کتاب فلسفه اتریشی

معرفی کتاب فلسفه اتریشی

کتاب الکترونیکی «فلسفهٔ اتریشی: جستاری در تاریخ فلسفه تحلیلی» (جستاری در تاریخ فلسفه تحلیلی) با گردآوری و ترجمهٔ پوریا بقایی‌مقدم و همکاری نویسندگانی چون «بری اسمیت»، «دنیس فیزت»، «جان سبستیک» و «دیوید لافت» توسط نشر سخن‌گستر منتشر شده است. این کتاب به بررسی ریشه‌ها و تحولات فلسفه تحلیلی در اتریش می‌پردازد و نقش فیلسوفان اتریشی را در شکل‌گیری این جریان فکری برجسته می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فلسفه اتریشی

این کتاب به بررسی تاریخ و ویژگی‌های فلسفهٔ تحلیلی در اتریش می‌پردازد و تلاش می‌کند سهم فیلسوفان اتریشی را در شکل‌گیری و گسترش این مکتب روشن کند. دورهٔ مورد بحث عمدتاً قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است؛ یعنی زمانی پیش از ظهور حلقهٔ وین و چهره‌هایی مانند ویتگنشتاین. نویسندگان کتاب با تکیه بر منابع معتبر و پژوهش‌های تاریخی، به تبارشناسی فلسفهٔ تحلیلی می‌پردازند و نشان می‌دهند که چگونه متفکرانی چون «برنارد بولتسانو»، «فرانتس برنتانو»، «رابرت زیمرمان» و دیگران، بنیان‌های این جریان را در خاک اتریش بنا نهادند. کتاب همچنین به تفاوت‌های فلسفهٔ اتریشی و آلمانی اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که چرا فلسفهٔ علمی و تحلیلی در اتریش رشد کرد، اما در آلمان مسیر دیگری را پیمود. در کنار تحلیل‌های تاریخی، به نقش نهادها، انجمن‌ها و فضای فرهنگی و سیاسی اتریش نیز پرداخته می‌شود تا تصویری چندلایه از زمینه‌های ظهور فلسفهٔ تحلیلی ارائه شود.

خلاصه کتاب فلسفه اتریشی

این کتاب با بررسی ریشه‌های فلسفهٔ تحلیلی، نشان می‌دهد که برخلاف تصور رایج، این مکتب تنها محصول تلاش‌های فیلسوفان بریتانیایی نیست و فیلسوفان اتریشی نقش مهمی در شکل‌گیری آن داشته‌اند. نویسندگان با مرور زندگی و آثار چهره‌هایی چون «برنارد بولتسانو»، «فرانتس برنتانو»، «رابرت زیمرمان» و دیگران، به این می‌پردازند که چگونه گرایش به علم، منطق، فلسفهٔ زبان و تحلیل مفاهیم در سنت اتریشی، زمینه‌ساز رشد فلسفهٔ تحلیلی شد. کتاب به تفاوت‌های بنیادین میان فلسفهٔ اتریشی و آلمانی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چرا اتریش، برخلاف آلمان، به سمت فلسفهٔ علمی و تحلیلی حرکت کرد. همچنین به نقش نهادهایی مانند انجمن فلسفهٔ دانشگاه وین و حلقهٔ وین اشاره می‌شود و تأثیر فضای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی اتریش بر شکل‌گیری این جریان بررسی می‌شود. دغدغهٔ اصلی کتاب، تبیین این نکته است که فلسفهٔ تحلیلی ریشه در سنت اتریشی دارد و ویژگی‌هایی چون توجه به زبان، منطق، تجربه‌گرایی و تحلیل مفاهیم، از دل همین سنت بیرون آمده است.

چرا باید کتاب فلسفه اتریشی را خواند؟

این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با ریشه‌ها و زمینه‌های کمتر شناخته‌شدهٔ فلسفهٔ تحلیلی آشنا شود و نقش فیلسوفان اتریشی را در این جریان فکری بازشناسد. با مطالعهٔ این اثر، می‌توان به تفاوت‌های فلسفهٔ اتریشی و آلمانی پی برد و فهم عمیق‌تری از تحولات فکری اروپا در قرن نوزدهم و بیستم به دست آورد. همچنین کتاب به مخاطب کمک می‌کند تا ارتباط میان فلسفه، علم، زبان و سیاست را در بستر تاریخی اتریش بهتر درک کند.

