کتاب ادب چیست؟ ادیب کیست؟

کتاب ادب چیست؟ ادیب کیست؟ نوشتهٔ م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ ب‍ام‍داد و حاصل گردآوری محمود بامداد است. نشر سنجاق این کتاب را به‌صورت الکترونیک منتشر کرده است. این اثر نخستین‌بار در سال ۱۳۴۳ منتشر شد.

درباره کتاب ادب چیست؟ ادیب کیست؟

کتاب ادب چیست؟ ادیب کیست؟ به قلم فردی نوشته شده که روزی ریاست «انجمن ادبی ایران» را بر عهده داشته است. م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ ب‍ام‍داد در کتاب حاضر، مجموعه‌ای از نتیجهٔ تفحصات و تحقیقات ادبی خود شامل تقریراتش و یادگار نشست‌های درس و بحث با عده‌ای از جوانان را در اختیار دوستداران حوزهٔ فرهنگ و ادب قرار داده است. عنوان برخی از بخش‌های این اثر عبارت است از «بیان تعبیر و جذاب و دلکش یعنی چه؟»، «علم معانی چه دعوی دارد؟»، «دعوی فنّ بیان چیست؟»، «لزوم آموختن علوم و معارف»، «منشأ نفوذ آداب ملّی» و «منشأ دوم حیات ادبی». نویسنده در باب افرادی همچون «طبری»، «ابوالفتح بستی»، «قابوس وشمگیر»، «بدیع‌الزمان همدانی»، «ابوالفرج اصفهانی» و «مهیار دیلمی» سخن گفته است. این کتاب به‌دلیل ارائهٔ تعریفی جامع و عمیق از مفهوم ادب و همچنین تأکید بر اهمیت آن در زندگی فردی و اجتماعی، مورد توجه قرار گرفته است. گفته شده است که یکی از وجوه تمایز کتاب «ادب چیست؟ ادیب کیست؟»، تأکید م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ بامداد بر اهمیت ادب نفس در کنار سایر جنبه‌های ادب است. از نظر این نویسنده، ادیب کسی است که علاوه‌بر آگاهی از آداب‌ورسوم و قواعد ظاهری، دارای صفاتی اخلاقی مانند فروتنی، انصاف، احترام به دیگران و پرهیز از غرور و خودخواهی باشد.

نشر سنجاق زیرمجموعهٔ «طاقچه» برای ناشر - مؤلفان است. نشر سنجاق از صفر تا صد انتشار کتاب کنار مؤلفان و مترجمان است و آن‌ها را با ارائهٔ باکیفیت تمام خدمات لازم، پشتیبانی و همراهی می‌کند. این نشر سفارش انتشار کتاب و اثر در هر حوزه‌ای (داستان و رمان، کتاب‌های علمی، کتاب شعر، تبدیل پایان‌نامه به کتاب و…) را می‌پذیرد. کتاب‌ها با این انتشارات، منتشر می‌شوند، می‌توانند به‌دست میلیون‌ها مخاطب برسند و نویسنده می‌تواند با فروش کتابش درآمدی ماهانه کسب کند. این انتشارات برای افرادی است که می‌خواهند کتاب جدیدی منتشر کنند و برای افرادی است که پیش از این، کتابی منتشر کرده‌اند و اکنون می‌خواهند نسخهٔ الکترونیکی آن را منتشر کنند.

خواندن کتاب ادب چیست؟ ادیب کیست؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ ادب و فرهنگ پیشنهاد می‌کنیم.

درباره محمدعلی بامداد

محمدعلی بامداد (فرزند «رفیع‌الممالک») در سال ۱۲۶۳ خورشیدی در مشهد به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۰ در تهران درگذشت. او اندیشمند، قاضی، ادیب، روزنامه‌نگار و نمایندهٔ مجلس شورای ملی در دوران پهلوی بود. تحصیلات مقدماتی و سطوح را در خراسان به پایان رساند. برای استفاده از محضر «آخوند خراسانی» در درس خارج، به‌قصد مهاجرت به نجف، به تهران آمد، اما ازآنجاکه ورود او به تهران همزمان با افتتاح مجلس شورای ملی و سلطنت محمدعلی‌شاه قاجار و آغاز تحول حکومت استبدادی به مشروطیت بود، به مشروطه‌خواهان پیوست و در تهران ماندگار شد. از طرف مردم به‌نمایندگی انجمن شهر و سپس به ریاست شهرداری مشهد انتخاب شد. این مشغولیت با طغیان محمدعلی‌شاه مصادف و به امر شاه معزول و محکوم به اعدام شد، اما با تحمل مشقات فراوان خود را به تهران رساند و به آزادی‌خواهان مرکز ملحق شد و مورد توجه و علاقه و اطمینان آن‌ها قرار گرفت. به‌درخواست آزادی‌خواهان، مأموریت خطیری به او محول شد تا به اصفهان عزیمت کند و اسباب همکاری بختیاری‌ها را با مشروطه‌طلبان تهران فراهم کند. با تلاش بسیار موفق شد که حسن تدبیر این مهم را مدیریت کند و مدتی با بختیاری‌ها در اصفهان به سر برد.

محمدعلی بامداد ابتدا نویسنده و سردبیر روزنامه‌هایی از قبیل «آفتاب» و «شورا» بود؛ تا اینکه در اوایل جنگ جهانی اول به تأسیس روزنامهٔ «بامداد روشن» اقدام و در آن حملاتی سخت به متجاوزین به خاک ایران و قرارداد ۱۹۱۹ وثوق‌الدوله کرد. نشریه به‌دستور وثوق‌الدوله تعطیل و محمدعلی بامداد به کاشان تبعید شد. در مراجعت از کاشان و انتشار مجدد روزنامه، پس از سقوط وثوق‌الدوله و خروجش از ایران و روشن‌شدن اوضاع سیاسی، به اصرار دوستانش که در کابینهٔ سپهدار رشتی عضویت داشتند به خدمت وزارت فرهنگ درآمد. او را به ریاست ادارهٔ معارف انتخاب کردند. سپهدار به‌احتمال قصد کودتا با سالار جنگ و همراهی میرزا کوچک خان، بامداد را مورد بی‌مهری قرار داده و روانهٔ زندان کرد؛ سپس با کمک «سید ضیاء‌الدین» از زندان خلاصی پیدا کرد ولی از پذیرفتن همکاری با سید ضیا امتناع ورزید. در سال ۱۳۰۳ خورشیدی رئیس ادارهٔ فرهنگ و اوقاف فارس شد. زندگی سیاسی او مدت‌ها ادامه یافت.

محمدعلی بامداد مسلط به دو زبان فرانسه و عربی و از فضلا و ادبای ایران بود. او در حافظ‌شناسی و تسلط به شناخت افکار حافظ در ردیف حافظ‌شناسان بزرگ ایران جای داشته است. برخی از آثار مکتوب او عبارتند از «حکمت عملی یا علم اخلاق» (در دو جلد)، «حافظ‌شناسی یا الهامات خواجه» و «ادب چیست و ادیب کیست؟».