کتاب رقصا رقص دریا

کتاب الکترونیکی «رقص رقص دریا (جستاری در اندیشه‌های حضرت مولانا)» نوشتهٔ کاوه فرزانه و به همت نشر کتابسرای میردشتی منتشر شده است. این اثر به بررسی زندگی، سلوک و اندیشه‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی می‌پردازد و با نگاهی پژوهشی و روایی، تحولات فکری و عرفانی او را در بستر تاریخ و فرهنگ زمانه‌اش دنبال می‌کند. نویسنده با بهره‌گیری از منابع دست‌اول و آثار مولانا، تصویری جامع از شخصیت، آثار و تأثیرات این عارف بزرگ ارائه داده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب رقصا رقص دریا

«رقص رقص دریا» اثری در قالب ناداستان و جستار پژوهشی است که به زندگی و اندیشه‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی می‌پردازد. کاوه فرزانه در این کتاب، با رویکردی تحلیلی و تاریخی، سیر تحول فکری و عرفانی مولانا را از دوران کودکی تا واپسین روزهای زندگی‌اش دنبال کرده است. کتاب با شرحی از اوضاع اجتماعی و سیاسی قرن هفتم هجری و تأثیرات آن بر زندگی مولانا آغاز می‌شود و سپس به مهاجرت خانوادهٔ او از بلخ به قونیه، نقش پدرش بهاءالدین ولد، و آشنایی با شخصیت‌هایی چون شمس تبریزی، برهان‌الدین محقق ترمذی، صلاح‌الدین زرکوب و حسام‌الدین چلبی می‌پردازد. ساختار کتاب به گونه‌ای است که ضمن روایت زندگی مولانا، به تحلیل وقایع مهم و تأثیرگذار بر شکل‌گیری اندیشه‌های او نیز توجه دارد. نویسنده با استفاده از منابع تاریخی، تذکره‌ها و آثار مولانا، تلاش کرده تصویری چندوجهی از این عارف و شاعر بزرگ ارائه دهد. کتاب همچنین به شرح مراسم و آیین‌های مرتبط با طریقت مولویه، به‌ویژه سماع و جایگاه آن در عرفان مولانا، می‌پردازد و تأثیر این آیین‌ها را بر پیروان و علاقه‌مندان مولانا بررسی می‌کند. در مجموع، «رقص رقص دریا» اثری است که هم برای علاقه‌مندان به عرفان و ادبیات فارسی و هم برای پژوهشگران حوزهٔ تاریخ و فرهنگ اسلامی، اطلاعات و تحلیل‌های ارزشمندی فراهم می‌آورد.

خلاصه کتاب رقصا رقص دریا

در «رقص رقص دریا»، کاوه فرزانه با نگاهی موشکافانه به زندگی و اندیشه‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی پرداخته است. کتاب با ترسیم فضای پرآشوب قرن هفتم هجری و مهاجرت خانوادهٔ مولانا از بلخ به قونیه آغاز می‌شود و نقش پدرش، بهاءالدین ولد، را در شکل‌گیری شخصیت و تربیت او برجسته می‌کند. نویسنده به تأثیر عمیق برهان‌الدین محقق ترمذی بر سلوک معنوی مولانا اشاره دارد و سپس به نقطهٔ عطف زندگی او، یعنی ملاقات با شمس تبریزی، می‌پردازد؛ دیداری که به دگرگونی بنیادین در اندیشه و رفتار مولانا انجامید و او را از فقیهی زاهد به عارفی عاشق و شاعر بدل ساخت. کتاب، تحولات روحی و فکری مولانا را پس از جدایی از شمس و سپس ارتباط با صلاح‌الدین زرکوب و حسام‌الدین چلبی دنبال می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این روابط، الهام‌بخش سرایش آثار سترگی چون مثنوی معنوی و دیوان شمس شده‌اند. نویسنده به نقش حسام‌الدین چلبی در شکل‌گیری مثنوی و اهمیت او به‌عنوان نخستین شنونده و کاتب این اثر اشاره می‌کند. همچنین، به آیین سماع و جایگاه آن در طریقت مولویه پرداخته شده و شرحی از مراسم و آداب آن ارائه می‌شود. در بخش‌هایی از کتاب، به تداوم سلسلهٔ مولویه پس از وفات مولانا و نقش سلطان ولد و دیگر جانشینان در حفظ و گسترش این طریقت اشاره شده است. نویسنده با بررسی آثار مولانا، از جمله مثنوی معنوی، دیوان شمس، فیه ما فیه و مکتوبات، به تنوع موضوعات و عمق اندیشه‌های او می‌پردازد و نشان می‌دهد که مولانا چگونه از مسائل روزمره تا مباحث پیچیدهٔ معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی را در آثارش مطرح کرده است. در نهایت، کتاب تصویری از مولانا به‌عنوان انسانی فراتر از مرزهای جغرافیایی، مذهبی و قومی ارائه می‌دهد که پیامش برای همهٔ انسان‌ها قابل دریافت است.

