کتاب روابط موجر و مستاجر از منظر قانون

کتاب الکترونیکی «روابط موجر و مستاجر از منظر قانون» نوشتهٔ الهام شگفته اثری تخصصی در حوزهٔ حقوق مدنی ایران است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی دقیق و تحلیلی روابط حقوقی میان موجر و مستاجر، به‌ویژه از منظر فقه اسلامی و قوانین مدنی ایران می‌پردازد. مخاطبان این اثر، دانشجویان حقوق، وکلا، قضات و علاقه‌مندان به مباحث حقوقی هستند که به دنبال درک عمیق‌تر از مبانی و جزئیات قراردادهای اجاره و شرایط قانونی آن می‌باشند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روابط موجر و مستاجر از منظر قانون

«روابط موجر و مستاجر از منظر قانون» اثری ناداستان و پژوهشی است که به بررسی ابعاد مختلف عقد اجاره و روابط میان موجر و مستاجر در نظام حقوقی ایران می‌پردازد. این کتاب ساختاری تحلیلی دارد و با تکیه‌بر منابع فقهی و حقوقی، مفاهیم بنیادین اجاره، شرایط صحت قرارداد، ارکان عقد، انواع اجاره و تفاوت آن با سایر عقود مشابه را واکاوی می‌کند. نویسنده، الهام شگفته، با استناد به آیات قرآن، روایات، اجماع و عقل، مشروعیت و جواز اجاره را در فقه شیعه و قوانین مدنی ایران بررسی کرده است. اثر حاضر نه‌تنها به تعریف و تبیین مفاهیم کلیدی مانند عقد، اجاره، اجیر و موجر می‌پردازد، بلکه به شرایط متعاقدین، مدت و زمان اجاره، اجارهٔ اشخاص و تفاوت آن با جعاله نیز توجه دارد. کتاب با رویکردی تطبیقی، هم به مبانی فقهی و هم به مواد قانونی اشاره دارد و تلاش کرده است تا نقاط اشتراک و افتراق میان دیدگاه‌های فقهی و حقوقی را روشن کند. این اثر برای مخاطبانی که به دنبال فهم عمیق‌تر و کاربردی‌تر از روابط موجر و مستاجر هستند، منبعی قابل‌توجه به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب روابط موجر و مستاجر از منظر قانون

کتاب «روابط موجر و مستاجر از منظر قانون» به‌صورت نظام‌مند به تحلیل و تبیین مفاهیم و قواعد حاکم بر قرارداد اجاره در حقوق ایران می‌پردازد. نویسنده ابتدا با تعریف لغوی و اصطلاحی عقد و اجاره، تفاوت‌های آن را با سایر عقود مانند بیع و جعاله روشن می‌کند. سپس با استناد به منابع فقهی و قانونی، مشروعیت اجاره را از منظر قرآن، روایات و اجماع بررسی کرده است. در ادامه، شرایط صحت عقد اجاره از جمله بلوغ، عقل، رشد، قصد و رضایت طرفین، مالکیت و جایز التصرف بودن را به تفصیل بیان می‌کند. کتاب به ارکان اصلی عقد اجاره یعنی صیغه، متعاقدین و اجرت می‌پردازد و شرایط و ویژگی‌های هر یک را شرح می‌دهد. تفاوت‌های اجارهٔ اشخاص و اجارهٔ اشیا، انواع اجیر (خاص و مشترک)، و شرایط پرداخت اجرت و تعیین مدت اجاره نیز از دیگر مباحث مهم کتاب است. اثر حاضر به موضوعاتی مانند حداقل و حداکثر مدت اجاره، اجارهٔ موقت و دائمی، اجاره به مدت حیات موجر یا مستاجر و شرایط فسخ قرارداد می‌پردازد. همچنین، به نقش قانون کار در تنظیم روابط اجارهٔ اشخاص و تفاوت آن با اجارهٔ اشیا اشاره شده است. در نهایت، کتاب با بررسی تطبیقی دیدگاه‌های فقهی و حقوقی، تلاش دارد تصویری جامع از روابط موجر و مستاجر در نظام حقوقی ایران ارائه دهد.

چرا باید کتاب روابط موجر و مستاجر از منظر قانون را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کسانی که به دنبال شناخت دقیق و مستند از روابط حقوقی میان موجر و مستاجر هستند، اهمیت ویژه‌ای دارد. اثر حاضر با جمع‌آوری و تحلیل منابع فقهی و قانونی، به پرسش‌های رایج دربارهٔ شرایط صحت قرارداد اجاره، حقوق و تکالیف طرفین، و تفاوت‌های اجاره با سایر عقود پاسخ داده است. همچنین، با توجه به مثال‌ها و استدلال‌های متعدد، خواننده می‌تواند درک بهتری از کاربرد عملی قوانین در زندگی روزمره و دعاوی حقوقی به دست آورد. این کتاب به‌ویژه برای دانشجویان و فعالان حوزهٔ حقوق، ابزاری برای فهم عمیق‌تر و استدلالی‌تر مسائل اجاره فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشتهٔ حقوق، وکلا، مشاوران حقوقی، قضات و افرادی که با قراردادهای اجاره و مسائل حقوقی مرتبط با موجر و مستاجر سروکار دارند، مناسب است. همچنین، برای کسانی که به دنبال آگاهی از حقوق و تکالیف خود در قراردادهای اجاره هستند یا درگیر دعاوی ملکی‌اند، مطالعهٔ این اثر مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب روابط موجر و مستاجر از منظر قانون

«عقد در لغت به معنای بستن دو چیز است به یکدیگر به نوعی که جدا شدن یکی از دیگری سخت و دشوار باشد. مثل گره زدن ریسمان و نخ به ریسمان و نخ دیگری که از هم منفک نگردند و با یکدیگر تلازم و پیوستگی پیدا کنند. از این‌رو علمای علم لغت در تعریف لغوی عقد را مقابل حل به معنای گشودن به‌کار برده‌اند. در لسان العرب تحت مادّهٔ «عقد» آمده است: العَقد نقیض الحَل. و حل و عقده یعنی گشودن و بستن کنایه از انجام دادن امور است و همچنین عقد به معنای بستن ریسمان و بیع و عهد است. در تاج العروس من جواهر القاموس تحت مادهٔ «عقد» آمده: عقد الحبل و البیع و العهد یعقد عقداً فانعقد. عقد در لغت به معنی بستن و گره زدن آمده و جمع آن کلمهٔ «عقود» است. عقد در شرع و اصطلاح حقوقی آن عبارت است از قول متعاقدین یا قول از طرف یکی از متعاقدین و فعل از دیگری با ارتباط خاص از منظر شرع. عقد عبارت است از همکاری متقابل اراده دو یا چند شخص در ایجاد ماهیت حقوقی. اثر این ماهیت حقوقی ممکن است انتقال مالی از یک طرف به طرف دیگر در برابر عوض مانند انتقال بیع از بایع به خریدار در برابر ثمن معلوم در عقد بیع یا بلاعوض مانند انتقال رایگان مالی از مصالح به متصالح در عقد صلح بلاعوض باشد و یا اثر آن پیدایش تعهدی در ذمهٔ هر یک از طرف‌ها در برابر طرف دیگر، مانند تعهد اجیر به انجام عملی در برابر مستأجر و تعهد مستأجر به پرداخت اجرت و با تغییر تعهد مانند تغییر موضوع متعهد در تبدیل تعهد و یا زوال تعهد، مانند از بین رفتن تعهد هر یک از دو طرف عقد در برابر زوال تعهد طرف دیگر به وسیلهٔ قرارداد باشد.»