کتاب مثنوی معنوی (دفتر سوم)

کتاب مثنوی معنوی (دفتر سوم) نوشتهٔ مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی و ترجمهٔ رینولد نیکلسون است. انتشارات آرایه این کتاب را منتشر کرده است. این اثر حاوی دفتر سوم مثنوی معنوی به دو زبان فارسی و انگلیسی است.

درباره کتاب مثنوی معنوی (دفتر سوم)

کتاب مثنوی معنوی مولانا شامل عمیق‌ترین اشعار عرفانی است که تا به حال خوانده‌اید. ورود عرفان به شعر با سنایی آغاز شد، با عطار رشد کرد و با مولانا به اوج خود رسید. مولانا مثنوی معنوی را بعد از رفتن شمس می‌نویسد. در همان سالی که «صلاح‌الدین زرکوب» (از یاران و مرادان مولانا) وفات یافت. گفته می‌شود که تأخیر در شروع مثنوی به جهت وفات زن «حسام‌الدین چلپی» بوده و ملال خاطر حسام، سبب شده بود تا مولانا نظم مثنوی را به تأخیر بیندازد. مولانا مثنوی معنوی را در شش دفتر و ۲۷هزار بیت سروده است. در مثنوی معنوی حکایات بسیاری را آورده است و با استفاده از تمثیل‌های دلنشین مقصود و پیام خود را رسانده است. مثنوی معنوی مولانا در شش دفتر تنظیم شده است. مثنوی معنوی (دفتر سوم) هم مانند آثار دیگر مولانا دارای قصه‌ها و داستان‌هایی زیبا در پی رساندن مفاهیم و مقصود عرفانی است. مولانا مثنوی معنوی (دفتر سوم) را با خطاب قراردادن حسام‌الدین آغاز کرده است. 

خواندن کتاب مثنوی معنوی (دفتر سوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر کهن فارسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی

مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی در تاریخ ۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ (۱۵ مهر ۵۸۶) به دنیا آمد و در تاریخ ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری (۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) درگذشت. او معروف به مولانا، مولوی، رومی و نام کاملش «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده است. او شاعر پارسی‌گوی ایرانی است. اثرگذاری آثار مولوی فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای میانه و مسلمانان جنوب شرق آسیا همواره از میراث معنوی رومی تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به‌طور گسترده و به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه و خوانده شده است. بیشتر آثار مولوی به زبان فارسی سروده شده است، اما او در اشعارش به‌ندرت از ترکی، عربی و کاپادوسیه‌ای یونانی نیز استفاده کرده است.

مثنوی معنوی اثر او که در قونیه تصنیف شده یکی از عالی‌ترین اشعار زبان فارسی به‌شمار می‌رود که در ۶ دفتر مجزا سروده شده است. این کتاب به زبان شعر نوشته شده و در آن می‌توان حکایت‌های مختلفی را در بستری مشترک خواند و از نکات مهم و پندهای موردنظر شاعر آگاه شد. از دیگر آثار این شاعر و عارف ایرانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: «فیه ما فیه» (مجموعهٔ تقریرات ۷۱‌گانهٔ مولانا)، «مجالس سبعه» (مجموعهٔ مواعظ و مجالس مولانا)، «دیوان شمس تبریزی» (غزلیات مولانا) و رباعیات.

در ایران و خارج از ایران بارها از آثار مولانا برای تولید آثار گوناگونی همچون داستان، رمان، سریال تلویزیونی، انیمیشن، فیلم‌های سینمایی، نمایشنامه و تئاتر اقتباس شده است. پری صابری و بهروز غریب پور از هنرمندان هنرهای نمایشی هستند که آثاری را با درون‌مایه‌های آثار مولوی و گاه با حضورِ شخصیتِ وی، در ایران، روی صحنه برده‌اند. مولانا در قونیه به خاک سپرده شده است.