کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا

کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا نوشتهٔ جنا لوین و ترجمهٔ پوریا ناظمی توسط انتشارات هفت و نیم منتشر شده است. کتاب حاضراثری کم‌حجم اما پرمغز و یکی از آثار علمی سال ۲۰۲۰ به شمار می‌رود. این کتاب، همچون یک سیاه‌چاله، انبوهی از داده‌ها و توضیحات را در خود جای داده و خواننده را، صرف‌نظر از پیش‌زمینه‌اش، مجذوب می‌سازد. اگر به تازگی با این مفاهیم شگفت‌انگیز آشنا شده‌اید، توضیحات روشن و دقیق نویسنده دریچه‌ای نو به سوی این جهان اسرارآمیز خواهد گشود و اگر پیش‌تر با این داستان کیهانی آشنا بوده‌اید، نثر مسحورکننده‌ٔ این نویسنده بار دیگر اشتیاقتان را برای درک این عالم برخواهد انگیخت. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا

جنا لوین در کتاب سیاه‌چاله؛ راهنمای بقا اثر تلاش دارد تا مفاهیم پیچیده کیهان‌شناسی، به ویژه موضوع سیاهچاله‌ها را به زبانی ساده و قابل فهم برای عموم مخاطبان شرح دهد. لحن شاعرانه و حماسی نویسنده، در کنار دقت علمی متن، از ویژگی‌های برجسته این کتاب است.  کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا کتابی است که نباید فریب حجم کم آن را خورد. این اثر، با وجود حجم ظاهری اندک، چگالی بالایی از داده‌ها و توضیحات علمی را در خود جای داده است. به گفتهٔ مترجم، پوریا ناظمی، کتاب حاضر همچون یک سیاهچاله است که انبوهی از اطلاعات را به درون خود می‌کشد. کتاب به موضوعات پیچیده و غریبی همچون سیاه‌چاله‌ها، خمش فضازمان و ویژگی‌های حیرت‌آور آن‌ها می‌پردازد. کتاب سیاه‌چاله؛ راهنمای بقا به بررسی پدیده سیاه‌چاله از جنبه‌های مختلف می‌پردازد. نویسنده با زبانی شیوا و گیرا، خواننده را با مفاهیم اساسی سیاه‌چاله‌ها، از جمله «هیچ» بودن آن‌ها و ویژگی‌های عجیب و غریبشان آشنا می‌کند. در این کتاب، به تاریخچهٔ کشف سیاه‌چاله‌ها، نقش ریاضیات در درک آن‌ها و تاثیر محدودیت‌ها در شکل‌گیری نظریه‌های علمی نیز اشاره شده است. 

چرا باید کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا را بخوانیم؟ 

خواندن کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب به طیف گسترده‌ای از مخاطبان، از جمله علاقه‌مندان به علم، دانشجویان فیزیک و کیهان‌شناسی، و هر کسی که کنجکاو در مورد پدیده‌های شگفت‌انگیز جهان هستی است، پیشنهاد می‌شود. اگر به تازگی با مفاهیم پیچیده کیهان‌شناسی آشنا شده‌اید، این کتاب می‌تواند راهنمای خوبی برای شما باشد.

درباره جنا لوین

جنا لوین، کیهان‌شناسی برجسته و از سرآمدان این حوزه، نه تنها درک عمیق خود را از پیچیده‌ترین مفاهیم به زبانی شیوا و همه‌فهم منتقل می‌کند، بلکه قلم توانایش گاه چنان شاعرانه و حماسی می‌شود که ضمن حفظ دقت علمی، اثری دلنشین و گیرا خلق می‌کند.

بخشی از کتاب سیاه چاله؛ راهنمای بقا

«الان وقت آن است که اعتراف کنم رفتار سیاه‌چاله در جهان واقعی ما که به‌طور مجرد، یک مکان به شمار می‌رود، شبیه رفتار یک جسم است. تلسکوپ‌های مستقر روی ماهواره‌ها، بالن‌ها یا حتی روی زمین می‌توانند نور دریافتی از آسمان را جمع‌آوری کنند و نتیجه بگیرند که سیاه‌چاله‌ها واقعی هستند. به همین دلیل باید آن‌ها را از عرصه‌ی ذهنی نظریات مجرد خارج و وارد واقعیت کنیم. همچنین باید آن‌ها را اجرامی به‌غایت تیره مانند اجرامی در نظر بگیریم که می‌توانند به‌طور خیره‌کننده‌ای درخشان باشند. در اطراف سیاه‌چاله‌ها با فوران‌ها و جت‌های مواد و ضد مواد مواجه می‌شوید که تا فاصله‌ی چند هزار سال نوری به اطراف پراکنده می‌شوند؛ همچنین با ستاره‌های در حال مرگ و نابودی و بقایای مواد اطراف سیاه‌چاله که با سرعتی نفس‌گیر به دور آن می‌چرخند. سیاه‌چاله تاریک‌ترین جرم اخترفیزیکی در عالم و حفره‌ای واقعی در فضا است، نوری از خود گسیل نمی‌کند، و به‌طور طعنه‌آمیزی به موتوری برای تابش پرتوهای درخشان تبدیل می‌شود که درخشش آن‌ها از هر شی‌ء دیگری در جهان بیشتر است.

ما اختروش‌ها را دیده‌ایم: تمامیت هسته‌ی یک کهکشان باستانی که با انرژی فوق‌العاده‌ای تابش می‌کند و می‌توان آن را از فاصله‌ی میلیاردها سال نوری مشاهده کرد. جرم سیاه‌چاله‌های اَبَرپرجرم، میلیون‌ها یا میلیاردها برابر خورشید ما است و می‌توانند کل کهکشان را- تمام ستاره‌ها، گازها و خرده‌ریزها و ساکنان کهکشان، یادگاران سازنده‌ی اجتماعات نجومی- به درون آشفته‌سرایی سوزان بکشانند و به نسیان و فراموشی دائمی رهسپار کنند. بخشی از مواد به درون بوران الکترومغناطیسی حاصل از سیاه‌چاله می‌افتند. این مواد باعث می‌شوند تا آنچه نادیدنی است آشکار شود و همانند غباری که تندباد را آشکار می‌کند، رد طوفان را نشان می‌دهند. سیاه‌چاله‌ها می‌توانند این بخار چرخان را به فوران‌ قدرتمند و درخشانی بدل کنند که تا میلیون‌ها سال نوری به فضا رانده و پرتاب می‌شود. فانوس‌هایی خیره‌کننده و چشمگیر که ‌از دوردست‌های عالم مشاهده‌پذیر دیده می‌شوند.

زمانی که فناوری‌های زمینی برای نخستین بار موفق به ثبت این پدیده‌ها شدند، آن‌ها را اشیای رادیویی شبیه ستاره‌ها نامیدند و بعدها وقتی منشأ فراکهکشانی آن‌ها مشخص شد، آن‌ها را اختروش نامیدند. آن‌ها شبیه ستاره‌ها درخشان و کوچک به نظر می‌آمدند، اما در بیرون قرص کهکشان راه شیری پراکنده بودند و همین سرنخی در اختیار ما قرار ‌داد که این موجودات اینجا و درون راه شیری ما ساکن نیستند. آن‌ها میلیاردها سال نوری با ما فاصله ‌دارند، به این معنی که باید بسیار قدیمی و سالخورده باشند. نور آن‌ها تمام این سال‌ها، این راه طولانی را طی کرده تا به ما برسد. آن‌ها همچنین موجودات نادری هستند و در نتیجه تشکیل آن‌ها در عالم ما پدیده‌ی رایجی نیست.»