کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید!

کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید! نوشتهٔ نیکلاس بوتمن و ترجمهٔ هایده غلامی است. انتشارات طلایه این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب کسب مهارت‌های ارتباطی.

درباره کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید!

کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید! (How to make people like you in) به قلم نویسنده‌ای نوشته شده است که بر روی الگوهای زبانی غیر قابل مقاومت در ایالات متحده، کانادا و انگلستان تحقیق کرده و درمورد هر چیزی که مربوط به عملکرد ذهنی در ارتباط انسان است، کاوش کرده است. نیکلاس بوتمن با هنرپیشه‌ها، کمدین‌ها و استادان تئاتر در آمریکا و داستان‌سرایان در آفریقا کار کرده تا تعالیم بداهه‌سرایی را با تمریناتی که مهارت‌های مکالمه‌ای را بالا می‌برد، تطبیق دهد. این پژوهشگر و عکاس بین‌المللی مشهور، کتاب حاضر را در ده فصل و سه بخش نوشته است؛ «اولین برخورد»، «نود ثانیه زمینهٔ برقراری رابطهٔ دوستانه» و «اسرار مکالمه».

خواندن کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی و کسب مهارت‌های ارتباطی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چگونه دیگران را شیفته خود کنید!

«فصل نهم: تعیین ترجیحات حسی

تشخیص اینکه مردم برای تجربهٔ دنیا بر کدام حواس خود تکیه می کنند و سپس استفاده از این اطلاعات در برخورد با دیگران، در موقعیت های شخصی، شغلی یا اجتماعی، می تواند یک تأثیر بسیار عمیق بر نحوهٔ پاسخگویی آنها به شما داشته باشد.

این فصل به چگونگی تشخیص نشانه هایی که افراد دیگر در همان آغاز به طور ناخودآگاه به ما ارائه می دهند پرداخته است. بصری ها، شنیداری ها یا جنبشی ها همگی علائمی برای ما ارسال می کنند که می توانند در تبیین و برقراری رابطه استفاده شوند.

در جلسه پرسش و پاسخی که در پایان یکی از سمینارهایم برگزار شده بود یک خانم میانسال در ردیف دوم به آرامی پرسید: «آیا احساس نمی کنید که انگشت گذاشتن بر حس ترجیحی یک شخص کار سختی باشد؟» این زن خوش مشرب یک کت پشمی بزرگ پوشیده بود و هنگام صحبت انگشتانش را به آرامی توی موهایش فرو می کرد. من به خاطر سؤالش از او تشکر کردم و فوراً از او خواستم تا حرکت نکند. او مطلقاً با خوش رفتاری فراوان در وضعیت خود خشکش زد. به او گفتم: «خواهش می کنم سؤال خود را دقیقاً تکرار کنید اما می خواهم بقیه حاضرین تماشا کنند؟» او سرش را تکان داد، مکثی کرد و پرسش خود را تکرار نمود، درحالی که دستش را توی موهایش فرو می کرد.

همهٔ حاضرین در آنجا با درک آنچه که شاهد روی دادن آن بودند لبخند زدند. آنگاه آن زن به انگشتان درون موهایش نگاه کرد و تبسم کرد. کلمات انتخابی او «احساس»، «سخت»، «انگشت گذاشتن بر» نحوهٔ صحبت آرام و راحت او، کت گشاد و راحت وی، وضعیت کلی بدن او و عادت او برای بازی با موهایش همگی افشاکننده بودند. او نشانه هایی کافی برای دریافتن حس ترجیحی خود به حاضرین ارائه داده بود.

شما آنجا نبودید، اما فکر می کنید حسی ترجیحی این خانم چه بود؟ اگر پاسختان جنبشی است حق با شماست.»