کتاب بیگانه

کتاب الکترونیکی بیگانه نوشتۀ آلبر کامو با ترجمه‌ٔ جلال آل احمد و اصغر خبره‌زاده توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است. این کتاب دربارۀ پوچی، ازخودبیگانگی و مواجهه انسان با جهان بی‌معنی است که در قالب داستانی تأثیرگذار روایت می‌شود.

درباره کتاب بیگانه

رمان بیگانه که در سال ۱۹۴۲ میلادی منتشر شد، یکی از برجسته‌ترین آثار آلبر کامو و از شاهکارهای ادبیات اگزیستانسیالیستی است. این رمان به کاوش در مفهوم پوچی و ناهماهنگی زندگی انسان با جهان می‌پردازد. داستان درباره مرسو، یک مرد جوان و بی‌تفاوت الجزایری است که زندگی‌اش به گونه‌ای ساده و بدون دغدغه پیش می‌رود. او با رویدادهایی غیرمنتظره، مانند مرگ مادرش و درگیری‌ای که منجر به قتل یک مرد عرب می‌شود، روبه‌رو می‌شود. این رخدادها او را به محاکمه می‌کشاند و در این مسیر، مرسو بی‌تفاوتی و عدم تطابق خود با هنجارهای اجتماعی را نشان می‌دهد. او به ارزش‌های مرسوم بی‌اعتنا است و این رفتار، او را از جامعه جدا می‌کند.

بیگانه از زاویۀ دید اول شخص روایت می‌شود و زبان ساده و بی‌پیرایه آن به بیان احساسات و دیدگاه فلسفی شخصیت اصلی کمک می‌کند. کامو در این رمان، ایده‌های فلسفی خود درباره پوچی را به شکلی داستانی به نمایش می‌گذارد. این اثر به دلیل مضامین عمیق فلسفی و روایت تأثیرگذار، همواره یکی از مهم‌ترین و پرخواننده‌ترین رمان‌های قرن بیستم بوده است. ترجمه‌های متعددی از این کتاب به فارسی انجام شده و جلال آل احمد و اصغر خبره‌زاده از جمله مترجمان مطرحی هستند که این اثر را برای مخاطبان فارسی‌زبان معرفی کرده‌اند.

کتاب بیگانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات فلسفی، داستان‌های روان‌شناختی و کسانی که به بررسی مفاهیم پوچی و اگزیستانسیالیسم علاقه دارند، مناسب است.

درباره‌ آلبر کامو

آلبر کامو (Albert Camus)، فیلسوف و روزنامه‌نگار مشهور، ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در الجزایر فرانسه در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. او با داستان‌های زیبایی که آفرید، در سال ۱۹۵۷ موفق شد تا جایزهٔ نوبل ادبیات را از آن خود کند. به‌دلیل «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد» او پس از «رودیارد کیپلینگ» جوان‌ترین برنده‌ٔ جایزهٔ نوبل است. آلبر کامو در سال ۱۹۴۹ یک اتحادیه بین‌المللی تأسیس کرد. اساس کار این اتحادیه «محکوم‌کردن هر دو ایدئولوژی شکل‌گرفته در آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی» بود. «آندره برتون» نیز یکی از اعضای آن اتحادیه بود.

آلبر کامو در طول دوران فعالیتش رمان‌ها و نمایشنامه‌های بسیاری نوشت: «طاعون»، «سقوط»، «بیگانه»، نمایشنامهٔ «کالیگولا»، نمایشنامهٔ «صالحان»، «افسانه‌ٔ سیزیف» و «خطاب به عشق» که مجموعه نامه‌های عاشقانه‌ٔ او و «ماریا کاسارس» است از آن جمله‌اند. آلبر کامو در ۴ ژانویهٔ ۱۹۶۰ و در ۴۶سالگی در ویل‌بلویل فرانسه به‌علت یک سانحه‌ٔ رانندگی چشم از دنیا فروبست. مقالات این نویسنده، پیرامون مباحث سیاسی، اجتماعی و ادبی را در کتاب «تعهد اهل قلم» بخوانید. 

درباره جلال آل احمد

سید جلال‌الدین سادات آل‌احمد در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در خانواده‌ای مذهبی و روحانی در محلهٔ سید نصرالدین شهر تهران به دنیا آمد. جلال آل احمد نویسنده، روشنفکر سوسیالیست، منتقد ادبی و مترجم ایرانی، پسرعموی سید محمود طالقانی و همسر سیمین دانشور بود. در دههٔ ۱۳۴۰ به شهرت رسید و در جنبش روشنفکری و نویسندگی ایران تأثیر بسزایی گذاشت. دانش‌آموختهٔ رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در دانشسرای عالی تهران بود. تحصیل را تا دورهٔ دکترای ادبیات فارسی ادامه داد، اما سرانجام از ادامهٔ آن صرف‌نظر کرد. در جوانی (با حفظ گرایش‌های مذهبی)، به‌نوعی به روحانیت پشت کرد و نیز به جریان توده پیوست. تأثیری گسترده بر جریان روشنفکری دوران خود داشت و افزون بر نگارش داستان، به نوشتن مقالات اجتماعی، پژوهش‌های مردم‌شناسی، سفرنامه‌ها و ترجمه‌های متعدد می‌پرداخت. می‌توان مهم‌ترین ویژگی ادبی آل‌احمد را نثر او دانست؛ نثری فشرده، موجز و درعین‌حال عصبی و پرخاشگر که نمونه‌های خوب آن را در سفرنامه‌های «خسی در میقات» یا ناداستان «سنگی بر گوری» می‌توان دید و خواند.

