کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق

کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق نوشته لیلا غیاث‌آبادی فراهانی که توسط نشر انتخاب منتشر شده، به بررسی مفهوم نسل‌زدایی از منظر فقه اسلامی و حقوق بین‌الملل پرداخته است. این اثر با رویکرد تطبیقی، به تحلیل جرم نسل‌زدایی، انواع آن، جایگاه آن در قوانین ایران و ضرورت جرم‌انگاری آن پرداخته و تلاش کرده خلأهای قانونی موجود را شناسایی کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق

کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق به موضوع نسل‌زدایی که در حقوق بین‌الملل به‌عنوان یکی از شدیدترین جرایم علیه بشریت شناخته می‌شود، می‌پردازد و آن را از دو منظر فقه اسلامی و حقوقی بررسی می‌کند. لیلا غیاث‌آبادی فراهانی باتکیه‌بر اسناد بین‌المللی، کنوانسیون‌ها و اساسنامه‌ی دیوان کیفری بین‌المللی، سعی دارد جایگاه این جرم را در نظام حقوقی ایران روشن کند. کتاب در سال ۱۴۰۱ نگاشته شده و به دغدغه‌هایی چون نبود جرم‌انگاری نسل‌زدایی در قوانین ایران، تفاوت آن با سایر جرایم سنگین مانند افساد فی‌الارض و محاربه و ضرورت تطبیق قوانین داخلی با استانداردهای بین‌المللی می‌پردازد؛ همچنین مباحثی مانند انواع نسل‌زدایی (فیزیکی، بیولوژیک، فرهنگی)، تعریف گروه‌های هدف، صلاحیت‌های قضایی و نقش دیوان کیفری بین‌المللی در پیگیری این جرم، از جمله موضوعات محوری کتاب هستند. نویسنده تلاش می‌کند با تحلیل فقهی و حقوقی، راهکارهایی برای جرم‌انگاری نسل‌زدایی در ایران ارائه دهد و به پرسش‌هایی درباره‌ی تناسب مجازات‌ها و مصلحت جامعه پاسخ دهد.

خلاصه کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق

کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق با تعریف مفاهیم پایه‌ای مانند نسل، گروه، قتل و صلاحیت قضایی آغاز می‌شود و سپس به بررسی دقیق نسل‌زدایی از منظر لغوی، اصطلاحی و حقوقی می‌پردازد. نویسنده ابتدا انواع نسل‌زدایی را توضیح می‌دهد؛ نسل‌زدایی فیزیکی (مانند قتل اعضای گروه یا تحمیل شرایط زیستی نامناسب)، نسل‌زدایی بیولوژیک (مانند جلوگیری از زاد و ولد یا انتقال اجباری کودکان) و نسل‌زدایی فرهنگی (مانند نابودسازی زبان و فرهنگ یک گروه). در ادامه، تفاوت نسل‌زدایی با جنایات علیه بشریت و سایر جرایم مشابه در حقوق ایران بررسی می‌شود. کتاب به خلأهای قانونی موجود در ایران اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که قوانین فعلی مانند محاربه و افساد فی‌الارض، به‌دلیل ابهام یا تفاوت در ارکان، پاسخ‌گوی جرم نسل‌زدایی نیستند. نویسنده با استناد به منابع فقهی و حقوقی، ضرورت جرم‌انگاری نسل‌زدایی را مطرح می‌کند و به نقش دیوان کیفری بین‌المللی و صلاحیت‌های آن می‌پردازد؛ همچنین مباحثی چون تناسب مجازات، قاعده‌ی لا ضرر و اولویت مصلحت جامعه نسبت به فرد در فقه شیعه، در ارتباط با جرم نسل‌زدایی تحلیل می‌شود. در نهایت، کتاب پیشنهادهایی برای اصلاح قوانین و جرم‌انگاری نسل‌زدایی در ایران ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق را خواند؟

کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق با رویکردی تحلیلی و تطبیقی، موضوع نسل‌زدایی را از دو منظر فقه اسلامی و حقوق بین‌الملل بررسی می‌کند و به خلأهای قانونی موجود در ایران می‌پردازد. مطالعه‌ی آن برای کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر مفاهیم حقوقی و فقهی مرتبط با جرایم بین‌المللی هستند، فرصت مناسبی برای آشنایی با چالش‌های جرم‌انگاری نسل‌زدایی و ضرورت تطبیق قوانین داخلی با استانداردهای جهانی فراهم می‌کند.

خواندن کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این اثر برای دانشجویان و پژوهشگران حقوق، فقه، علوم سیاسی و مطالعات بین‌الملل و همچنین فعالان حقوق بشر و قانون‌گذاران که دغدغه‌ی بررسی جرایم بین‌المللی و اصلاح قوانین داخلی را دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به‌دنبال شناخت تفاوت‌های حقوقی و فقهی نسل‌زدایی با سایر جرایم سنگین هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب نسل زدایی از دیدگاه فقه و حقوق

«نسل‌کشی جرمی قدیمی و مفهومی جدید است. منظور از نسل‌کشی که در اساسنامه‌ی دیوان بین‌المللی کیفری آمده است، هر یک از اعمالی مثل کشتن، انتقال اجباری و صدمه‌ی شدید جسمی و روحی است که به‌قصد نابود کردن تمام یا قسمتی از یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی ارتکاب می‌یابد. معنای ژنوسید توسط موّلفان ایرانی، نسل‌کشی، نسل‌زدایی، کشتار جمعی، کشتار گروهی و قوم‌کشی ترجمه‌شده است. نسل‌کشی انواع مختلفی دارد که اساسنامه در ماده‌ی ۶ به دو مورد از آن اشاره می‌کند؛ نسل‌کشی فیزیکی (قتل اعضای گروه، ایراد صدمه‌ی شدید جسمانی یا روانی به اعضای یک گروه و تحمیل شرایط زیستی نامناسب به یک گروه که منتهی به زوال کلی یا جزئی آن بشود) و نسل‌کشی بیولوژیک (اقداماتی که به‌منظور جلوگیری از توالد و تناسل یک گروه صورت می‌گیرد و انتقال اجباری اطفال از یک گروه به گروه دیگر) را می‌گویند. حفظ نسل از مصالح ضروری است که شارع نسبت به آن اهتمام داشته و بر اساس آن احکامی را جعل نموده است. نسل‌کشی یکی از مصادیق فجیع قتل و نوعی خونریزی است. آیات و روایات متعددی در حرمت خون انسان‌ها، اعم از مسلمان و غیرمسلمان و حتی حیوانات واردشده است که به‌طریق‌اولی دلالت بر اهتمام اسلام به حرمت سنگین بودن جرم نسل‌کشی می‌کند.»