعه است. خواننده با هر شعر، امکان مواجهه با زاویه‌ای تازه از جهان و خود را پیدا می‌کند و می‌تواند در میان سطرها، ردپای دغدغه‌های مشترک انسانی را بیابد. آی آه فرصتی برای تأمل، همدلی و بازاندیشی در مفاهیم آشنا و ناآشناست.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به علاقه‌مندان شعر معاصر فارسی، دوست‌داران غزل و شعر نو، کسانی که دغدغه‌های عاطفی و فلسفی دارند و افرادی که به دنبال تجربه‌ی زبانی تازه در شعر هستند، خواندن این کتاب پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب آی آه

«آن قافله که و که می‌برد به مصر شاهی عمری‌ست نشسته‌ام غمین در ته چاهی آن‌گونه دعا کم فت به دل ت که یونس ز خدا خواست رهد از دل‌ماهی کردی ز دل موخت زیزم سر سوهاه خطی بکنی از دل ما زیر نگاهی برکشتم از این راه هزاری و دوباره یک لحظه ششستن بهرّت نموده‌راهی شیطان اگر از معصیتم داشت قبله پارب! بل از پاکی عشقم تو گواهی عشق من شوری گذشت از سرسایی سی عم بر لبت از باب حلال؟ دامن بکشم او رسیدن به کمانت دریاچه ماند دلت از فرط زلال از بین غزل‌های من ای یار گذشتی هر بیت مرا پاره کنی؛ رمد غزال پی‌عشق آکروسهبگیرم زتوانگار هی لب بزم بر دهن ساغر خالی صبری‌بریده هر به جایی نرسیدیم ی‌چیند ازین باغ چرا میوه بهکالی؟ احوال من از ابر نباریل بپرسید با بغض فروخورده دنیا به چه حالل؟"