کتاب مالیخولیا را ستایش کردن

کتاب مالیخولیا را ستایش کردن نوشتهٔ موسسه مدرسه زندگی و ترجمهٔ فرشید شعبانی است. نشر هنوز این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب سبک زندگی است.

درباره کتاب مالیخولیا را ستایش کردن

کتاب مالیخولیا را ستایش کردن (Varieties of Melancholy) فوت‌وفن لذت‌بردن از خوشی‌های کوچک زندگی در عین اندوهگینی را به شما آموزش داده است. این کتاب شما را به وجوه مالیخولیایی شخصیتتان توجه داده و یادآوری کرده است که در مواجهه با دشواری‌ها و بداقبالی‌هایی که گاه در زندگی گریبانمان را می‌گیرد، لازم نیست زیاده‌ از حد نومید شویم یا به خودمان امیدهای بیهوده بدهیم؛ به‌جای این هر دو کافی است که مالیخولیا را دریابیم و از احساسات مالیخولیایی وجودمان کمک بگیریم. در کتاب «مالیخولیا را ستایش کردن» از مالیخولیا به‌عنوان نوعی احساس و شیوه‌ای از تفکر سخن گفته شده است. متن اصلی کتاب حاضر اولین‌بار در سال ۲۰۲۱ میلادی منتشر شده است.

خواندن کتاب مالیخولیا را ستایش کردن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در حوزهٔ روان‌شناسی عمومی و سبک زندگی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مالیخولیا را ستایش کردن

«۳۳. سیاست و مالیخولیا

ما عادت داریم که آدم‌ها را با توجه به رأی آن‌ها در انتخابات به راستگرا و چپگرا تقسیم کنیم. شاید راه بهتری هم برای برچسب‌زنی رأی‌دهندگان وجود داشته باشد که آنان را بر اساس چیزی عمیق‌تر و وسیع‌تر در شخصیت‌شان دسته‌بندی کند. می‌توان افراد را در دو گروه رأی‌دهندگان رمانتیک و رأی‌دهندگان مالیخولیایی قرار داد. برخی از خصوصیاتی که این دو دسته رأی‌دهنده را از هم جدا می‌کند عبارت‌اند از:

تغییر تند در برابر تغییر کند

رمانتیک‌ها معتقدند که جهانی بسیار بهتر دور از دسترس نیست، اگر اقدامی برجسته و ناگهانی صورت گیرد: اگر توافقی را صورت دهیم یا توافقی را بر هم زنیم، اگر جنگی را شروع کنیم یا جنگی را پایان دهیم. رمانتیک‌ها حدی از ناشکیبایی را برای ادارۀ کشور ضروری می‌دانند. آنان خشم را هم چندان بد نمی‌دانند. زیادی دل‌رحم بودن هم خوب نیست. شیوۀ ایدئال امور رمانتیک‌ها را به هیجان می‌آورد و همیشه وضعیت موجود را با وضعیت مطلوب می‌سنجند. بیشتر وقت‌ها، وضعیت موجود آنان را به شدت ناامید می‌کند، وقتی بی‌عدالتی، دروغ‌گویی، سازش و بزدلی حکومتگران را ملاحظه می‌کنند.

در مقابل، رأی‌دهندگان مالیخولیایی به رفتارها و اقدامات ناگهانی بی‌اعتمادند. آنان به فرجام بد توجه بیشتری دارند. آنان در تلاش‌اند که زیان‌ها را کاهش دهند. آنان می‌دانند که بیشتر چیزها می‌تواند بسیار بدتر شود. قبل از محکوم کردن یک سیاست، به آن نوع سیاست‌ها در طول تاریخ نظر می‌اندازند و ممکن است تمهیدات کنونی را با توجه به وضعیت امور تحمل‌پذیر بدانند. نگاه‌شان به انسان از اساس تیره‌وتار است. آنان معتقدند که احتمالاً همه از آنچه به نظر می‌آیند قدری بدترند. آن‌ها احساس می‌کنند انسان‌ها تکانه‌ها و هوس‌ها و امیال بسیار خطرناکی دارند و معتقدند وظیفۀ سیاست این است که به جای آزادسازی نبوغ، قدرت، زیبایی یا نیک‌خواهی آن‌ها را محدود کند. ایدئال‌های متعالی آنان را عصبی می‌کند: آن‌ها فقط امیدوارند جهان از این‌که هست بدتر نشود. هنگام امید بستن به بهبود وضعیت محتاط و میانه‌رو هستند. فرض جسورانۀ آن‌ها این است که شاید جهان سیصد سال دیگر اندکی بهتر شود.

سرزنش در برابر مسئولیت

رمانتیک‌ها مشکلات جهان را می‌بینند و قاطعانه به دنبال فردی می‌گردند تا سرزنشش کنند: شاید این گروه اجتماعی خاص یا آن طبقۀ مشخص را. نمی‌شود که مشکل مقصر نداشته باشد، بنابراین وظیفۀ سیاست این است که خطاکاران را شناسایی کند و واکنشی درخور نشان دهد. رمانتیک‌ها به منزه بودن خود ایمان کامل دارند. آن‌ها مطمئن‌اند که به پستی دشمنان‌شان نیستند، ازاین‌رو با وجدانی آسوده به آن‌ها حمله می‌کنند.

رأی‌دهندگان مالیخولیایی هم متوجه مشکلات هستند، اما به مستعد بودن خود برای گناه و خطا آگاهی کامل دارند، و این باعث می‌شود در سرزنش کردن دیگران درنگ کنند. آنان تشخیص می‌دهند که اگر وضعیت متفاوت بود، شاید خودشان خطاکار بودند، و باورشان این است که سکۀ درستکاری را به اسم کسی ضرب نکرده‌اند. آن‌ها می‌دانند که شرارت بین همۀ گروه‌ها و طبقه‌ها بسیار متناسب تقسیم شده است، و بنابراین سزاوار است که در همه حال یکدیگر را روادارانه قضاوت کنیم.»