خواندن کتاب فلسفه اتریشی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، علاقه‌مندان به تاریخ اندیشه، و کسانی که به فلسفهٔ تحلیلی و ریشه‌های آن علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال فهم تفاوت‌های سنت‌های فلسفی اروپایی و نقش نهادها و زمینه‌های اجتماعی در شکل‌گیری مکاتب فکری هستند، مفید خواهد بود.

فهرست کتاب فلسفه اتریشی

- مقدمهٔ مترجم: توضیحاتی دربارهٔ تفاوت‌های فلسفهٔ اتریشی و آلمانی و اهمیت سنت اتریشی در فلسفهٔ تحلیلی.- مختصات فلسفهٔ اتریشی: بررسی ویژگی‌های اصلی فلسفهٔ اتریشی، مانند گرایش به علم، تجربه‌گرایی، توجه به زبان و منطق، و تفاوت با سنت آلمانی.- فلسفه و سیاست: تحلیل نقش سیاست و فضای اجتماعی اتریش در شکل‌گیری فلسفهٔ علمی و تحلیلی.- نظریهٔ نویرات-هالر: معرفی دیدگاه‌هایی دربارهٔ عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر ظهور فلسفهٔ تحلیلی در اتریش.- مکتب فرانتس برنتانو: شرح زندگی و اندیشه‌های «فرانتس برنتانو» و تأثیر او بر شاگردان و مکاتب فلسفی بعدی.- فلسفهٔ برنتانو: بررسی اصول و روش‌های فلسفه‌ورزی برنتانو و نقش او در نقد متافیزیک آلمانی.- فلسفهٔ اتریشی یا فلسفهٔ جهانی: بحث دربارهٔ جایگاه فلسفهٔ اتریشی در مقایسه با دیگر سنت‌های فلسفی اروپا.- مرد بیمار اروپا: تحلیل دلایل رشد فلسفهٔ علمی در اتریش و رکود آن در آلمان.- انجمن فلسفهٔ دانشگاه وین: معرفی نقش این انجمن در پرورش فیلسوفان و شکل‌گیری حلقهٔ وین.- ویژگی‌های انجمن فلسفهٔ دانشگاه وین: شرح ساختار، فعالیت‌ها و تأثیر این نهاد بر فضای فکری اتریش.

بخشی از کتاب فلسفه اتریشی

«آلمان و اتریش به عنوان دو کشور همسایه و هم‌زبان دارای اشتراکات فرهنگی فراوانی هستند امّا از نظر فلسفی دو راه متفاوت را در پیش گرفتند. در حالی که آلمان غرق در ایده‌آلیسم پساکانتی شده بود، اتریش فلسفهٔ علمی را برگزید و نقش مهمّی در پیدایش فلسفهٔ تحلیلی ایفا کرد. موژخان فلسفه عمدتاً فلسفهٔ تحلیلی را متأثر از کارهای برتراند راسل و جی. ای. مور می‌دانند و از تأثیر عمیق متفکران اتریشی در این زمینه غفلت می‌ورزند. در حالی که بنیان‌های اساسی فلسفهٔ تحلیلی را باید در کارهای فیلسوفان اتریشی جست. کتاب حاضر به تبارشناسی این بخش از تاریخ کمتر شناخته‌شدهٔ فلسفهٔ تحلیلی می‌پردازد و تشریح می‌کند که چگونه متفکرانی همچون برنارد بولتسانو، فرانتس برنتانو، رابرت زیمرمان و دیگران در شکل‌گیری سنت تحلیلی نقش ایفا کردند. پرسشی که این کتاب در صدد پاسخ به آن است این است که فلسفهٔ علمی و یا تحلیلی چرا در اتریش شکل گرفت و نه در آلمان؟ تمرکز این کتاب بر دورهٔ تاریخی قرن نوزده و اوایل قرن بیست و قبل از شکل‌گیری حلقهٔ وین است و بنابراین حلقهٔ وین و ویتگنشتاین در اینجا مورد بحث قرار نمی‌گیرد.»