کتاب ارثیه باد

کتاب ارثیه باد نوشتهٔ جروم لارنس و رابرت ای. لی و ترجمهٔ حسین مسعودی خراسانی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی نمایشنامه‌ای سه‌پرده‌ای.

درباره کتاب ارثیه باد

کتاب ارثیه باد در بردارندهٔ نمایشنامه‌ای سه‌پرده‌ای نوشتهٔ جروم لارنس و رابرت ای. لی است. نویسندگان در پیشگفتار این اثر تأکید کرده‌اند که این متن نمایشی تاریخی نیست. داستان این نمایشنامه مرتبط با اتفاقاتی است که در شهر دیتون واقع در ایالت تنسی در ژوییهٔ سال ۱۹۲۵ پیش آمده است. «ملیندا»، «هاوارد»، «میکر»، «راشل»، «کیتس»، «گود فلو» و «کربس» نام برخی از شخصیت‌های این متن نمایشی است.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب ارثیه باد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ارثیه باد

«دادگاه. چند روز بعد: به علت این که دادگاه کوچک است و جمعیت زیاد، یک دادگاه موقتی روی چمن برپا شده‌است. در سمت راست پایین در دادگاه دو نیمکت و دو تا صندلی تاشو قرار دارد که محل ده تن اعضاء هیئت منصفه است. سکوی صحنهٔ اول کمی به طرف راست کشیده شده. پلکانی که برای بالا رفتن به روی آنست به سمت راست سکو تغییر مکان یافته است، میز و نیمکتی به آن افزوده شده و محل نشستن قاضی است. بالای صحنه در سمت راست سکو، چهارپایهٔ بلندی است برای نشستن هورنبک. سمت چپ سکو یک صندلی برای میکر ضابط قرار گرفته است ولی از انتهای چپ سکو هم به عنوان میز موقت استفاده می‌کند. مقابل داروخانه میز بلندی است با چهار صندلی برای خبرنگاران. پایین صحنه کمی به طرف چپ میز دادستان است با دو صندلی پشت آن. سمت چپ آن میز وکیل مدافع است با دو صندلی. و پس از آن صندلی‌های تاشویی که برای تماشاچیان گذاشته‌اند و تا خارج صحنه امتداد می‌یابد. ردیف صندلی‌ها تا بالای صحنه می‌رود، ولی در پایین صحنه جای خالی برای دسترسی آسان به درگاه پنج باقی می‌گذارد. صندلی شهود در روی صحنه، در سمت راست پایین سکو قرار دارد. یک چکش و یک پوشه با اوراق رسمی و یک کتاب ضخیم قانون و یک گیلاس آب روی میز قاضی است. لیست اعضای احتمالی هیئت منصفه و نسخهٔ ادعانامه و کتاب مقدّس دادگاه و یک مداد روی میز موقتی میکر است. روی میز دادستان یک جلد سیاه قانون، دفترچه یادداشت و مداد است. کیف دیون پورت زیر آن قسمت از میز است که خود او می‌نشیند. روی میز وکیل مدافع یعنی دراموند، یک کیف دستی و اوراق مختلف ادعانامه و یک نسخه از کتاب داروین است (در صورت امکان) به رنگ نارنجی روشن. محل نشستن تماشاچیان در یک مجلس از صحنهٔ دادگاه با صحنه بعدی تفاوت دارد. در مجلس دوم از پردهٔ اول ترتیب نشستن آن‌ها از این قرار است (از پایین به بالا)

ردیف اول: شهردار، بالینگر، فیل، تیمی، راشل.

ردیف دوم: گودفلو، خانم بلر، هاوارد، الیجا، عکاس.

ردیف سوم: خانم کربس، دانلاپ، براون، زن شهردار.

ردیف چهارم: سانی، خانم مک لین، دکتر کیمبل.»