کتاب هم صحبتی با تقدیر

کتاب هم صحبتی با تقدیر سرودهٔ ناصر پروانی است. انتشارات ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور این مجموعه شعر معاصر را منتشر کرده است.

درباره کتاب هم صحبتی با تقدیر

کتاب هم صحبتی با تقدیر یک مجموعه شعر معاصر را در قالب شعر نو با مضامینی عاشقانه و عرفانی در بر گرفته است. عنوان برخی از شعرهای کتاب حاضر عبارت است از «تغییر»، «کیک»، «دوبیتی»، «صبح»، «شب‌ها»، «پنجره»، «بی‌تابی»، «مهمان»، «ورق‌پاره»، «فطر»، «ساده»، «چشمه»، «پریشان»، «تو»، «آبی»، «هق‌هق»، «پاییز»، «یلدا»، «یادگار» و «دریا».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب هم صحبتی با تقدیر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران و قالب شعر نو پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هم صحبتی با تقدیر

«آینه دلواپس است

نکند بازنیایی امروز

یا بیایی ولی امروز دگر

نتواند بکشد بار امانت را او

بار زیبایی تو

و وجودش بشود غرق ترک

ترک شرم

شبیه مهتاب

که سحرها بشود غرق عرق

عرق شرم ز زیبایی تو

و خودش را بکند باز به پشت خورشید مخفی از بودن تو»