کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم

کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم نوشتهٔ دونالد رابرتسون و ترجمهٔ همایون جمشیدیان است. انتشارات مروارید این رمان خارجی را منتشر کرده است.

درباره کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم

دونالد رابرتسون در کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم درس‌های آموخته از فلسفهٔ رواقی همچون نیک‌زیستی، در آرامش زیستن، مواجههٔ شایسته با سرشت زندگی، جهان و کار جهان و بی‌ثبات و بی‌محل دانستن و مسائلی از این دست را به سبکی رمان‌گونه ارائه داده است. رویدادهای این رمان با زمان حال و گذشته روایت می‌شود. مبنای گفتارها آموزه‌های فیلسوفان بزرگ این مکتب، به‌ویژه کتاب تأملات و احوال مارکوس اورلیوس و نیز کتاب‌های تاریخی مربوط به روزگار و احوال و شیوهٔ حکمروایی اوست. از این کتاب می‌توان راه‌هایی را برای مواجهه با ترس و اضطراب آموخت. کتاب حاضر در هشت فصل نگاشته شده است.

خواندن کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌های خارجی و علاقه‌مندان به قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چگونه مانند مارکوس اورلیوس بیندیشیم

«در ۱۷۲ میلادی هنگامی‌که مارکوس در مرز شمالی درگیر نخستین جنگ مارکومانی بود قبیله‌ای به نام بوکولی یا چوپانان Herdsmen که از شمال غربی منطقهٔ دلتای نیل نزدیک اسکندریه آمده بودند شورشی را علیه مقامات رومی به راه انداختند. با اضطرارِ شدید پیش آمده، می‌بایست کاسیویس به همراه دو لشکر از سپاهیان سوری به مصر وارد شود و این یعنی او در جایگاه امپریوم imperium؛ برترین قدرت نظامی که در غیاب امپراتور همانند قدرت او محسوب می‌شد، پذیرفته شده بود. افزایش مالیات‌ها برای تأمین بودجهٔ جنگ شمال به فرماندهی مارکوس، بیش از همه بر گردهٔ بومیان مصری بود. در نتیجه شمار رو به فزونی از آنان به راهزنی روی آوردند و سرانجام دست شسته از جان، سپاهی شورشی را به فرماندهی جوان کاهن جنگجویی با شخصیت کاریزماتیک به نام ایزیدوروس تشکیل دادند. داستان چنین می‌گوید که شمار اندکی از آنان جامهٔ زنان پوشیدند و به نزدیک فرماندهٔ دستهٔ رومی رفته، وانمود کردند که آمده‌اند به ازای آزادسازی همسرانشان سرب‌هایی از طلا بپردازند. برایش کمین گذاشتند و سپس افسر دیگری را دستگیر و قربانی کردند چنان‌که می‌گویند پیش از خوردن امعا و احشای خونین او به شیوهٔ آیینی سوگند یاد کردند. اخبار این عمل هولناک به‌سرعت در سراسر مصر منتشر و شورشی فراگیر برپا شد.

دیگر قبایل به‌سرعت به حمایت قبیلهٔ بوکولی برخاستند و نیرویی فراهم آمد تا اسکندریه را به محاصره درآورده، به آن حمله کنند. هنگامی‌که لشکریان مصری با مردان قبایلی در صحنهٔ جنگ روبه‌رو شدند رومیان که به تعداد، بسیار بیشتر بودند متحمل شکست خوارکننده‌ای شدند. قبیلهٔ بوکولی و متحدانش ماه‌ها اسکندریه را در محاصره داشتند و طاعون و قحطی نیز شهر را ویران کرده بود. اگر کاسیوس و سربازانش از سوریه برای آزادسازی افراد مستقر در اسکندریه و سرکوب شورش اعزام نمی‌شدند آنان اسکندریه را غارت می‌کردند. گرچه کاسیوس با جنگجویان قبایلی بسیار زیادی روبه‌رو شده بود، حتی باوجود سه لشکر تحت فرماندهی‌اش جرأت نمی‌کرد پاتک مستقیمی علیه آنان آغاز کند. در عوض در انتظار فرصت ماند، بذر مخالفت پاشید و قبایل دشمن را به نزاع تحریک کرد تا سرانجام توانست بین آن‌ها تفرقه بیفکند و بر آنان چیره شود. پاداش کاسیوس این بود که در سرتاسر استان‌های شرقی در جایگاه امپریوم imperium باقی بماند. این امر موقعیتی بی‌نظیر و قدرتی فراگیر؛ نزدیک به قدرت و موقعیت امپراتور برایش پدید می‌آورد و از این جهت خطرناک می‌نمود.»