نخستین مجموعهٔ داستان او «دیدوبازدید» نام داشت. در سال ۱۳۲۶ دومین کتابش، «از رنجی که می‌بریم» را هم‌زمان با کناره‌گیری از حزب توده چاپ کرد؛ کتابی که بیانگر داستان‌های شکست مبارزاتش در این حزب است. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به‌عنوان ضربه‌ای سنگینی بر پیکر آزادی‌خواهان، آل‌احمد نیز افسرده شد. در این سال‌ها کتابی را تحت‌عنوان «سرگذشت کندوها» به چاپ رساند. کتاب‌های «اورازان»، «تات‌نشین‌های بلوک زهرا» و «مدیر مدرسه» در همین دوران نوشته شدند. جلال آل‌احمد را ادامه‌دهندهٔ راهی می‌دانند که پیش از او، محمدعلی جمالزاده و صادق هدایت در ساده‌نویسی و استفاده از زبان و لحن عموم مردم در محاوراتْ آغاز کرده بودند؛ استفاده از زبان محاوره‌ای به‌وسیلهٔ جلال به اوج رسید و گسترش یافت.

برخی از داستان‌ها و ناداستان‌های آل احمد: پنج داستان (۱۳۵۰)، نفرین زمین (۱۳۴۶)، سنگی بر گوری (نوشتهٔ ۱۳۴۲، چاپ ۱۳۶۰)، نون والقلم (۱۳۴۰)، مدیر مدرسه (۱۳۳۷)، سرگذشت کندوها (۱۳۳۷)، زن زیادی (۱۳۳۱)، سه تار (۱۳۲۷)، از رنجی که می‌بریم (۱۳۲۶)، دید و بازدید (۱۳۲۴) و...

مقاله‌ها: «گزارش‌ها» (۱۳۲۵)، «حزب توده سر دو راه» (۱۳۲۶)، «هفت مقاله» (۱۳۳۲)، «غرب زدگی» (۱۳۴۱)، «کارنامه سه ساله» (۱۳۴۱)، «ارزیابی شتاب‌زده» (۱۳۴۳)، «یک چاه و دو چاله» (۱۳۵۶)، «در خدمت و خیانت روشنفکران» (۱۳۵۶)، «اسرائیل، عامل امپریالیسم» و...

مشاهدات و سفرنامه‌ها: اورازان (۱۳۳۳)، تات‌نشین‌های بلوک زهرا (۱۳۳۷)، جزیرهٔ خارک درّ یتیم خلیج فارس (۱۳۳۹)، خسی در میقات (۱۳۴۵)، سفر به ولایت عزرائیل (۱۳۶۳)، سفر روس (۱۳۶۹) و...

ترجمه‌ها: تشنگی و گشنگی اثر اوژن یونسکو (۱۳۵۱ - با همکاری منوچهر هزارخانی)، چهل طوطی، قصه‌های کهن هندوستان (با سیمین دانشور، ۱۳۵۱)، عبور از خط اثر ارنست یونگر (با محمود هومن، ۱۳۴۶)، مائده‌های زمینی اثر آندره ژید (با پرویز داریوش، ۱۳۴۳)، کرگدن اثر اوژن یونسکو (۱۳۴۵)، بازگشت از شوروی اثر آندره ژید (۱۳۳۳)، دست‌های آلوده اثر ژان پل سارتر (۱۳۳۱)، سوءتفاهم اثر آلبر کامو (۱۳۲۹)، بیگانه اثر آلبر کامو (با خبره‌زاده، ۱۳۲۸)، قمارباز اثر فئودور داستایوفسکی (۱۳۲۷)، محمد و آخرالزمان اثر پل کازانوا (۱۳۲۵) و... .

از میان خدمات دیگرِ این نویسنده و متفکر به ادبیات فارسی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: معرفی آلبر کامو به جامعهٔ ادبی، معرفی بیشتر شعر نو نیمایی و کمک به گسترش آن، حمایت از شاعرانی چون احمد شاملو و نصرت رحمانی، ایجاد جهشی بی‌سابقه در نثر فارسی با نثر خودش، ایجاد تشکل‌های ادبی و صنفی (از جمله کانون نویسندگان ایران و انتشار مقالات گوناگون).

جلال آل احمد ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ درگذشت.