کتاب کشف های هری اشتوتله مایر

کتاب کشف‌های هری اشتوتله‌مایر نوشته‌ی متیو لیپمن با ترجمه‌ی فریدون امام‌زاده شوشتری، اثری داستانی و آموزشی است که توسط انتشارات پارسیک منتشر شده است. این کتاب با محوریت شخصیت هری، پسرکی باهوش و کنجکاو، به موضوعات فلسفی و مهارت‌های تفکر منطقی در قالب داستانی جذاب می‌پردازد. نویسنده با الهام از تجربیات خود در حوزه فلسفه برای کودکان، تلاش کرده است تا مفاهیم پیچیده را به زبان ساده و قابل لمس برای دانش‌آموزان ابتدایی و نوجوانان بیان کند. داستان در فضای مدرسه و زندگی روزمره کودکان شکل می‌گیرد و با رویکردی غیرتحکمی، اهمیت پرسش‌گری، استدلال و گفت‌وگو را برجسته می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کشف های هری اشتوتله مایر

کشف‌های هری اشتوتله‌مایر اثری است که در مرز میان داستان و آموزش فلسفی برای کودکان و نوجوانان حرکت می‌کند. متیو لیپمن، فیلسوف و بنیان‌گذار جنبش فلسفه برای کودکان، در این کتاب با روایت ماجراهای هری و دوستانش، به پرورش تفکر انتقادی و منطقی می‌پردازد. فضای داستان در مدرسه‌ای آمریکایی و میان دانش‌آموزان کلاس پنجمی شکل می‌گیرد. هر فصل با یک موقعیت روزمره یا پرسش ساده آغاز می‌شود و به تدریج به بحث‌های عمیق‌تر درباره استدلال، ماهیت فکر، واقعیت و حتی ساختار زبان می‌رسد. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر بخش، الگویی برای گفت‌وگو و تفکر جمعی ارائه می‌دهد و کودکان را به مشارکت فعال در بحث‌ها دعوت می‌کند. نویسنده با پرهیز از تلقین و تحمیل، ارزش پرسش‌گری و کشف فردی را برجسته کرده است. این کتاب نه‌تنها به آموزش فلسفه، بلکه به رشد مهارت‌های اجتماعی، احترام متقابل و همکاری میان کودکان نیز توجه دارد. ترجمه‌ی فریدون امام‌زاده شوشتری نیز تلاش کرده است تا لحن صمیمی و فضای کودکانه اثر را حفظ کند.

خلاصه کتاب کشف های هری اشتوتله مایر

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با یک اتفاق ساده در کلاس علوم آغاز می‌شود؛ جایی که هری، پسرک خیال‌پرداز و کنجکاو، به اشتباه ستاره‌ی دنباله‌دار را سیاره می‌نامد. این اشتباه، جرقه‌ای برای آغاز بحثی درباره‌ی استدلال و منطق می‌شود. هری و دوستانش، لیزا، تونی و دیگر هم‌کلاسی‌ها، درگیر کشف تفاوت میان جملاتی می‌شوند که با «همه» و «هیچ» شروع می‌شوند و تلاش می‌کنند بفهمند چرا معکوس برخی جملات درست نیست. این جست‌وجو به بحث‌های بیشتری درباره‌ی ماهیت فکر، واقعیت، احساسات و حتی ساختار زبان می‌انجامد. هر کدام از شخصیت‌ها با مثال‌ها و تجربه‌های شخصی خود، به بحث‌ها عمق می‌بخشند؛ از مقایسه‌ی فکرها با حباب‌های نوشابه تا تشبیه اعداد به چیزهایی که فقط در ذهن وجود دارند. در کنار این مباحث، روابط میان بچه‌ها، چالش‌های مدرسه، برخورد با معلمان و حتی دغدغه‌های خانوادگی نیز روایت می‌شود. هری و دوستانش یاد می‌گیرند که پرسش‌گری و گفت‌وگو، راهی برای شناخت بهتر خود و جهان است و هر پاسخ، دریچه‌ای به پرسش‌های تازه‌تر باز می‌کند. داستان با ماجراهای روزمره، گفت‌وگوهای فلسفی و تلاش برای فهمیدن دنیای اطراف، پیش می‌رود و در هر فصل، کودکان را به کشف‌های تازه‌ای می‌رساند.

