کتاب قانون اخلاقی در درون من

کتاب قانون اخلاقی در درون من نوشتهٔ اتفرید هوفه و ترجمهٔ رضا مصیبی است. نشر نی این کتاب را منتشر کرده است. این کتاب درآمدی بر فلسفهٔ عملی ایمانوئل کانت است.

درباره کتاب قانون اخلاقی در درون من

گفته شد است که ایمانوئل کانت نقطهٔ اوج و درعین‌حال نقطه عطف روشنگری اروپایی است. گذشته از این، نظر به اهمیت تأثیرش در تاریخ فلسفهٔ مدرن، بزرگ‌ترین فیلسوف عصر جدید به‌شمار می‌رود. کانت چه در نظریهٔ شناخت، هستی‌شناسی و متافیزیک، چه در فلسفهٔ اخلاق، فلسفهٔ حق و دولت و تاریخ و چه در زیبایی‌شناسی فلسفی و فلسفهٔ زیست‌شناسی، به‌تقریب در تمامی عرصه‌های فلسفی، به‌نحوی اساسی و اغلب انقلابی، بنایی نو می‌افکند و به چشم‌انداز اندیشه باختری رنگ و فضایی مدرن می‌بخشد. فلسفهٔ اخلاق کانت و بسط و تداوم آن در فلسفهٔ حق و دولت او، برای جامعهٔ معاصر از اعتبار بالایی برخوردار است. اتفرید هوفه در کتاب قانون اخلاقی در درون من درآمدی بر فلسفهٔ عملی و اخلاق ایمانوئل کانت ارائه داده است.

خواندن کتاب قانون اخلاقی در درون من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب فلسفهٔ اخلاق و علاقه‌مندان به آرای ایمانوئل کانت پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب قانون اخلاقی در درون من

«فلسفه حق و دولت کانت به اندازه نقد عقل نظری و نقد عقل عملی او محل توجه نبوده است. این فلسفه در تاریخ اندیشه سیاسی عصر جدید ایفاگر آن نقش محوری‌ای نبوده است که ما پیش از کانت نزد هابز، لاک، روسو، منتسکیو و پس از او نزد هگل، مارکس و میل سراغ داریم. حتی در حیطه کانت‌پژوهی نیز فلسفه سیاسی کانت اغلب به حاشیه رانده می‌شود. از زمان حکم تحقیرآمیز شوپنهاور، که رساله حق‌شناخت کانت را تنها می‌توان ناشی از ضعف پیرانه‌سری او دانست (جهان به‌مثابه اراده و تصور، کتاب §‌۶۲، ۴)، بخش نخست متافیزیک اخلاق به‌عنوان اثری با کیفیت فلسفی نازل تلقّی می‌شود. به زعم دلبوس (۱۹۶۹، ۵۵۹-۵۶۰) متافیزیک اخلاق بی‌بهره از دامنه، وضوح و دقّت آثار دیگر کانت است. مفسّران دیگری بر این عقیده‌اند که متافیزیک اخلاق فاقد ساخت و بنیاد استدلالی نقدی‌استعلایی است (کوهن، ۳۸۱-۳۸۳). برخی دیگر نیز کانت را به‌عنوان نظریه‌پرداز توجیه‌گر بورژوازی خرده‌مالک (زآگه) به نقد می‌کشند، یا به او در این باره خرده می‌گیرند که از اندیشه هوادار سلطه دولت مطلقه حمایت کرده است.‬‬‬

ارزیابی منفی فلسفه حق کانت به میزان وسیعی شایع است؛ بااین‌حال، شرط حق و انصاف را در باب او رعایت نمی‌کند. در فلسفه سیاسی کانت البته پیش‌داوری‌هایی در می‌آمیزند که نه به‌لحاظ فلسفی و نه به‌لحاظ سیاسی قانع‌کننده‌اند و از این جهت موضع برخی از منتقدان را موجّه می‌سازند: تأکید وافر کانت بر تأمین مالکیت یا دفاع از (مجازات) شخصی کردن. همچنین شاید رأی او در باب حقوق ازدواج و خانواده، رد حق مقاومت فعالانه (حق انقلاب (و براندازی)) یا پشتیبانی او از مجازات مرگ، شبهه‌برانگیز باشند. لکن مجرد ملاحظه‌ای روش‌شناختی نشان می‌دهد که بخش بسیار ناچیزی از این آراء در آن سطحی از تعین مفهومی و تعلیل و توجیه اصول قرار دارد که بنا به اظهار خود کانت در خصوص مفاهیم حق و دولت از فلسفه انتظار می‌رود (قس.: حق‌شناخت، پیشگفتار و §‌A). از این‌رو، اگر عناصری را که از لحاظ روش‌شناختی مسئله‌دار هستنند به سویی نهیم و توجه خود را بر مدعای فلسفی اصلی کانت، یعنی تعلیل و توجیه حق و دولت بر مبنای مفاهیم پیشین و مستقل از تجربه، متمرکز کنیم، آن‌گاه کانت را به‌منزله اندیشه‌پردازی برجسته و پراهمیت در حوزه نظریه حق و دولت باز می‌یابیم که به دلایلی روشن در جرگه اندیشمندان کلاسیک فلسفه سیاسی قرار می‌گیرد.»