کتاب مداد بنفش

کتاب «مداد بنفش» نوشتۀ غزاله بیگدلو است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. این کتاب فرصتی است برای کودکان تا هم از داستان و تصویر را لذت ببرند، هم دربارهٔ احساسات و روابط انسانی به زبان خودشان فکر کنند.

درباره کتاب مداد بنفش

کتاب مداد بنفش یک داستان شاعرانه و لطیف دربارۀ احساسات، دوست‌داشتن و نادیده‌گرفته‌شدن است که به زبان نمادین و کودکانه روایت می‌شود. شخصیت‌های اصلی این داستان ۲ مداد هستند: مداد قرمز و مداد آبی. مداد قرمز از تکرار روزمرهٔ کارش، فاصله‌گذاری بین کلمات سیاه دفترمشق خسته شده و دلش می‌خواهد مثل مداد آبی چیزهای قشنگی مثل آسمان و دریا بکشد. او مداد آبی را دوست دارد؛ اما این احساس را در دل نگه داشته و سعی می‌کند از راهی دیگر توجه او را جلب کند.

در روند داستان مداد بنفش، مداد قرمز با زبان نقاشی یعنی با کشیدن هدیه‌هایی مثل گل، قلب، کلاه و چتر، علاقه‌اش را نشان می‌دهد. بااین‌حال، مداد آبی در دنیای خودش غرق است، در فکر کشیدن آسمانی بی‌ابر و متوجه محبت مداد قرمز نمی‌شود. این بخش از داستان به‌سادگی و درعین‌حال با ظرافت، تجربه‌ای آشنا را برای بسیاری از کودکان بازتاب می‌دهد: تلاش برای دیده‌شدن، برای جلب محبت، برای بودن در دل کسی که ممکن است اصلاً ما را نبیند.

نقطهٔ عطف داستان مداد بنفش، لحظه‌ای است که مداد قرمز از شدت تلاش خسته می‌شود، تمام می‌شود و روی زمین می‌افتد. همین صدا، این افتادن، بالاخره توجه مداد آبی را جلب می‌کند. او که تا آن لحظه هدیه‌ها و احساسات مداد قرمز را ندیده بود، ناگهان همهٔ آن‌ها را می‌بیند و تصمیم می‌گیرد با رنگ خودش، آبی روی هدیه‌های قرمز بکشد. حاصل، رنگی است تازه: بنفش. رنگی که حاصل ترکیب این ۲ مداد است و نشانی از پیوند، از درک متقابل و از عشق.

مداد بنفش داستانی تصویری است که به‌شکلی استعاری مفاهیم پیچیده‌تری مانند عشق بی‌پاسخ، ارتباط و درک متقابل را با زبانی ساده و ملموس به تصویر می‌کشد. رنگ‌ها در این داستان، چیزی بیش از ابزار نقاشی‌اند؛ آن‌ها زبان احساسات‌اند، شخصیت دارند و می‌توانند حرف بزنند. 

خواندن کتاب مداد بنفش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان، والدین و مربیان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مداد بنفش

«مداد قرمز، مداد آبی را دوست داشت. او دیگر از فاصله گذاشتن بین کلمه‌های سیاه دفتر مشق خسته شده بود و دلش می‌خواست مثل مداد آبی، دریا و آسمان بکشد. مداد آبی نمی‌دانست که مداد قرمز او را دوست دارد. او روی نیمکتی نشسته بود و به کشیدن یک آسمان بدون ابر فکر می‌کرد.»