چرا باید کتاب رقصا رقص دریا را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و روایی، زندگی و اندیشه‌های مولانا را در بستر تاریخ و فرهنگ زمانه‌اش بررسی می‌کند و به خواننده امکان می‌دهد تا با سیر تحولات فکری و عرفانی یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های ادبیات و عرفان فارسی آشنا شود. «رقص رقص دریا» نه‌تنها به روایت زندگی مولانا می‌پردازد، بلکه با تحلیل وقایع مهم و بررسی آثار و آیین‌های مرتبط با طریقت مولویه، زمینه‌ای برای فهم عمیق‌تر اندیشه‌های او فراهم می‌آورد. این اثر برای کسانی که به دنبال شناخت ریشه‌های عرفان ایرانی و تأثیر آن بر فرهنگ و هنر هستند، منبعی غنی و قابل اتکا به‌شمار می‌آید. همچنین، کتاب با پرداختن به جزئیات مراسم سماع و نقش آن در سلوک معنوی، ابعاد کمتر شناخته‌شده‌ای از عرفان مولانا را روشن می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به عرفان و ادبیات فارسی، پژوهشگران حوزهٔ تاریخ و فرهنگ اسلامی، و کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از زندگی و آثار مولانا هستند، مناسب است. همچنین، برای افرادی که دغدغهٔ شناخت آیین‌ها و سنت‌های عرفانی، به‌ویژه طریقت مولویه و مراسم سماع را دارند، این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب رقصا رقص دریا

«سماع، حالتی است عارفانه و وجد و شوری درونی و باطنی و غَلیانی است پرشور؛ که شخص را به دست‌افشانی و چرخ زدن و پای‌کوبی و رقص، وامی‌دارد. نَقل است که حضرت خداوندگار، هنگام عبور از بازار زرکوبان، از صدای پی‌درپی ضربه‌ها، به سماع درآمد و صلاح‌الدین زرکوب، به همه امر می‌نماید که دست از ضربه زدن‌های پی‌درپی و پیوسته بر ندارند؛ و حضرت خداوندگار تا دیروقت به سماع مشغول می‌گردند. تعریفی که حضرت دوست، شمس تبریزی، از سماع دارند، خواندنی است: «این تجلی و رؤیت خدا، مردان خدا را، در سماع بیشتر باشد. ایشان، از عالم هستی خود بیرون آمده‌اند. از عالم‌های دیگر برون آرَدِشان سماع؛ و به لقای حق پیوندد». آن وجد و شوری که حضرت دوست، شمس تبریزی، در وجود نازنین و پربرکت مولانا به وجود آوردند، مولانای فقیه و اصولی را، به سماع برانگیخت؛ طوری که تا آخر عمر شریفشان، دست از آن نکشیدند. در غزلیات زیبا و با طراوت ایشان، بارها از لفظ سماع و آداب و حالات آن، سخن به میان آورده‌اند. بسیاری از شعرهای آن بزرگوار نیز، حالتی موزون و به‌اصطلاح امروزی‌ها، ریتمیک دارد؛ و شخص در اثر خوانش آن، دچار نوعی شعف درونی و تزایدِ حالات سکرآور عارفانه می‌گردد. این موضوع، ناشی از حالاتی است که حضرت مولانا، بدان وارد می‌شدند و سیل رام نشدنی کلمات و عبارات از اندیشه زیبایشان، به جهان محسوسات، می‌تراوید و کاتبان می‌نوشتند. درواقع حضرت خداوندگار مولانا، سماع را، حالتی از وجد و سرور و شادی فزاینده می‌دانستند. حالتی که در آن، شخص در اثر توجه و تلنگری اندک، اما عاشقانه، ابعاد مکانی و زمانی و هستی را از یاد برده و رقص‌کنان و دست‌افشان، همچون ذره‌ای در بحر بیکران هستی، در خلسه‌ای اهورایی مستغرق می‌گردد.»