کتاب حوالی اقیانوس

معرفی کتاب حوالی اقیانوس

کتاب الکترونیکی «۹ درنکی براکنون و آیندهٔ گفتمان پیشرفت منطقه ایران» (زیرعنوان: براکنون و آیندهٔ گفتمان پیشرفت منطقه ایران) نوشتهٔ علی وطی‌دوست و محمد حسین تسخیری و با همکاری مجموعهٔ «رویش نوین نصیر ایرانیان» و مؤسسهٔ «اشراق» منتشر شده است. این کتاب به بررسی انتقادی گفتمان پیشرفت منطقه‌ای در ایران می‌پردازد و تلاش می‌کند مفاهیم کلیدی و چالش‌های این حوزه را بازتعریف کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب حوالی اقیانوس

این کتاب در دوره‌ای نوشته شده که بحث پیشرفت منطقه‌ای در ایران، به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی، اهمیت بیشتری یافته است. نویسندگان با تکیه بر تجربه‌های میدانی و فعالیت‌های جهادی خود، به تحلیل انتقادی گفتمان رایج پیشرفت منطقه‌ای می‌پردازند. کتاب به صورت مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و مقالات کوتاه تنظیم شده که هرکدام به یک محور مشخص می‌پردازد و در کنار هم، تصویری کلی از دغدغه‌ها و چالش‌های پیشرفت منطقه‌ای در ایران ارائه می‌دهد. تمرکز اصلی کتاب بر مفاهیمی مانند مشارکت عمومی، مسئله‌محوری، سیاست، برنامه‌ریزی و نقش انسان در فرآیند پیشرفت است. نویسندگان تلاش کرده‌اند با رویکردی درون‌گفتمانی، نقاط ضعف و قوت گفتمان فعلی را بررسی کنند و به پرسش‌هایی دربارهٔ کیفیت مشارکت مردم، نقش حاکمیت، تفاوت‌های گفتمان پیشرفت با توسعه و نسبت میان پیشرفت منطقه‌ای و ملی پاسخ دهند. کتاب همچنین به نقد برخی مفاهیم وارداتی و رایج در حوزهٔ توسعه و برنامه‌ریزی می‌پردازد و بر ضرورت بازاندیشی و تحول در این گفتمان تأکید دارد.

خلاصه کتاب حوالی اقیانوس

این کتاب با طرح پرسش‌هایی بنیادین دربارهٔ چیستی پیشرفت و نقش انسان در آن آغاز می‌شود. نویسندگان معتقدند که پیشرفت صرفاً به معنای حل مسائل روزمره یا شبه‌مسائل نیست، بلکه باید به تحرک دائمی انسان و ایجاد معنا در زندگی او منجر شود. در این نگاه، مسئله‌محوری و ارادهٔ انسانی، محور اصلی پیشرفت است و مشارکت مردم باید فراتر از حل مشکلات جزئی و پراکنده باشد. کتاب با نقد رویکردهای رایج مانند خدمت‌رسانی مستقیم، اشتغال‌زایی و برنامه‌ریزی مشارکتی، بر اهمیت نقش‌آفرینی انسان و خودآگاهی او تأکید می‌کند. نویسندگان معتقدند که گفتمان فعلی پیشرفت منطقه‌ای، بیش از آنکه به تحول واقعی منجر شود، درگیر حل شبه‌مسائل و بهبود وضع موجود است. آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که باید برای مردم نقش و معنای جدیدی تعریف کرد تا بتوانند در سطح ملی و منطقه‌ای، به عنوان نیروی پیشران پیشرفت عمل کنند. کتاب همچنین به تمایز میان سیاست‌گذاری و سیاست‌مداری، اهمیت تصمیم‌گیری پیش از برنامه‌ریزی و ضرورت ایجاد موجی ملی در اقیانوس ملت ایران می‌پردازد. در نهایت، نویسندگان بر این باورند که تحول در گفتمان پیشرفت، نیازمند بازتعریف مفاهیم و نقش‌آفرینی فعال انسان‌هاست.

