کتاب جلوه های عبادت

کتاب جلوه‌های عبادت به‌قلم علی راجی را انتشارات زائر آستانه مقدسه منتشر کرده است. این کتاب با هدف آشنایی با نحوهٔ عبادت انبیا و اولیای خدا به رشتهٔ تحریر درآمده است.

درباره کتاب جلوه‌های عبادت 

نماز یکی از فرایض مسلم دین اسلام و بهترین جلوهٔ رازونیاز و ستایش خداوند است که اگر با حضور قلب اقامه شود، به‌غیراز لذت معنوی سبب و منشأ آثار و برکات فراوان در زندگی فرد مؤمن و نمازگزار می‌‌شود و فضایل اخلاقی را در وجود او تقویت می‌نماید. کتاب جلوه‌های عبادت به سعی علی راجی در ۸ فصل به نشان دادن الگو و نحوهٔ عبادت پیامبران، اهل‌بیت، اصحاب ایشان و علمای اسلام پرداخته و در دو فصل پایانی اهمیت و جایگاه نماز و عبادت را متذکر می‌شود.

خواندن کتاب جلوه‌های عبادت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مطالعهٔ کتب مذهبی و کسانی که به دنبال راهی برای اثربخشی عبادات خود هستند، از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب جلوه‌های ادبیات

«فصل اول: عبادت انبیاء

انبیاء عظام با درک والایی از معرفت، جایگاه عبد بودن خود را تشخیص داده و با جایگاه رب بودن حضرت حق قیاس کرده و خود را غرق در نعمت‌های مادی و معنوی و دنیایی و آخرتی او دیده‌اند و در مقام شکرگزاری از نعم بیکران خداوند همیشه ایام خود را مدیون و قاصر مشاهده کرده‌اند، لذا اشک و گریهٔ آن‌ها احساسی روحی و معرفتی بوده که با خداوند این‌گونه حدیث دل گفته‌اند:

عبادت حضرت آدم علیه‌السلام

هبوط آدم بر زمین با گریهٔ مداوم و طولانی توأم بود. گریهٔ فراق یار و دوری از محبوب، گریهٔ عاشق جدا‌مانده از دیار معشوق راز و نیاز طولانی وی تاریکی زمین را با طلوع خورشید از افق دل روشن ساخت و راز وصال را بر ملا ساخت و روشن نمود که جز با نیاز بردن به پیشگاه معشوق راهی دیگر نیست. مرد شامی از امیرالمؤمنین دربارهٔ گریهٔ آدم از فراق بهشت سؤال کرد و از این که چه‌قدر اشک از دو چشم او بیرون آمد؟ حضرت فرمود: «۱۰۰۰ سال گریه کرد.» حضرت باقر علیهم‌السلام فرمود: «رسول خدا فرمودند: «خداوند متعال پس از اینکه آدم را بر زمین فرود آورد او در فراق بهشت گریه می‌کرد؛ همچنین تا ۲۰۰ سال گریه کرد. بعد از این سجده کرد و مدت سه روز سر از سجده بر نداشت و شب و روز در حال سجده بود و خطاب به خداوند متعال عرض کرد بار خدایا مگر تو مرا خلق نکردی؟ خداوند فرمود: چرا ولی آیا تو صبر کردی و شکر نمودی؟ آدم در این هنگام استغفار کرد و خداوند هم او را مورد لطف قرار داد قبل از آنکه گریهٔ آدم برای فراق از بهشت باشد برای انابه و دوری از جوار محبوب بود؛ او سال‌ها گریست تا جلب نظر و توجه خداوند را به دست آورد. حضرت آدم که ۱۰۰ سال بر گناه خویش (ترک امر ارشادی) گریست، بعد از آن از حیای الهی هرگز سر خود را به سوی آسمان بلند نکرد.

عبادت حضرت ابراهیم علیه‌السلام

بزرگ‌موحد تاریخ که با عشق‌ورزی به حضرت حق به مقام خلت می‌رسد، سنگ زیرین مقام خلت و ممحض در عبادت و اطاعت پروردگار است. روایت شده که حضرت ابراهیم و وقتی به نماز می‌ایستاد از ترس خداوند چنان بدنش مضطرب می‌گردید و نفس‌نفس می‌زد که صدای نفسش شنیده می‌شد؛ مانند کسی که پیاده و به‌سرعت دویده باشد. ابراهيم علیه‌اللام چنان در عبادت غرق محبوب بود و از خود بی‌خود می‌شد که نقل شده أَنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ يُسْمَعُ تَأَيُّهُهُ عَلَى حَدٌ مِيلٍ حَتَّى مَدَحَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِقَوْلِهِ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ حَلِيمُ أَوَّاهُ مُنِيبٌ وَكَانَ فِي صَلَاتِهِ يُسْمَعُ لَهُ أَزِيز؛ " ابراهیم خلیل، صدای آه کشیدنش در عبادت حق از فاصله یک میل شنیده می‌شد تا این‌که خداوند با این سخن مدح او کرد به درستی که ابراهیم بردبار و دلسوز و بازگشت‌کننده به سوی خدا بود.»