کتاب روباه و ستاره

کتاب «روباه و ستاره» نوشتۀ کورالی بیکفورد اسمیت و ترجمۀ شهناز صاعلی است و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آن را منتشر کرده است. روباه و ستاره داستانی خواندنی دربارۀ تجربۀ عشق، فقدان و تغییر در زندگی است. 

درباره کتاب روباه و ستاره

داستان روباه و ستاره دربارۀ روباه جوانی است که در جنگل زندگی می‌کند و ستاره‌ای در آسمان تنها دوستش است. یک شب روباه دوستش را گم‌کرده و ناگهان همه چیز تغییر می‌کند. ستاره‌ای که همیشه راه را برای جنگل روشن می‌کرد دیگر نبود و حالا روباه باید خودش به‌تنهایی از دل جنگل عبور کند و با تاریکی روبه‌رو شود. آیا تلاش‌های روباه برای پیداکردن ستاره نتیجه می‌دهد؟ آیا روباه می‌تواند بدون ستاره دوام بیاورد؟

داستان روباه و ستاره دربارۀ عشق، دوست‌داشتن و از دست دادن است.کورالی بیکفورد اسمیت در این کتاب با زبانی لطیف، زیبا و روان تلاش کرده تا به خوانندگان یادآوری کند؛ در زندگی همواره اتفاقات پیش‌بینی‌نشده روی می‌دهد، اتفاقاتی که شاید برایش آمادگی نداشته باشند و هر چیزی که به آن عشق می‌ورزند و وابسته‌اش هستند ممکن است روزی از دست بدهند؛ بنابراین همان‌طور که عشق‌ورزیدن را می‌فهمند باید ازدست‌دادن را هم یاد بگیرند و توانایی رویارویی با تغییر را داشته باشند.

اکثر اوقات بزرگ‌ترها به فرزندانشان توصیه می‌کنند که شجاع باشند؛ اما شجاع بودن بسیار پیچیده است مثل تشویق بچه‌ها به اینکه از منطقۀ امن خود خارج شوند و زندگی را تجربه کنند، آن‌ها ممکن است در همین مسیر با اتفاقات غمناک و بد هم روبه‌رو شوند و این اجتناب‌ناپذیر است. آنچه که اهمیت دارد این است که آن شرایط سخت را تجربه کنند، بپذیرند و در مرحلۀ بعد به‌تدریج از آن عبور کنند و به شادی برسند. کورالی بیکفورد اسمیت عقیده دارد کتاب روباه و ستاره را هم برای کودکان و هم برای بزرگ‌ترها نوشته است.

خواندن کتاب روباه و ستاره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب روباه و ستاره

«روزی، روزگاری، روباهی در دل جنگل پردرخت و انبوهی زندگی می‌کرد. روباه کوچک بود و چون درخت‌های جنگل از نوک گوش‌هایش خیلی بلندتر بود، می‌ترسید که از لانه‌اش دور شود. اما تا آنجا که یادش بود، شب‌ها با نور آرام‌بخش و قشنگ ستاره، از خواب بیدار می‌شد. آن دو با هم از میان درخت‌ها می‌گذشتند،‌ ستاره راه را برای روباه روشن می‌کرد. ستاره تنها دوست روباه بود. وقتی روباه، سوسک‌ها را دنبال می‌کرد و با شادی میان بوته‌های خار می‌دوید، ستاره راه را روشن می‌کرد.»