چرا باید کتاب کشف های هری اشتوتله مایر را بخوانیم؟

کشف‌های هری اشتوتله‌مایر با روایتی ساده و ملموس، مفاهیم فلسفی و مهارت‌های تفکر منطقی را به زبان کودکان و نوجوانان نزدیک می‌کند. این کتاب فرصتی فراهم می‌آورد تا خواننده با دنیای ذهنی کودکان آشنا شود و ببیند چگونه پرسش‌های به ظاهر ساده می‌توانند به بحث‌های عمیق و چالش‌برانگیز تبدیل شوند. ویژگی شاخص این اثر، تلفیق داستان و آموزش است؛ به‌گونه‌ای که بدون تحمیل یا شعار، کودکان را به اندیشیدن، گفت‌وگو و کشف فردی تشویق می‌کند. همچنین، کتاب به مهارت‌هایی چون استدلال، پرسش‌گری، همکاری و احترام به دیدگاه‌های متفاوت می‌پردازد و الگویی برای گفت‌وگوهای فلسفی در کلاس یا خانه ارائه می‌دهد. برای کسانی که به دنبال راهی برای پرورش تفکر انتقادی و خلاق در کودکان هستند، این کتاب نمونه‌ای الهام‌بخش و کاربردی است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به دانش‌آموزان ابتدایی و نوجوانان، معلمان، والدین و مربیانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی پرورش تفکر انتقادی، مهارت‌های گفت‌وگو و آموزش فلسفه به کودکان را دارند. همچنین برای کسانی که به دنبال راه‌هایی برای تقویت استدلال و پرسش‌گری در فضای آموزشی یا خانوادگی هستند، مناسب است.

بخشی از کتاب کشف های هری اشتوتله مایر

«شاید اگر آن روز هری سر کلاس علوم خواب نبود آن اتفاق رخ نمی‌داد. خوب، البته نمی‌شود گفت هری واقعاً خواب بود؛ می‌شود گفت حواسش جای دیگری بود. معلم علوم، آقای بردلی، داشت درباره‌ی منظومه‌ی شمسی و این‌که چه‌طور همه‌ی سیاره‌ها دور خورشید می‌چرخند، صحبت می‌کرد. هری از این لحظه به بعد دیگر نتوانست حرف‌های آقای بردلی را بشنود؛ چون بی‌اختیار تصویر خورشید عظیم و شعله‌ور و همه‌ی آن سیارات کوچکی که به‌صورت پیوسته دور آن می‌چرخیدند در ذهنش مجسم شد. ناگهان، هری متوجه شد آقای بردلی دارد از او سؤال می‌کند. تلاش کرد آن‌چه در ذهنش بود پاک کند تا بتواند متوجه پرسش آقای بردلی شود؛ «اون چیه که دم درازی داره و هر هفتاد و هفت سال یه‌بار دور خورشید می‌چرخه؟» هری مطمئن بود هیچ‌چیز به فکرش نمی‌رسد تا پاسخ مورد نظر آقای بردلی را بدهد. دم‌دراز؟ لحظه‌ای به نظرش رسید بگوید ستاره‌ی سگ (به‌تازگی در دانش‌نامه خوانده بود که به شعرای یمانی «ستاره‌ی سگ» هم می‌گویند) اما شک داشت این پاسخ طنزامیز نظر آقای بردلی را جلب کند. آقای بردلی میانه‌ی چندانی با طنز نداشت ولی بسیار بردبار بود. هری می‌دانست تنها چند لحظه فرصت دارد؛ یعنی زمانی که احتمالاً فقط برای پیداکردن چیزی به عنوان جواب کافی باشد. او به یاد آورد که آقای بردلی می‌گفت: «تمام سیارات دور خورشید می‌چرخند» و این چیزی هم که دم دار هر چه می‌خواهد باشد، دور خورشید می‌چرخد. آیا ممکن است این چیز هم یک سیاره باشد؟ به امتحانش می‌ارزید. با احتیاط و دودلی پرسید: «یک سیاره؟» هری انتظار خندیدن هم‌کلاسی‌هایش را نداشت. اگر دقت کرده بود، می‌شنید که آقای بردلی می‌گفت چیز مورد نظر او ستاره‌ی دنباله‌دار هالی است و این‌که ستاره‌های دنباله‌دار درست مانند سیارات، دور خورشید می‌چرخند ولی قطعاً سیاره نیستند.»