کتاب مرا هوای زیارت گندم زارهاست...

کتاب مرا هوای زیارت گندم زارهاست... نوشتهٔ مصطفی ملکی است. انتشارات ماهواره این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب مرا هوای زیارت گندم زارهاست...

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب مرا هوای زیارت گندم زارهاست... را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مرا هوای زیارت گندم زارهاست...

«بار گران عشق را چون مست مجنون می‌کشم

طرح شگفت عاشقی با خط گلگون می‌کشم

معنای اشعار مرا یاد تو افسون می‌کند

این معنی پرشور را تا اوج مضمون می‌کشم

آغاز و انجام سخن شرح فراق روی توست

این کِلکِ پرآشوب را بر قلب محزون می‌کشم

تیر نگاه مست تو از جوشن قلبم گذشت

خون‌گریه‌های دوری‌ات تا رود جیحون می‌کشم

خط فراموشی اگر عالم به عشق ما کشد

من طرح عشقی جاودان با رنگی از خون می‌کشم»