کتاب غرق در کار

کتاب غرق در کار نوشتهٔ آملیا هورگان و ترجمهٔ سروش فتحی و مهدی مختارپور است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب غرق در کار

کتاب غرق در کار درمورد فرار از سرمایه‌گرایی سخن گفته است. این کتاب را یک روایت از پیشرفت درمورد کار دانسته‌اند. بخشی از این اثر  نشان داده است که کار با جامعه چه می‌کند، با شخصیت فردی ما چه می‌کند و درمورد حوزه‌هایی از زندگی ما که بیشتر و بیشتر شبیه کار می‌شود، به‌ویژه درمورد اوقات فراغت و آموزش سخن گفته شده است. در بخش نهایی کتاب، نویسنده نشان داده است که باید چه کاری در مقابل مسئلهٔ «کار» انجام داده شود. این کتاب در ۹ فصل نوشته شده است. عنوان برخی از این فصل‌ها عبارت است از «کار با ما به‌عنوان یک فرد چه می‌کند؟»، « دور هم جمع‌شدن: نیروهای کار سازمان‌یافته و رؤیای کارگران»، «زمان مرخصی: مقاومت در برابر کار»، «"کار" چالش‌برانگیز»‌ و «ملت شغل‌زده: وقتی بازی یک کار جدی است».

خواندن کتاب غرق در کار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد مسئلهٔ کار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب غرق در کار

«توالت فرنگی SLANTY دارای یک صندلی است که بین هشت تا سیزده درجه زاویه‌دارد. این شیب به این معنی است که نشستن به سرعت روی توالت ناراحت کننده می‌شود. درزاویه ۱۳ درجه، بیش از ۵ تا ۷ دقیقه در توالت نشستن دردناک می‌شود. صندلی توالت شیب داربه گونه‌ای طراحی شده است که مدت زمانی که افراد در حمام می‌گذرانند را کاهش دهد. شرکت سازنده این توالت مشتاق است بر مزایای فرض بر این است که شغل آنها و امکانات فنی برای نظارت بر آن کار وجود دارد دامنه نظارت آن تاکید دارد و ادعا می‌کند که کاهش مدت زمان نشستن در توالت بهداشتی‌تر است و خطر ابتلا به هموروئید را کاهش می‌دهد. این ممکن است درست باشد، اگرچه پیشنهاد محدودی جهت ارائه برای رفاه افرادی که شرایط سلامتی دارند، به این معنی که آنها احتمالاً نیاز به صرف زمان بیشتری در توالت دارند. یکی از کاربردهای پیشنهادی دیگر برای SLANTY® افزایش کارایی محل کار است. آنها ادعا می‌کنند که "یک فرد به طور متوسط حدود ۲۵ درصد بیشتر از زمان لازم در فضای کار در توالت‌ها زمان می‌گذراند" و با معرفی صندلی‌هایی که به سرعت ناراحت کننده می‌شوند، کارفرمایان بهره وری را افزایش خواهند داد. این توالت ممکن است یک چیز پرت وداده خام و بحث‌برانگیز به نظر برسد، اما روش‌هایی است که مدیریت می‌تواند به دنبال اعمال کنترل بر کارگران باشد. با جزئیات واضح و دردناک به ما نشان می‌دهد یک پویایی مرکزی در محل کار: هدف مدیریت این است که کارگران را برای حداکثر زمان ممکن مشغول وفعال به کارنگه‌دارد. این کنترل به روش‌های مختلفی انجام می‌شود. گاهی اوقات استفاده از برنامه ریزی است. گاهی اوقات استفاده از مزایایی مانند پیتزا و آبجو رایگان برای کسانی که تا عصر بیشتر می‌مانند. استفاده از زور آشکار برای اطمینان از اینکه مردم کار می‌کنند دیگر رایج نیست، اما با یک اجبار نرم‌تر و پنهان جایگزین شده است، مانند یک توالت شیبدار مخفیانه، که به شما یادآوری می‌کند که در محل کار، وقت شما متعلق به شما نیست: این مال شرکت است، و آنها تمام تلاش خود را می‌کنند تا هر ثانیه آن را حفظ کنند. اما اگر از بازی کردن خودداری کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر کارتان را متوقف کنید و مطمئن شوید که کسی متوجه آن نمی‌شود؟ چنین پیشنهادی ممکن است احمقانه‌ترین آرزو یا رویای هیجانی به نظر برسد، اما جواکوئین گارسیا، یک کارمند ۶۹ ساله اسپانیایی، این کار را انجام داد. علیرغم اینکه گارسیا به دریافت دستمزد ادامه داد، بوسیله روزنامه‌های اسپانیایی با عنوان EL Funcionario Fantasma (مقام فانتوم) به مدت شش سال در محل کار حاضر نشد. او در نهایت به یک سال حقوق پس از کسر مالیات جریمه شد. معامله چندان بدی نیست در حالی که بسیاری از ما فقط می‌توانیم رویای چنین شاهکاری را داشته باشیم، بسیاری از ما درگیر تمرین‌هایی هستیم که زمان، اختیار، یا افکار خود را چه در محل کار، چه در برابر کار، یا هر دو، به عقب برمی گردانیم. بیایید با رایج‌ترین اشکال مقاومت شروع کنیم: مقاومت فردی در محیط کار. در یکی از کارها، یک همکار داشت که همیشه مطمئن می‌شد طولانی‌ترین مسیر ممکن را در اطراف دفتر می‌پیماید، بین میزها بافندگی می‌کرد، با همکاران برخورد می‌کرد و صحبت‌های ابتدایی را تشویق می‌کرد که برای یک ناظر معمولی به طور قابل قبولی جدی به نظر می‌رسید و به طور قابل قبولی مرتبط با کار به نظر می‌رسید. این نوع اعمال بسیار رایج هستند. یک مطالعه نشان داد که یک کارمند اداری به طور متوسط پنجاه دقیقه از روز کاری خود را صرف اجتناب از کار می‌کند. البته، هر کاری که در محل کار انجام می‌دهیم، زمانی که باید کاراصلی را انجام دهیم، برای لذت یا انحراف انجام نمی‌شود. تماس تلفنی دزدیده شده یا تلفن شستی به ما یادآوری می‌کند که بحران کار نیز یک بحران بازتولید اجتماعی است. از آنجایی که انتظار می‌رود با کارهای بیشتر و بیشتر حقوق بگیریم، به طور همزمان از ما انتظار می‌رود که با کاهش مقررات رفاهی، کارهای مراقبتی بدون مزد بیشتری را انجام دهیم. اما برای بسیاری، شیوه‌های مقاومت فردی در محل کار برای جلوگیری از کسالت ناشی از کارهای تکراری، و ناامیدی ناشی از حماقت وقیحانه محل کار است.»