کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

معرفی کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

کتاب الکترونیکی «زنی ایستاده بر کرانهٔ رود آخرون» (بر پایهٔ نمایشنامهٔ مدآ) نوشتهٔ «مهران دشت‌بزرگی» و با الهام از نمایشنامهٔ «مدآ» اثر «اوریپید»، توسط انتشارات آفرینش مهر منتشر شده است. این نمایشنامه با بازآفرینی داستانی اسطوره‌ای، به سراغ مضامین معاصر و دغدغه‌های زنان مهاجر و قربانیان خشونت می‌رود. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

این نمایشنامه با الهام از تراژدی یونانی «مدآ» نوشتهٔ «اوریپید» شکل گرفته و روایت خود را در بستری امروزی و با زبانی معاصر بازگو می‌کند. داستان، زندگی زنی به نام «مدآ» را دنبال می‌کند که پس از خیانت همسرش و طرد شدن از جامعه، درگیر کشمکش‌های عمیق عاطفی و اجتماعی می‌شود. نویسنده با تلفیق عناصر اسطوره‌ای و واقعیت‌های تلخ مهاجرت، تبعیض و خشونت علیه زنان، اثری خلق کرده که همزمان به گذشته و حال نظر دارد. فضای نمایشنامه میان جهان اسطوره‌ای و دنیای معاصر در نوسان است و شخصیت‌ها، چه الهه‌ها و چه انسان‌ها، درگیر بحران هویت، عشق، انتقام و مادرانگی هستند. اثر حاضر در سه پرده روایت می‌شود و با بهره‌گیری از زبان و تصاویر شاعرانه، به بررسی رنج‌ها و انتخاب‌های دشوار زنان در جوامع مردسالار می‌پردازد. «زنی ایستاده بر کرانهٔ رود آخرون» نه فقط بازخوانی یک اسطوره، بلکه تلاشی برای پیوند دادن آن با مسائل اجتماعی و روانی امروز است.

خلاصه کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! نمایشنامه با صحنه‌ای آغاز می‌شود که «مدآ» در تاریکی کنار رود آخرون ایستاده و صدای خندهٔ فرزندانش را می‌شنود. او در جست‌وجوی بازگرداندن فرزندانش از دنیای مردگان است و با الهه‌هایی چون «پرسفونه» و «آفرودیته» روبه‌رو می‌شود. در این میان، خاطرات و رنج‌هایش از خیانت همسرش «جیس» و طرد شدن از جامعه، مدام بازگو می‌شود. روایت به تدریج از فضای اسطوره‌ای فاصله می‌گیرد و به دنیای معاصر نزدیک می‌شود؛ جایی که «مدآ» به عنوان یک زن مهاجر، با خطر اخراج از جزیره و از دست دادن فرزندانش روبه‌روست. او در میان زنان دیگر، از دردها و بی‌عدالتی‌هایی که تجربه کرده سخن می‌گوید و در نهایت، در برابر فشارهای اجتماعی و قانونی، تصمیمی هولناک می‌گیرد. نمایشنامه با تداخل جهان اسطوره و واقعیت، سرنوشت تلخ «مدآ» و فرزندانش را به تصویر می‌کشد و پرسش‌هایی دربارهٔ عشق، انتقام، مادرانگی و قربانی‌شدن زنان مطرح می‌کند.

چرا باید کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون را خواند؟

این نمایشنامه با پیوند دادن اسطورهٔ «مدآ» به مسائل اجتماعی و روانی امروز، فرصتی برای بازاندیشی دربارهٔ جایگاه زنان، مهاجرت، خشونت و تبعیض فراهم می‌کند. روایت چندلایه و حضور شخصیت‌های اسطوره‌ای در کنار شخصیت‌های معاصر، امکان مقایسهٔ تجربه‌های زنانه در گذشته و حال را به وجود می‌آورد. اثر حاضر با زبان تصویری و دیالوگ‌های پرکشمکش، مخاطب را به تامل دربارهٔ انتخاب‌های دشوار و پیامدهای آن‌ها در زندگی زنان و مادران وامی‌دارد.

خواندن کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به نمایشنامه، ادبیات تطبیقی، اسطوره‌شناسی و مسائل زنان مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ مهاجرت، هویت، خشونت خانگی و تبعیض جنسیتی دارند، می‌تواند تجربه‌ای تاثیرگذار باشد.

فهرست کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

- پردهٔ اول: آغاز روایت در کنار رود آخرون، مواجههٔ مدآ با الهه‌ها و بازگویی رنج‌های گذشته و حال. این بخش با تلفیق اسطوره و واقعیت، فضای ذهنی و عاطفی مدآ را ترسیم می‌کند. - پردهٔ دوم: ورود به فضای معاصر، پارک و خانه. مدآ با زنان دیگر دربارهٔ مشکلات، مهاجرت و خیانت همسرش گفتگو می‌کند. بحران هویت و تهدید اخراج از جزیره اوج می‌گیرد. - پردهٔ سوم: خانهٔ مدآ و تقابل نهایی با جیس و دیگر شخصیت‌ها. تصمیم‌های سرنوشت‌ساز مدآ، تنهایی و فروپاشی خانواده، و تلاقی جهان اسطوره و واقعیت در پایان نمایشنامه به تصویر کشیده می‌شود.

بخشی از کتاب زنی ایستاده بر کرانه رود آخرون

«مدآ: هادس...بچه‌هام برگردون..من یه مادرم..اومدم دنبالشون..صدای خنده‌هاشون اینجاس... کنار رودآخرون...تو بخوای بر می‌گردن...از اینجا می‌برمشون...بهشون نگاه نمی‌کنم تا برسم روی زمین..هر چی بخوای..بگو... من می‌تونم ملکه‌ات بشم...فقط بزار بچه‌ها برن...جای خالی هشت ماههٔ زنت رو پر می‌کنم...هادس..با دو مشعل مادرم آومدم...من پیداشون می‌کنم از اینجا می‌برم. بچه‌ها برگردین... صدای توفان شدید/ صدای انسان‌هایی که از درون آب نامفهوم می‌خوانند. و کم‌کم از رود بیرون می‌زنند. بریده بریده و هرکدام به شکلی می‌خوانند و صدای گریهٔ بچه‌ها به گوش می‌رسد. انسان‌ها طناب‌هایی دارند که آن را می‌کشند و بر رویش راه می‌روند و تصاویری از مرگ زنان را نشان می‌دهند و بعضی از آن‌ها دست زنی، سر زنی، موی زنی خون‌آلود را به همراه دارند و شعر زیر را می‌خوانند. بازی‌سازان: همهٔ مرگ‌ها را مرده‌ام مرگ چوبین درخت را، مرگ سنگی کوه را، مرگ خاکی خاک را، مرگ برگی خشاخشی علف‌های تابستانی را»