کتاب لبخند خدا

کتاب «لبخند خدا» نوشتۀ علی راجی است و انتشارات زائر آستانه مقدسه آن را منتشر کرده است. موضوع این کتاب، مهرورزی‌ها و محبت‎های پروردگار به بندگان است.

درباره کتاب لبخند خدا

کتاب لبخند خدا همان‌طور که از عنوان آن بر می‌آید در پی ترسیم لبخند خداوند برای بندگان اوست. لبخند خدا ضمن آنکه قرآن را زیباترین کلام محبت‌آمیز خداوند می‌داند، این نکته را یادآوری می‌کند که چگونه انسان قادر است با دستورالعمل‌های اجرایی آن، راه رشد و کمال را در پی بگیرد. از طرف دیگر این ائمۀ معصومین (ع) هستند که رسالت قرآن را کامل می‌کنند و شیرین‌ترین لبخند خداوند هستند. آن‌ها به‌عنوان الگوهای عملی هم قرآن را برای انسان تفسیر کرده‌اند و هم توانستند انسان را از گمراهی نجات دهند چرا که اگر نبودند هرکس با سلیقۀ خودش به تفسیر کلام خدا می‌پرداخت. کتاب لبخند خدا بر پروژۀ کمال تأکید دارد. کسانی چون پیامبر اکرم، حضرت علی (ع) و فاطمۀ زهرا (س) هرکدام به نحوی بعد از سال‌های زندگی‌شان پروژۀ کمال را به سرانجام رساندند. انسان هم در مسیر زندگی‌اش مأموریتی جز بندگی خداوند ندارد و باید بتواند در پروسۀ عمر، با بهره‌گیری از محبت خداوند، قرآن و اهل‌بیت پروژۀ کمال را ارائه دهد.

علی راجی در کتاب لبخند خدا تلاش کرده است محبت و بنده‌نوازی خداوند را به یاد مخاطبانش بیاورد و به مهرورزی‌های اولیای خدا که تجسم مهر خداوند هستند اشاره کند تا افراد با مطالعۀ آن بتوانند گوشه‌ای از محبت خداوند را دریابند و به زندگی امیدوار شوند.

کتاب لبخند خدا در ۴ فصل تنظیم شده است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: جلوه‌های رحمت، از باب تفضل الهی»، «فصل دوم: جلوه‌های رحمت به اعتبار انسان»، «فصل سوم: جلوه‌های رحمت در اعمال و حالات خاص» و «فصل چهارم: جلوه‌های رحمت در اوقات و ایام خاص».

خواندن کتاب لبخند خدا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های دینی و مذهبی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب لبخند خدا

«قبل از آنکه اساس دین بر محبت باشد، اساس خلقت انسان بر محبت بوده و قبل از آن، آسمان‌ها و زمین براین‌اساس خلق شده‌اند و به‌طورکلی خلقت همۀ موجودات بر مبنای محبت است. خداوند متعال از آغاز خلقت، آفرینش را در مراحل مختلف، با هدفمندی پیش برد؛ او عبث و بیهوده خلقت را آغاز نکرد، بلکه چون حکیم، علیم و قدیر بود، قدرتش را توأم با علم بی‌کران، در مسیر مصلحت‌اندیشی به کار گرفت و خالق شد؛ خالقی که ودود، رئوف و رفیق است. این محبت، رأفت و شفقت اساس خلقت اولیه بوده و تا ورود انسان به صحنۀ جزا، پایدار خواهد بود.»