کتاب ذهن سیاسی

کتاب ذهن سیاسی نوشتهٔ جورج لاکوف و ترجمهٔ زهرا رفعتی است. انتشارات فرمهر این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب اندیشه و تفکر و فرهنگ سیاسی و آزادی‌خواهی و محافظه‌کاری است.

درباره کتاب ذهن سیاسی

کتاب ذهن سیاسی (The Political Mind) نوشتهٔ یک زبان‌شناس شناختی آمریکایی و استاد زبان‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا (برکلی) است. این کتاب سه بخش دارد؛ «مغز چگونه ذهن سیاسی را شکل می‌دهد؟»، «چالش‌های سیاسی برای ذهن قرن بیست‌ویکم» و «آنچه تکنیکی است، سیاسی است». مقدمهٔ این اثر تحت‌عنوان «تغییر مغز و تغییر اجتماعی» ارائه شده است. این کتاب ارزش‌های ناخودآگاه موجودی را تجزیه‌وتحلیل می‌کند که آن را تفکر «مترقی» نامیده است. نویسنده نشان داده است که چگونه این ارزش‌های سیاسی به‌صورت استعاره‌ای با مفهوم پرورش‌دهندهٔ خانواده گره خورده است. این اثر در باب اندیشه و تفکر و فرهنگ سیاسی و آزادی‌خواهی و محافظه‌کاری است.

خواندن کتاب ذهن سیاسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب تفکر و فرهنگ سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ذهن سیاسی

«سیاست اندیشه دانشگاهی

دیدگاه روشنگری قدیم دربارهٔ عقل در بسیاری از رشته‌های فنی، به‌ویژه در علوم اجتماعی، زنده و بدون اشکال است. نتیجه این است که دانشمندان علوم اجتماعی از عقل واقعی ناخودآگاه __ ازجمله چارچوب‌ها، استعاره‌های مفهومی و نمونه‌های اولیه __ استفاده می‌کنند، اما متوجه نمی‌شوند و فکر نمی‌کنند که آنها واقعی و منطقی هستند. یا ممکن است فکر کنند که عقل روشنگری قدیم روشی است که مردم واقعاً استدلال می‌کنند و بنابراین اشتباه می‌کنند.

اگر این فقط یک موضوع آکادمیک بود، با این اضطرار نمی‌نوشتم. اما همهٔ جنبه‌های زندگی سیاسی ما از سیاست خارجی گرفته تا سیاست اقتصادی تا سیاست آموزشی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کارشناسان، شاید بیش از هرکس دیگری، تصور می‌کنند که آنها و سیاست‌هایشان عقلانی هستند، که منطقی و بی‌احساس هستند، که نظریه‌هایشان مستقیماً با واقعیت منطبق است، و ایده‌هایشان به‌دلیل اینکه مستقیماً با واقعیت مطابقت دارند، قابل اجرا هستند. و اگر از مدل‌های ریاضی استفاده کنند، تمایل دارند فرض کنند که واقعیت واقعاً توسط ریاضیات آنها ساخته شده است.

ما این بخش را با برخی از حوزه‌های تحقیقاتی اضافی در علوم شناختی و مغز آغاز می‌کنیم، تا حسی از تحقیقات سیاسی مهم در آن زمینه‌ها و چگونگی گسترش آن در صحنه ملی را ارائه دهیم. سپس به ساختار استعاری مدل کنشگر عقلانی می‌پردازیم، ساختاری ریاضی که ظاهراً خود کنش عقلانی را مشخص می‌کند. این ساختار به‌طور گسترده در اقتصاد و روابط بین‌الملل استفاده می‌شود و در حال گسترش به زیست‌شناسی است. به‌عنوان بخشی از نقد مدل بازیگر منطقی، ما تئوری چشم‌انداز را انتخاب می‌کنیم، که نحوهٔ کاربرد آن در اقتصاد و سیاست خارجی، و چگونگی آشکار کردن راه‌هایی را که عقل واقعی انسانی متناسب با «اقدام عقلانی» است، نشان می‌دهد. پس از آن به عدم کفایت استعارهٔ رقابت در تکامل و کاربرد آن در روان‌شناسی تکاملی می‌پردازیم. استعاره رقابت در تکامل و کاربرد آن در روان‌شناسی تکاملی این استعاره برای تکامل، که توسط خود داروین رد شده است، برای تقویت این ایده استفاده شده است که عقلانیت مبتنی بر علاقه، حالت طبیعی انسان است.

سرانجام، ما به سمت زبان‌شناسی حرکت می‌کنیم، جایی که یک نظریه مبتنی بر روشنگری قدیم، واقعیت چارچوب‌ها، نمونه‌های اولیه، استعاره‌ها و مفاهیم مورد بحث را از دید پنهان می‌کرد و این نظریه با یک نظریه عصبی مبتنی بر مغز از زبان جایگزین می‌شود که پدیده‌هایی را که در سراسر این کتاب مشاهده کرده‌ایم توضیح می‌دهد. زبان‌شناسی روشنگری جدید در سنت نوام چامسکی نقش حیاتی زبان را در سیاست معاصر پنهان کرده بود.

در هر مورد، علوم شناختی و مغزی کاستی‌هایی را نشان می‌دهند، کاستی‌های قابل توجهی در تخصص علوم اجتماعی _ کاستی‌هایی که ممکن است تصمیم‌های سیاسی بزرگ به آن بستگی داشته باشد. ذهن قرن بیست‌ویکم نیازمند بازنگری در تحقیقات علوم اجتماعی است. این چیزی جز یک تمرین آکادمیک صرف نیست، زیرا تأثیرگذارترین سیاستگذاران ترقی‌خواه در رشته علوم اجتماعی در دانشگاه‌های نخبه آموزش دیده‌اند. تا جایی که علوم اجتماعی نیاز به به‌روزرسانی بنیادی توسط علوم شناختی و مغزی دارند، بنابراین تأثیرگذارترین متفکران سیاسی خشک اجتماعی ترقی‌خواه نیز نیازمند به‌روزرسانی هستند. این بخش به شروع آن فرآیند اختصاص دارد.»