کتاب از آسه مایی تا دماوند

کتاب از آسه‌ مایی تا دماوند نوشته منوچهر فرادیس و یراسته قمر تکاوران توسط نشر خرد جاوید منتشر شده است. این کتاب در قالب خاطرات و سفرنامه، روایتگر تجربه‌های نویسنده از مهاجرت، سفرهای فرهنگی و زیست میان دو سرزمین افغانستان و ایران است. از آسه‌مایی تا دماوند به موضوعاتی چون مهاجرت، هویت، فرهنگ و تعاملات میان‌فرهنگی پرداخته است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب از آسه مایی تا دماوند

کتاب از آسه‌مایی تا دماوند روایت سفرها و خاطرات منوچهر فرادیس است که در قالب سفرنامه‌ای میان افغانستان و ایران نوشته شده. نویسنده که پیش‌تر رمان‌هایی منتشر کرده، در این اثر به تجربه‌های شخصی خود از مهاجرت، حضور در رویدادهای فرهنگی و مواجهه با مرزهای جغرافیایی و فرهنگی می‌پردازد. کتاب ابتدا در افغانستان منتشر شده و سپس نسخه‌ی جدیدی از آن در ایران به چاپ رسیده است. از آسه‌مایی تا دماوند در فضایی میان خاطره‌نویسی و سفرنامه حرکت می‌کند و به دغدغه‌های هویتی، فرهنگی و اجتماعی مهاجران افغان در ایران و همچنین پیوندهای تاریخی و زبانی میان دو کشور می‌پردازد. نویسنده با نگاهی انتقادی و گاه طنزآمیز، تجربه‌های خود را از مواجهه با ساختارهای اداری، جامعه‌ی میزبان و فضای فرهنگی ایران روایت می‌کند. این اثر تصویری از زیست مهاجرانه، دلتنگی‌ها، امیدها و چالش‌های فردی و جمعی را ارائه می‌دهد و درعین‌حال به موضوعات کلان‌تری چون مرزهای هویتی و فرهنگی در منطقه‌ی فارسی‌زبان می‌پردازد.

خلاصه کتاب از آسه مایی تا دماوند

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

کتاب از آسه‌مایی تا دماوند با معرفی نویسنده و پیشینه‌ی خانوادگی او آغاز می‌شود و سپس به روایت نخستین سفر فرهنگی‌اش به ایران می‌پردازد. نویسنده از دعوت به یک سفر فرهنگی و سیاحتی به ایران می‌گوید و مراحل دریافت گذرنامه و روادید را با جزئیات و طنز روایت می‌کند. او از نگرانی‌ها و تصوراتش درباره‌ی ایران و برخوردهای احتمالی با جامعه‌ی میزبان سخن می‌گوید و سپس وارد روایت سفر می‌شود. از فرودگاه کابل تا مشهد و تهران، از قم تا اصفهان و دیگر شهرها. در هر بخش، نویسنده تجربه‌های خود را از مواجهه با مردم، مسئولان، رانندگان تاکسی، کتاب‌فروشی‌ها و فضاهای شهری بازگو می‌کند. 

دغدغه‌های هویتی، احساس بیگانگی یا نزدیکی، خاطرات دوران کودکی و نوجوانی و مقایسه‌ی زندگی در افغانستان، پاکستان و ایران در سراسر کتاب حضور دارد. نویسنده با نگاهی انتقادی به ساختارهای اجتماعی و فرهنگی هر دو کشور می‌نگرد و درعین‌حال از پیوندهای عمیق زبانی و فرهنگی میان افغانستان و ایران سخن می‌گوید. روایت‌ها گاه با طنز و گاه با تلخی همراه‌اند و تجربه‌ی مهاجرت، دلتنگی، امید و مواجهه با تفاوت‌ها و شباهت‌ها را به تصویر می‌کشند. کتاب در نهایت تصویری چندلایه از زیست مهاجرانه و سفر میان دو سرزمین ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب از آسه مایی تا دماوند را خواند؟

کتاب از آسه‌مایی تا دماوند فرصتی است برای آشنایی با تجربه‌های زیسته‌ی یک مهاجر افغان در ایران و تماشای ایران از زاویه‌ی نگاه یک مهمان. روایت‌های شخصی، جزئیات سفر، و تأملات نویسنده درباره‌ی هویت، فرهنگ و مرزهای جغرافیایی و ذهنی، خواننده را با لایه‌های کمتر دیده‌شده‌ی روابط میان افغانستان و ایران روبه‌رو می‌کند؛ همچنین کتاب به موضوعات مهاجرت، دلتنگی، امید و چالش‌های فردی و جمعی می‌پردازد و تصویری واقعی و بی‌پیرایه از زیست مهاجرانه ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب از آسه مایی تا دماوند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سفرنامه، خاطره‌نویسی، مطالعات مهاجرت و کسانی که دغدغه‌ی هویت، فرهنگ و روابط میان افغانستان و ایران را دارند، مناسب است؛ همچنین برای پژوهشگران علوم اجتماعی و فرهنگی و هر کسی که می‌خواهد تجربه‌ی مهاجران افغان در ایران را از نزدیک لمس کند، خواندنی خواهد بود.

بخشی از کتاب از آسه مایی تا دماوند

«درست و دقیق همین یک ماه پیش بود. یک ماه پیش که به گوشی موبایلم زنگ آمد. وقتی به صفحة گوشی نگاه کردم. دیدم شمارة آقای بیژن سیامک است. هرنامی وقتی به چشم و ذهن می‌آید. اگر شناسا باشد. گذشتة این نام نیز در ذهن چون تصاویر متحرکی، می‌آید و گردش می‌کند. ذهن درگیر می‌شود. هرباری که گوشی را برمی‌دارم؛ صدایی می‌آید؛ اما هرصدا قصه دارد. آدمی هوش مصنوعی نیست. آدمی رنگ دارد. بو دارد. شرف دارد. انسانیت دارد. حیوانیت دارد. هرآدمی یک جهان است. گاهی یک صدا می‌تواند تو را از انتظاری بیهوده رها کند و نقطه آخر بگذارد. گاهی یک صدایی که پشت این پارچة پلاستیکی توأم با فلزها هست، می‌تواند تو را شادمان کند؛ چون صدای پدر. چون صدای مادر. چون صدای خواهر. گاهی هم می‌تواند چون برف کوچی، یک پیام صوتی، یک طنین صدا تو را در خود دفن کند و زیر آوار.»