کتاب تربیت بدون فریاد

کتاب تربیت بدون فریاد به‌قلم هال ادوارد رانکل و ترجمهٔ سمیه موحدی فرد را انتشارات آوای منجی منتشر کرده است. این کتاب به آموزش و معرفی راه‌هایی برای حفظ خونسردی و آرامش در راستای تربیت کودک می‌پردازد.

درباره کتاب تربیت بدون فریاد

معاشرت و مراوده با کودک و اقدام به تربیت او از کارهایی است که نیازمند صبر و مدارای زیادی است؛ صبر و مدارایی که گاه به‌دلیل فشارها و تنگناهای زندگی تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و در کنار فقدان مهارت‌های ارتباطی و ضعف هوش هیجانی منجر به رفتارهایی پرخاشگرانه توأم با داد‌وفریاد با کودک می‌شود. کتاب پیش رو می‌کوشد راهکارهایی برای حفظ خونسردی و تسلط بر اعصاب در هنگام تعامل با کودک را به والدین بیاموزد و کلیدهایی برای ارتباط مؤثر با فرزند به دست دهد.

خواندن کتاب تربیت بدون فریاد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

والدینی که برای ارتباط با فرزندان خود دچار چالش هستند و نیز معلمان و مربیان از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب تربیت بدون فریاد

«تربيت نه در مورد فرزندان بلکه در مورد والدین است. این در مورد شما نیست در مورد من است».

جورج کاستانزا، فیلم سین فیلد

مهم ترین کاری که می توانید برای فرزندانتان انجام دهید، یادگیری توجه به خود است. ممکن است اکنون معنی این جمله را به درستی متوجه نشوید. درواقع شاید این جمله کمی توهین‌آمیز به نظر رسد. چرا توجه خود را از فرزندم دریغ کرده و به خود بپردازم؟ آیا این برخلاف تمامی قوانین نیست؟ خیر نیست. من از شما نمی‌خواهم فرزندان خود را در آخرین اولویت قرار دهید. برعکس، منظور من این است که شما با توجه به خود، روابط سالم‌تر و شادتری با سایر اعضای خانواده خواهید داشت. بیشتر ما بر اساس الگوی نادرستی در زندگی خود رابطه برقرار می‌کنیم. این بدان معنا نیست که تمامی روابط زندگی ما نادرست است بلکه الگوی کاربردی صحیح نیست. ما براساس الگویی با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم که به‌ موجب آن برای حفظ رابطه باید نیازهای طرف مقابل رفع و به او خدمت شده او را شادمان نگه داشت. بحث در مورد این الگو جدال‌برانگیز است اما با من همراه باشید. شما از طریق توجه به خود رابطهٔ سالم‌تر و شادتری با سایر اعضای خانواده خواهید داشت. دلیل نادرستی این الگو به‌خصوص در رابطه والدین و فرزند در این کتاب بیان می‌شود. اکنون باید به چند نکته توجه داشت. نخست، بی‌شک در دنیا مواردی وجود دارد که ما قادر به کنترل آن‌ها هستیم و مواردی را نیز نمی‌توانیم کنترل کنیم. اینک این سؤال را از خود بپرسید: صرف انرژی در مورد امری که قادر به کنترل آن نیستیم تا چه میزان عاقلانه است؟ پاسخ: نه چندان. سؤال بعد فرزند شما به کدام گروه تعلق دارد؟ به‌سخن‌دیگر، شما می‌توانید فرزند خود را کنترل کنید یا خیر؟ در این جا سؤال دیگری مطرح می‌شود حتی اگر قادر به کنترل او باشید باید این کار را انجام دهید؟ آیا تربیت به این معنی است؟ و اگر کودکان خارج از کنترل نباشند چه؟»