کتاب سیاست زنان

کتاب سیاست زنان به‌قلم مازیار مرادی واسکسی را انتشارات مانیان منتشر کرده است. این کتاب به مرور تاریخچهٔ فعالیت‌های و جنبش‌های زنان در جهان و تشریح رویکردها و نظریات مختلف دربارهٔ آن می‌پردازد.

درباره کتاب سیاست زنان

دربارهٔ نقش و جایگاه زن و دلایل حضور و فعالیت او در عرصهٔ تصمیم‌گیری مسائل کلان سیاسی، نقد و نظرها و دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد که منجر به شکل‌گیری مطالعات و ترغیب پژوهشگران به نگارش مقالات و بیان دیدگاه‌هایشان در باب سیر تغییرات و تحولات جنبش‌ها و فعالیت‌های زنان می‌شود. کتاب سیاست زنان کوششی است در ۱۴ فصل به‌منظور توضیح و تبیین عوامل مؤثر بر فعالیت‌ها و جنبش‌های زنان در سراسر جهان و واکاوی رویکردها و نقد و نظرات متفاوت در این حوزه.

خواندن کتاب سیاست زنان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مطالعه دربارهٔ مباحث مربوط به جنبش‌های زنان و نیز دانشجویان و پژوهشگران رشتهٔ مطالعات زنان از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب سیاست زنان

«یکی از شاخصه‌های مهم جهانی شدن در ابعاد سیاسی تمایل گستردهٔ آحاد مردم برای نیل به دموکراسی است. مشارکت عامهٔ مردم در امور سیاسی که خود ناشی از تمایل مشارکت‌جویانهٔ آنان نسبت به نظام سیاسی است، یکی از نتایج و دستاوردهای مراحل پیشرفتهٔ دموکراسی است؛ بنابراین مشارکت را می‌توان یکی از معیارهای موفقیت توسعهٔ فراگیر محسوب نمود، زنان به‌عنوان نیمی از نیروی انسانی موجود در جوامع بشری که خود یکی از مهم‌ترین منابع توسعه‌اند، می‌توانند نقشی به‌سزا در توسعهٔ جوامع انسانی ایفا کنند. مردان تاکنون نخواسته یا نتوانسته‌اند به‌طور کافی از منافع زنان حمایت کنند؛ بنابراین مشارکت زنان در همهٔ فعالیت‌های اجتماعی مانند سیاست ضروری است. به‌نحوی که می‌توان گفت اقلیت بودن زنان در امور سیاسی موجب ناتمامی مشارکت در جامعه می‌شود. در دهه‌های آخر قرن بیستم با گسترش فرآیند جهانی شدن و در پی آن تمایل گستردهٔ مردم در جوامع مختلف جهت دستیابی به دموکراسی تحرکات سیاسی از سوی زنان برای درگیر شدن آنان در امر سیاست و دخالت در فرآیند تصمیم‌گیری در کشورهای مختلف دیده می‌شود. هر چند که حضور زنان در عرصهٔ امور سیاسی به‌عنوان پدیده‌ای عام در جوامع بشری در حال گسترش است اما کیفیت و کمیت آن در جوامع گوناگون متفاوت است چنانچه آمارها نشان می‌دهد کشورهای حوزهٔ اسکاندیناوی مانند فنلاند و نروژ دارای بالاترین میزان مشارکت زنان در سیاست می‌باشند که نشانگر نفوذ عمدهٔ آنان در فرآیندهای تصمیم‌گیری در سطوح خرد و کلان امور سیاسی در این جوامع است. در مقابل کشورهای حوزه ی خلیج فارس مانند کویت، عربستان و .... قرار دارد که در آنها زن حق رأی ندارد و قدرت کاملاً در دست مردان است. (مقدم ۱۳۷۸ ۵-۳) لازم به ذکر است که مشارکت سیاسی زنان فراتر از شرکت آنان در انتخابات رأی دادن و کاندیداتوری است و به شرکت گسترده و عمومی زنان در فرآیند تصمیم‌گیری در تمامی ابعاد زندگی سیاسی اشاره دارد. مشارکت سیاسی پدیده‌ای پیچیده و دارای ابعاد متعدد است و بر همین اساس به طرق متفاوت قابل تعریف است بنا بر تعریف آبرکرامبی، شرکت در فرآیندهای سیاسی که به گزینش رهبران سیاسی مینجامد و سیاست عمومی را تعین میکند و یا بر آن اثر می‌گذارد، مشارکت سیاسی نامیده می‌شود (آبرکرامبی و دیگران ۱۳۶۷: ۲۸۶) به‌عبارت‌دیگر فعالیت اجتماعی داوطلبانهٔ افراد یک جامعه که در آن افراد احساس می‌کنند که مستقیم و یا غیر‌مستقیم در سیاست‌گذاری‌های عمومی و یا انتخاب رهبران مشارکت دارند مشارکت سیاسی نام دارد. (1972:249,McClosky) بنابراین مشارکت سیاسی به عنوان یک کنش اجتماعی ارادی در نظر گرفته می‌شود که با فرآیند تعامل مردم با حکومت ارتباط دارد شهروندان در فرآیند مشارکت سیاسی مطالبات خود را به مقامات سیاسی انتقال می‌دهند. اندیشمندان و نظریه‌پردازان هنگام بحث دربارهٔ مشارکت سیاسی عموماً بین روش‌های قراردادی و غیرقراردادی تمایز قائل می‌شوند. روش‌های قراردادی مشارکت آن‌هایی‌اند که رایج‌تر و پذیرفته‌شده‌تر هستند. مانند شرکت در رأی دادن و یا کاندیداتوری. در مقابل، روش‌های غیر‌قراردادی مشارکت آن‌هایی‌اند که کمتر پذیرفته‌شده هستند و برخی اوقات به آن‌ها به‌عنوان روش‌های کمتر پذیرفته‌شده می‌نگرند. مشارکت حقی اولیه و ضروری در یک (Hardwick, 1996: 1016) سیستم سیاسی دموکرات محسوب می‌شود که از دیگر ویژگی‌های دموکراسی مانند رضایت و مسئولیت همگانی حقوق اکثریت و اقلیت‌ها، برابری و... جدایی‌ناپذیر است. به‌عبارت‌دیگر میزان دموکراتیک بودن یک نظام سیاسی با شاخص‌هایی مانند توسعهٔ حق رأی و کاندیداتوری و رعایت حقوق متقابل مردم و حکام برای ادارهٔ حکومت و مشارکت در اهداف سیاسی سنجیده می‌شود.»