کتاب هستی و هبوط انسان در اسلام

کتاب الکترونیکی «هستی و هبوط انسان در اسلام» نوشتهٔ حمید پارسانیا اثری است که نشر معارف آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ابعاد هستی‌شناسی و انسان‌شناسی در فلسفه اسلامی می‌پردازد و جایگاه انسان را در منظومهٔ معرفتی اسلام تحلیل می‌کند. نویسنده با رویکردی تحلیلی، مفاهیم بنیادینی چون هبوط، عروج، مراتب هستی و نسبت انسان با عالم را واکاوی می‌کند. «هستی و هبوط انسان در اسلام» بخشی از مجموعهٔ مبانی نظری اسلام است و به‌عنوان منبعی برای دانشجویان و علاقه‌مندان به مباحث فلسفی و دینی ارائه شده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هستی و هبوط انسان در اسلام

این کتاب با عنوان «هستی و هبوط انسان در اسلام» و به قلم حمید پارسانیا، اثری در حوزهٔ ناداستان و فلسفه اسلامی است که به بررسی بنیادهای معرفتی و وجودی انسان از منظر اسلام می‌پردازد. ساختار کتاب بر پایهٔ تحلیل تطبیقی میان انسان‌شناسی توحیدی و دیگر مکاتب انسان‌شناسی، از جمله انسان‌شناسی تجربی، فلسفی معاصر، فلسفی کلاسیک و اساطیری بنا شده است. نویسنده تلاش کرده است با زبانی تحلیلی و با استفاده از منابع قرآنی، روایی و فلسفی، سیر هبوط و عروج انسان را از منظر اسلام تبیین کند. کتاب در قالبی تحلیلی و پژوهشی، ابتدا به مبانی هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی می‌پردازد و سپس با بررسی مراتب عالم، نزول و صعود انسان، ابعاد تاریخی و جغرافیایی هبوط، و نیز چالش‌های انسان معاصر، تصویری جامع از جایگاه انسان در منظومهٔ اسلامی ارائه می‌دهد. «هستی و هبوط انسان در اسلام» نه‌تنها به مباحث نظری و فلسفی می‌پردازد، بلکه با اشاره به تحولات تاریخی و اجتماعی، پیوند میان اندیشه و واقعیت‌های زیستهٔ انسان را نیز بررسی می‌کند. این کتاب برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به فلسفه اسلامی و انسان‌شناسی دینی قابل استفاده است.

خلاصه کتاب هستی و هبوط انسان در اسلام

کتاب «هستی و هبوط انسان در اسلام» به بررسی جایگاه انسان در نظام هستی از منظر فلسفه اسلامی می‌پردازد و تلاش می‌کند تفاوت‌های انسان‌شناسی توحیدی با سایر مکاتب را روشن کند. نویسنده ابتدا به معرفی انواع انسان‌شناسی، از جمله انسان‌شناسی تجربی، فلسفی معاصر، فلسفی کلاسیک و اساطیری می‌پردازد و هر یک را با رویکردی انتقادی تحلیل می‌کند. در این میان، انسان‌شناسی توحیدی به‌عنوان رویکردی که بر وحی و عقل تکیه دارد و انسان را خلیفهٔ الهی می‌داند، محور بحث قرار می‌گیرد. کتاب با تبیین مراتب عالم و رابطهٔ انسان با مراتب هستی، به مفهوم هبوط می‌پردازد؛ هبوط نه‌تنها به معنای سقوط یا تنزل، بلکه به‌عنوان فرایندی معنوی و تاریخی در نظر گرفته شده است که انسان را از عالم الوهیت به عالم اساطیر و سپس به دنیای مدرن می‌رساند. نویسنده با تحلیل آیات و روایات، مراتب نزول و صعود انسان را شرح می‌دهد و نشان می‌دهد که حرکت انسان در عالم، سفری معنوی است که با هبوط آغاز و با عروج به سوی حقیقت ادامه می‌یابد. در ادامه، کتاب به ابعاد تاریخی و جغرافیایی هبوط می‌پردازد و تحولات اندیشهٔ انسانی را از دوران اسطوره‌ای تا عصر مدرن بررسی می‌کند. نویسنده تأکید دارد که بسیاری از مشکلات انسان معاصر، ریشه در غفلت از ابعاد معنوی و متافیزیکی وجود دارد و انسان‌شناسی مدرن، با تقلیل انسان به موجودی صرفاً مادی یا نمادساز، از تبیین حقیقت انسان ناتوان است. در مقابل، انسان‌شناسی توحیدی با بهره‌گیری از میراث عرفانی و فلسفی اسلام، انسان را موجودی می‌داند که در پی بازگشت به اصل الهی خویش است و مسیر عروج را با فنا و قربانی‌کردن خود کاذب طی می‌کند. در بخش‌های پایانی، کتاب به بررسی مفاهیمی چون عشق، غربت، بیگانگی و نقش آن‌ها در تجربهٔ انسانی می‌پردازد و نشان می‌دهد که بازگشت به معرفت توحیدی می‌تواند راهی برای عبور از بحران‌های معنایی و هویتی انسان معاصر باشد.

