کتاب نازگلی لپ گلی

کتاب نازگلی لپ گلی نوشتهٔ ثنا بابایی و ویراستهٔ فاطمه حکیما و شهربانو حسنی است. انتشارات رواد این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این کتاب شعر برای کودکان نوشته شده است.

درباره کتاب نازگلی لپ گلی

کتاب نازگلی لپ گلی که با تصویرسازی‌های «فهیمه حکیما» منتشر شده، دربارۀ مسواک‌زدن و خوردن غذاهای مغذی به زبان کودکانه و به‌صورت شعر است. این کتاب به‌صورت غیرمستقیم به بچه‌ها یاد می‌دهد مسواک بزنند و با خوردن غذاهای مفید از دندان‌هایشان محافظت کنند. نویسنده با بهره‌بردن از مؤلفه‌های روان‌شناسی رشد کودک و بدون ایجاد احساس سرزنش و تحقیر که باعث ایجاد احساس سوپرایگوی منفی است، کودک را به این شناخت می‌رساند که زیادخوردن مواد قندی چه آسیب‌هایی به بافت دندان وارد می‌کند.

شعر کودک و نوجوان، شعری است که با تخیل و درک کودکان و نوجوانان تناسب داشته باشد و در یک جمله اینکه برای این گروه‌های سنی قابل‌فهم باشد. شعر دریافت‌های تازه‌ای به کودکان از جهان پیرامونشان می‌دهد و به آن‌ها کمک می‌کند تا از زاویه‌ای نو و با احساسات عالی به جهان بنگرند؛ در واقع شعر ارتباط کودکان را با جهان عمیق‌تر، عاطفی‌تر و دلچسب‌تر می‌کند. برخی معتقد هستند که شعر کودک و نوجوان در ایران که در آغاز دههٔ ۱۳۶۰ از رشد نسبتاً خوبی برخوردار بود، در سال‌های اخیر به ورطهٔ تکرار افتاده است. برخی نیز باور دارند که این گونهٔ شعری چنان در حیطه‌های زبانی، تخیل و موسیقی منحصربه‌فرد شده است که می‌توان آن را موج پنجم شعر ایران نامید. موج اول تا چهارم عبارتند از «سبک خراسانی»، «سبک عراقی»، «سبک هندی» و «شعر نیمایی»؛ زیرا شعر کودک و نوجوان تمام ویژگی‌های یک سبک مجزا را دارد. از شاعران معاصر که برای کودکان و نوجوانان سروده‌اند، می‌توان به «محمود کیانوش»، «پروین دولت‌آبادی»، «عباس یمینی‌شریف»، «مصطفی رحماندوست»، «شکوه قاسم‌نیا»، «ناصر کشاورز» و «افسانه شعبان‌نژاد» نام برد. شعرهای کودک و نوجوان معمولاً بر اساس گروه‌های سنی آن‌ها تقسیم‌بندی می‌شود:

الف- خردسال/ پیش دبستانی

ب- کودک/ سال اول و دوم دبستان

ج- کودک/ سوم و چهارم و پنجم دبستان

د- نوجوان/ راهنمایی

ه- جوان/ دانشگاه به بالا

خواندن کتاب نازگلی لپ گلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کودکان گروه سنی «الف» و «ب» و «ج» پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نازگلی لپ گلی

«به زیر گنبد کبود

تو دنیای بودونبود

یه دشتی بود چه باصفا!

مثل بهشت شکرخدا!

پروانه‌های رنگارنگ

سرخ و سفید خیلی قشنگ

تو آسمون پر می‌زدن

به دشت گل سرمی‌زدن»