چرا باید کتاب حوالی اقیانوس را خواند؟

این کتاب با رویکردی انتقادی و تحلیلی، به بازخوانی مفاهیم رایج در حوزهٔ پیشرفت منطقه‌ای ایران می‌پردازد و تلاش می‌کند نقاط ضعف و قوت گفتمان فعلی را آشکار کند. خواننده با مطالعهٔ این اثر، با تفاوت‌های میان حل شبه‌مسائل و ایجاد تحول واقعی در جامعه آشنا می‌شود و می‌تواند نگاه عمیق‌تری به نقش انسان، سیاست و مشارکت عمومی در فرآیند پیشرفت پیدا کند. کتاب همچنین برای کسانی که دغدغهٔ توسعهٔ پایدار و مشارکت مردمی دارند، فرصت مناسبی برای بازاندیشی و گفت‌وگو فراهم می‌کند.

خواندن کتاب حوالی اقیانوس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای فعالان اجتماعی، پژوهشگران حوزهٔ توسعه و سیاست‌گذاری، نیروهای جهادی، مدیران محلی و علاقه‌مندان به مباحث پیشرفت و مشارکت مردمی در ایران مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از چالش‌های پیشرفت منطقه‌ای و ملی هستند، مطالعهٔ این اثر توصیه می‌شود.

فهرست کتاب حوالی اقیانوس

- مقدمه: معرفی دغدغه‌ها و هدف کتاب در بازتعریف گفتمان پیشرفت منطقه‌ای. - اول: سراب؛ موج سراب: بررسی تفاوت مسئله و شبه‌مسئله، نقد رویکردهای رایج خدمت‌رسانی و اهمیت معنا و نقش‌آفرینی انسان در پیشرفت. - دوم: مرداب؛ سرنوشت رودهای بدون مقصد: تحلیل وضعیت سیاست، توسعه و برنامه‌ریزی در ایران و جهان، نقد سیاست‌زدایی و اهمیت سیاست‌مداری و تصمیم‌گیری در فرآیند پیشرفت. - سوم: قطره؛ قطره هیچ است اگر وصل به دریا نشود: تأکید بر هویت جمعی، نقش دولت و مشارکت مردم در ساخت آینده و اهمیت تصمیم‌گیری ملی پیش از برنامه‌ریزی منطقه‌ای. - چهارم: موج: بررسی نقش مردم و دیوان‌سالاری، مشارکت نیروهای متعهد و آیندهٔ تصمیم‌گیری در سیاست ایران. - پنجم: رود: پرداختن به مسئلهٔ گلوگاه‌ها، ذیح‌امرملی در امور محلی، مزیت ایران و پیوستگی سیاست داخلی و خارجی. - ششم: اقیانوس: جغرافیای مولد ایران، آیندهٔ جبههٔ پیشرفت منطقه‌ای و نقش مردم در تحقق چشم‌انداز ملی. - مراجع: منابع و ارجاعات مورد استفاده در کتاب.

بخشی از کتاب حوالی اقیانوس

«انسان مسئله‌مند اراده به تحرک دائمی پیدا می‌کند به‌سمت آنچه که باید باشد و اکنون نیست. فارغ از اینکه به آن برسد یا نه؛ او در مسیر پیشرفت قدم گذاشته است. لحظه‌ای که انسان در این جهان، احساس فقدان کرد احساس فقدان چیزی که باید می‌بود و اکنون نیست و از این اختلاف پتانسیل انسانی؛ اراده‌مند شد، پیشرفت انسانی متولد خواهد شد. در این معناء حل شدن یا نشدن مسائل بیرونی جهان موضوعیت ندارد. مسئله‌مندی درونی انسان و اراده‌مندی اوست که موضوعیت دارد. مسائل بیرونی جهان زمانی موضوعیت پیدا می‌کند که منجر به مسئله‌مندی درونی انسان و تحریک اراده‌ی انسانی او شود. ظرافت تمایز بین پیشرفت به معنای حل مسائل و پیشرفت به معنای تحرک دائمی انسان‌ها (مردم) در این نهفته است. ممکن است مسائل حل شوند؛ اما پیشرفت به معنای اراده‌مندی، مسئله‌مندی و تحرک دائمی انسان‌ها رقم نخورد.»