کتاب وظایف قلبی در برابر معبود

کتاب وظایف قلبی در برابر معبود نوشتهٔ احمدرضا امری کاظمی و ویراستهٔ فاطمه علی جعفری است. انتشارات حکمت و عرفان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است؛ کتابی در باب دین و دین‌داری.

درباره کتاب وظایف قلبی در برابر معبود

کتاب وظایف قلبی در برابر معبود به موضوعاتی مانند سحرخیزی، آمورزش‌خواهی، پارسایی و پرهیزکاری، پشیمانی، ایثار و رازداری و سپاس و توبه و امید و توکل و ایمان و دعا و... پرداخته است. نویسندهٔ این کتاب گفته است که پرسش یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انسان است.

خواندن کتاب وظایف قلبی در برابر معبود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ دین و دین‌داری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب وظایف قلبی در برابر معبود

«انسان به عنوان یک موجود الهی با توجه به یک سری امتیازات، میل‌ها و خواسته‌ها، از موجودات دیگر جهان آفرینش، متمایز می‌شود. مهم‌ترین امتیاز، در ناحیه قوّه عاقله، مختار بودن و میل‌ها و گرایش‌های آدمی است. قدرت خرد آدمی از مهم‌ترین امتیازات آدمی است و مختار بودن انسان، او را از دیگر موجودات ممتاز کرده است. یکی از جلوه‌های اختیار آدمی که انتخاب عقیده و راه و روش زندگی است، در ایمان آدمی جلوه‌گر می‌شود؛ یعنی ایمان از مصداق‌های اختیار انسان به شمار می‌رود. انسان عاقل و مختار می‌تواند ایمان را برگزیند و یا نقطه مقابل آن، کفر را. هرگاه ایمان را انتخاب کرد، در هماهنگی با جهان هستی است. انسان وقتی با اختیار خود، ایمان را بر می‌گزینند، خدا را به ستایش و تسبیح می‌نشیند. موجودات دیگر هم اهل تسبیحند، ولی تسبیح آنها نه از روی اختیار و انتخاب است، بلکه از آن رو است که آفریده خدایی هستند که با هدایت تکوینی، حضرتش را تسبیح می‌کنند. این در حالی است که آدمی با توجه به قدرت خرد و تشخیص خود و با اختیار، ایمان به خدا و سپس خضوع و تسبیح در برابر او را بر می‌گزیند.

شهید مطهری رحمه‌الله درباره ملاک امتیاز انسان می‌نویسد: «بینش وسیع و گسترده انسان درباره جهان، محصول کوشش جمعی بشر است که در طی قرون و اعصار روی هم انباشته شده و تکامل یافته است. این بینش که تحت ضوابط و قواعد و منطق خاص درآمده، نام «علم» یافته است. علم به معنای اعم؛ یعنی مجموع تفکرات بشری درباره جهان که شامل فلسفه هم می‌شود... . گرایش‌های معنوی و والای بشر، زاده ایمان و اعتقاد و دل‌بستگی‌های او به برخی حقایق در این جهان است که آن حقایق، هم ماورای فردی است، عام و شامل است و هم ماورای مادی است؛ یعنی از نوع نفع و سود نیست. این‌گونه ایمان‌ها و دل‌بستگی‌ها مولود برخی جهان بینی‌ها و جهان‌شناسی‌ها است که یا از طرف پیامبران الهی به بشر عرضه شده است یا برخی فلاسفه خواسته‌اند نوعی تفکر عرضه نمایند که ایمان‌زا و آرمان‌خیز بوده باشد. به هر حال، گرایش‌های والا و معنوی و فوق حیوانی انسان آن‌گاه که پایه و زیربنای اعتقادی و فکری پیدا کند، نام «ایمان» به خود می‌گیرد. پس نتیجه می‌گیریم که تفاوت عمده و اساسی انسان با جانداران دیگر که ملاک «انسانیت» او است و انسانیت وابسته به آن است، علم و ایمان است».»