کتاب سخن شکرین پارسی

کتاب سخن شکرین پارسی به قلم فاطمه حکیما تالیف شده است و انتشارات رواد آن را روانۀ بازار کرده است. این کتاب برگزیده‌ای است از شیرین‌ترین اشعار و سخنان و متون ادبی و برخی از شاعرانی که از آن‌ها شعر آمده است سنایی غزنوی، مولوی، سعدی، حافظ و رودکی هستند. 

درباره کتاب سخن شکرین پارسی

زبان در هویت ملی ایرانیان نقش بسزایی داشته است، اقوام مختلفی که ساکن ایران بوده‌اند ضمن نگاهداشت خرده فرهنگ‌های خود، پیکره‌ای یگانه از فرهنگ ایرانی ساخته‌اند و پابه‌پای دین به وحدت‌بخشی جامعۀ ایرانی یاری رسانده‌اند. زبان فارسی با ریشۀ کهن و با داشتن آثاری باشکوه در زمینۀ شعر و نثر که بلندترین و عمیق‌ترین مفاهیم فکری و فلسفی را شامل می‌شود، از مهم‌ترین عناصر جلوۀ ایران به شمار می‌رود. رابطه هر ملتی با ادبیاتش ناگسستنی است و شعر نیز گونه‌ای فراگیر از همین ادبیات است و به دلیل آهنگین بودن، پرکاربردتر از دیگر گونه‌هاست. قامت شعر فارسی بلند است و زندگی ایرانی‌ها از روزگاران پیشین درآمیخته با اشعار ایرانی است؛ به‌خصوص وقتی که پای احساسات در میان باشد. شعر در بسیاری از جنبه‌های زندگی ما رخنه کرده است؛ لالایی‌های که در کودکی برایمان می‌خواندند، ضرب‌المثل‌هایی که روزانه استفاده می‌کنیم و موسیقی‌های سنتی‌ای که از شنیدنشان لذت می‌بریم همه و همه از اشعار فارسی الهام گرفته شده‌اند.

کتاب سخن شکرین پارسی شامل مجموعه‌ای از شیرین‌ترین اشعار و متون فارسی است و فصل‌های کتاب به شرح زیر است:

فصل اول: سبک خراسانی، اوج درخشش فرهنگ پارسی

فصل دوم: سبک ساده یا نثر ساده و سبک بینابین

فصل سوم: سبک عراقی

فصل چهارم: نثر فنی

فصل پنجم: سبک دورۀ بازگشت

فصل هفتم: شعر دورۀ مشروطیت

فصل هشتم: شعر معاصر

فصل نهم: مهارت کلامی 

در این کتاب آثار شاعرانی مثل رودکی، فردوسی، سنایی غزنوی، نظامی گنجوی، خیام نیشابوری، عطار نیشابوری، مولوی، سعدی شیرازی، خواجه حافظ شیرازی، هاتف اصفهانی، فروغ بسطامی، پروین اعتصامی، شهریار، سهراب سپهری و مهدی اخوان ثالث را می‌توانید پیدا کنید.

خواندن کتاب سخن شکرین پارسی

خواندن این کتاب برای تمامی کسانی که به شعر و ادب فارسی علاقه‌مند هستند و دنبال کتابی جامع در این زمینه هستند؛ بسیار مفید خواهد بود. 

بخشی از کتاب سخن شکرین پارسی

«برای دنبال کردن خواسته‌ها، پیگیری مطالبات خود ادبیات به کمک ما می‌آید تا با بهترین کلام، خواستۀ خود را بیان کنیم. وقتی برای انجام کاری به شخص یا اداره‌ای مراجعه می‌کنیم، اگر سخن ما متناسب با مخاطب و محیط باشد، نتیجۀ دلخواه سریع‌تر به دست می‌آید. ادبیات توجه به ویژگی‌ها و اقتضائات مخاطب و اجتماع است، که به آن حال و مقام می‌گویند. شواهد بسیاری در طول تاریخ وجود دارد که شاعران، نویسندگان و حاضرجوابان از لطیفۀ ادبیات بهره برده و موافقت و همراهی جمع را به دست آورده‌اند. مثلا رودکی با سرودن بوی جوی مولیان، مسیر سخت درخواست از پادشاه خودرای سامانی را هموار کرد و آن‌چنان بر او تاثیر گذاشت که امیر سامانی بدون کفش بر اسب سوار شد و به تاخت به طرف بخارا حرکت کرد. ماجرا از این قرار بود که امیر بخارا برای تفریح با خدم و حشم به بیرون شهر رفت و قرار بود بعد از مدت کوتاهی به بخارا بازگردد اما نزهت و زیبایی آن مکان، نظر امیر بخارا را آن‌چنان جلب کرد که ماه‌ها و فصل‌ها از پی هم آمدند و شاه قصد بازگشت نداشت، اطرافیان پادشاه که بر زن و فرزند دلتنگ و نگران بودند و از طرفی شوق شاه را بر ماندن می‌دانستند، جرئت نکردند که مستقیم خواستۀ خود را به او بگویند، ناچار به نزد رودکی رفتند و از او خواستند که به طریقی شاه را متوجه رفتن کند.»