چرا باید کتاب هستی و هبوط انسان در اسلام را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و تطبیقی، به یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌های فلسفه اسلامی یعنی جایگاه و سرنوشت انسان در عالم هستی می‌پردازد. «هستی و هبوط انسان در اسلام» با بررسی تطورات تاریخی اندیشهٔ انسان‌شناسی و مقایسهٔ آن با انسان‌شناسی توحیدی، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با تفاوت‌های اساسی میان نگاه دینی و نگاه مدرن به انسان آشنا شود. این اثر با تبیین مفاهیمی چون هبوط، عروج، مراتب هستی و نقش انسان به‌عنوان خلیفهٔ الهی، امکان بازاندیشی در باب هویت و معنای زندگی را فراهم می‌آورد. همچنین، کتاب با تحلیل چالش‌های انسان معاصر و ریشه‌یابی بحران‌های معنایی، به دغدغه‌های فلسفی و وجودی نسل امروز پاسخ می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران حوزهٔ فلسفه اسلامی، الهیات، علوم انسانی و علاقه‌مندان به مباحث انسان‌شناسی دینی و هستی‌شناسی مفید است. همچنین، کسانی که به دنبال فهمی عمیق‌تر از جایگاه انسان در نظام معرفتی اسلام و تفاوت آن با رویکردهای مدرن هستند، می‌توانند از این اثر بهره ببرند.

بخشی از کتاب هستی و هبوط انسان در اسلام

«انسان از جهان و جهان از انسان جدا نیست. به سخن دیگر آدم در متن عالم است و عالم در انسان حضور و ظهور دارد و از زبان او به شرح و تفسیر خود می‌پردازد. پیوند و وحدت انسان و جهان موجب می‌شود که آگاهی و معرفت آن دو نیز جدای از یکدیگر نباشد. هرکس جهان را به‌گونه‌ای همسان و هماهنگ با انسان می‌شناسد به انسان نیز به تناسب شناختی که از جهان دارد، علم می‌یابد. با این مقدمه پیوند و ارتباطات انسان‌شناسی و هستی‌شناسی آشکار می‌شود. هستی‌شناسی و انسان‌شناسی دو بخش از معرفت هستند. از این‌رو بین هستی‌شناسی و انسان‌شناسی با اصل معرفت و نحوهٔ آگاهی و شناخت انسان نیز ارتباط وجود دارد. یعنی هستی‌شناسی و انسان‌شناسی هر فرد از افق معرفت او حاصل می‌شود و معرفت هر فرد نیز با شناخت او از آدم و عالم تناسب می‌یابد. هر فرد از افق آگاهی خود به شناختی هماهنگ از عالم و آدم دست می‌یابد و دریافت هر فرد همسان با آگاهی و شناخت او از انسان و هستی است. بنابراین بین سه مسئله معرفت‌شناسی، انسان‌شناسی و هستی‌شناسی توازن برقرار است. کسی که در شناخت و معرفت دچار تشکیک شده باشد در هستی‌شناسی به سفسطه و نیهیلیسم و در انسان‌شناسی به نوعی عریان از اومانیسم می‌رسد. در این دیدگاه، ارادهٔ آدمی معیار و میزان همه اموری پنداشته می‌شود که در افق فرهنگ انسانی پدید می‌آید یا نابود می‌گردد.»