کتاب خودت تصمیم گیرنده باش

کتاب خودت تصمیم گیرنده باش نوشتهٔ اسرا ازمجی و ترجمهٔ شهرزاد صدر است. نشر گویا این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب خودت تصمیم گیرنده باش

«روابط سالم چیست؟»، «چرا نامزدم یا همسرم وقتی می‌خواهم با او صحبت کنم از من فراری می‌شود؟»، «چطور می‌توانم او را خوشبخت کنم؟»، «رابطه‌ام هیجان روزهای اول خود را از دست داده باید چه‌کار کنم؟» و «چه زمانی زنگ‌های جدایی به صدا در می‌آیند؟». این‌ها نام برخی از فصل‌های کتاب خودت تصمیم گیرنده باش ( مدیریت رابطه مدیریت زندگی است) است. این کتاب را حاصل تجربیات یک روان‌شناس ماهر در حوزهٔ روابط و تأثیرات آن بر زندگی افراد دانسته‌اند. نویسندهٔ این اثر راهکارهای ساده و درعین‌حال کاربردی و قابل اجرایی را به ما نشان داده است تا بتوانیم روابط شخصی و عاطفی خود را به بهترین شکل مدیریت کنیم. در این کتاب به مباحث مختلفی از جمله حسادت، اعتمادبه‌نفس، دست‌کاری ذهنی، افراد خودشیفته و روابط سمی اشاره شده است.

خواندن کتاب خودت تصمیم گیرنده باش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب خودت تصمیم گیرنده باش

«وقفه و فاصله در رابطه

کلمات هم به درد حرف‌زدن و هم به درد سکوت می‌خورند. گاهی حرف‌هایی که می‌زنیم بار معنایی بیشتری از آن کلمه دارند. گاهی ترجیح می‌دهیم به‌جای کلمات واضح و روشن کلمات را در پس پرده بگوییم تا زمان بیشتری داشته باشیم. اما یادتان بماند احساساتی که نمی‌توانند به طور واضح بیان شوند فقط خلأها را بزرگ می‌کنند.

گاهی حرف‌هایی که می‌زنیم بیشتر حرف‌های نگفته‌مان را پنهان می‌کنند و گاهی هم سکوت حرف‌های بیشتری در خود دارد. اما برای داشتن یک رابطهٔ سالم باید بتوانید خود و احساساتتان را به‌خوبی شرح دهید. ایما و اشاره‌ها و حرف‌هایی که معلوم نیست چه چیزی را مدنظر دارد شرایط را وخیم‌تر می‌کند.

مثلاً یکی از این جمله‌ها این است که: «به رابطه‌مان کمی وقفه بدهیم و کمی استراحتی کنیم.» این جمله کاملاً شما را سردرگم می‌کند. آیا این مانند پیش درآمدی برای جدایی نیست؟ آیا جداشدن و وقفه انداختن یک چیز است؟

گاهی فاصله و وقفه فقط به معنای وقفه است. وقتی رابطه به‌خوبی پیش نمی‌رود این وقفه باعث می‌شود که رابطه، نفسی بکشد. به‌خصوص زمانی که مشکلی پیش‌آمده باشد و هدف، رفع آن مشکل باشد. گاهی برای اینکه نگاه گسترده‌تری به موضوع بیندازید و یا راه‌حل مناسبی پیدا کنید، می‌شود این وقفه را ایجاد کرد.

می‌توان از یکدیگر اجازه گرفت و مدتی از هم دور بود تا هر کسی در گوشهٔ خود مشغول استراحت و تفکر باشد. این یک نیاز طبیعی است. در چنین شرایطی هر دو طرف فرصت این را پیدا می‌کنند تا اهداف و نیت‌های خود را بررسی کنند و از این فرصت استفاده کنند. باید ببینم در چنین رابطه‌ای جایگاه افراد کجاست و چه ارزشی دارند و این یک رفتار سالم است یا نه.

فاصله‌دادن همیشه به معنای جدایی نیست. در بسیاری از مواقع به این معنی است که از این فاصله باید استفاده کرد تا رابطه را به جای بهتری رساند. اگر تصمیم به جدایی دارید بیشتر در این مورد فکر کنید. سعی کنید انتظارات و نیازهای خودتان را خوب ببینید. سعی کنید حتی اگر همسر شما رفتار ظریفی هم ندارد، نقشهٔ راه مشترکی با او داشته باشید.

۱. اول از همه مشخص کنید چرا به این فاصله نیاز دارید.

احساس می‌کنید به‌خاطر یک مشکل مزمن خسته شده‌اید و یا در مسیر زندگی مسائل ضروری‌تری برایتان پیش‌آمده که باید روی آن‌ها تمرکز کنید؟ نقطهٔ مرکزی زندگی خود را حتماً مشخص کنید. جواب سؤالاتی که گرفته نشده و دورشدن‌های بدون دلیل برای رابطه اصلاً چیزهای خوبی نیستند و بسیار آسیب‌زننده‌اند. حتماً در مورد احتیاجاتتان و انتظاراتتان و اینکه چرا این انتظارات را دارید با هم صحبت کنید.

۲. اگر حتی تعیین زمان دقیق این فاصله هم ممکن نباشد؛ اما یک زمان حدودی برای آن تعیین کنید.

مثلاً بگویید: «حدود دو هفته بعد دوباره در مورد این موضوع صحبت کنیم.» اگر زمان مشخص نباشد باعث نگرانی می‌شود. حتی می‌توانید در دو هفته بعد و ملاقات بعدی‌تان این زمان را طولانی‌تر کنید. شاید همسر شما زمان بیشتری نیاز داشته باشد. این را هم درک کنید.

۳. در طی این فاصله روی خودتان خیلی تمرکز کنید.

حتی اگر همسر شما خواست که در این مدت ارتباط زیادی مانند تلفن و پیامک هم نداشته باشید باز هم ناراحت نشوید، چون اگر واکنش نشان دهید معمولاً نتیجه خوبی نمی‌گیرید. اجازه بدهید تا دل او برای شما تنگ شود. ما در بسیاری از لحظه‌های زندگی نیاز به فاصله داریم. به او فرصت بدهید تا دلتنگ شما شود و برخی چیزها را خودش ببیند و کشف کند. او را تحت‌فشار قرار ندهید که مشکلات را زود حل کند.»