کتاب ادبیات بینافرهنگی

کتاب ادبیات بینافرهنگی نوشتهٔ نرجس خدایی کلاته بالی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب ادبیات بینافرهنگی است.

درباره کتاب ادبیات بینافرهنگی

کتاب ادبیات بینافرهنگی (نویسندگان برون‌تبار در آلمان) بر آن است تا پس از ارائۀ چکیده‌ای از مباحث نظری مهم مرتبط با ادبیات بینافرهنگی، برگزیده‌ای از آثار نویسندگان برون‌تبار آلمانی‌نویس را به علاقمندان ادبیات و نیز به فرهنگ‌پژوهان دست‌‌اندرکاران نقد ادبی معرفی کند. گفته شده است که شتاب روزافزون ارتباطات بین‌المللی و بینارسانه‌ای و رشد پدیدۀ مهاجرت در جهان معاصر، زمینه‌ای مساعد برای پیدایش متون موسوم به «ادبیات بینافرهنگی» فراهم کرده است. این آثار تجربه‌ها، کنش‌ها و دیدگاه‌های ناشی ازتأمل یا زیستن در مواضع تلاقی فرهنگ‌های ناهمگون را بازتاب می‌دهند. در ادبیات بینافرهنگی با طرح درونمایه‌هایی که از هم‌کنشی، پایاپایی و تفاوت‌های فرهنگی سرچشمه می‌گیرد، «گفتمان‌های بینافرهنگی» تکوین می‌یابند. متون بینافرهنگی عناصر، نشانه‌ها و رمزینه‌های فرهنگ‌های مختلف را با هم تلفیق می‌کنند تا فضاها، معناها و هویت‌های نوینی را پدید آورند که منحصر به فرهنگ یا زادوبوم خاصی نیست و درک آن در همان افق مشترک «بینابینی» انجام می‌گیرد. کتاب حاضر که شش فصل دارد، پیش‌درآمدی بر موضوع گستردهٔ ادبیات بینافرهنگی محسوب می‌شود.

خواندن کتاب ادبیات بینافرهنگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب ادبیات بینافرهنگی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ادبیات بینافرهنگی

«در نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم، در ادبیات بینافرهنگی آلمانی‌زبان، چهره‌هایی تک‌رو و برجسته ظهور یافتند که ورای جریانات شناخته‌شدهٔ چند دههٔ پیش از آن، راه ویژهٔ خود را پیمودند و چنان مستقل عمل کردند که آثار آن‌ها به دشواری در طبقه‌بندی‌های مضمونی خاصی می‌گنجد. این گروه از آلمانی‌نویسان، بیش از آنکه تبعیدی یا مهاجر باشند، شاعرند و روایت‌گر، و به لحاظ تبارشناسی ادبی، در سنت نویسندگانی چون جوزف کنراد و میلان کوندرا و پائول سلان قرار می‌گیرند که در عین تسلط ماهرانه بر زبان ادبی خاص، به فرهنگ‌ها و زبان‌هایی متفاوت تعلق دارند.

این نویسندگان، با تلفیق نشانه‌ها و معناها و نوسان میان سنت‌های ناهمگون ادبی، برای تنوع مضمونی و فرمی ادبیات راه را باز می‌کنند. آن‌ها در متون خویش، افق‌هایی را می‌گشایند و تجربه‌هایی را بازنمایی می‌کنند که از فضای ادبیات بومی فاصله می‌گیرد و از همین رو، برای مخاطب، ناشناخته و نامأنوس می‌نماید. برخی از آنان در آثار خویش، غالباً موضوعات زندگی فردی یا دغدغه‌های عام بشری را بازتاب می‌دهند، اما حتی وقتی تجربه‌های میان‌فرهنگی را به تصویر می‌کشند یا به طرح مضمون‌های مرتبط با وطن و مهاجرت و تبعید می‌پردازند، چنان ماهرانه میان جهان‌های متفاوت تردد می‌کنند که پرسش دربارهٔ تبار آن‌ها بی‌اهمیت جلوه می‌کند.

برای مثال، الیاس کانتی، بیش از آنکه به ملیت یا کشوری خاص تعلق داشته باشد، نویسنده‌ای اروپایی محسوب می‌شود. او نویسندهٔ آلمانی و اسپانیایی‌تباری است که در بلغارستان متولد شده و در آلمان و اتریش و انگلستان زندگی کرده است. کانتی که از نام‌آورترین آلمانی‌نویسان خارجی‌تبار ادبیات پس از جنگ دوم جهانی است و در سال ۱۹۸۱ جایزهٔ ادبی نوبل را کسب کرده، در آثارش از مرزهای ملی و قومی عبور می‌کند و پرسش‌های بنیادین زندگی انسان را در قالب روایت‌هایی ساده، به بحث می‌گذارد. تفکر فراملی و جهان‌شمول وی که از تجربه‌های زیستن در فضاهای میان‌فرهنگی مایه می‌گیرد، بیش از هر چیز در اثری تحت عنوان زبان نجات‌یافته (۱۹۷۷) انعکاس یافته است. در این اثر، تصاویری بسیار جذاب و زنده از زندگی نویسنده در کشاکش سنت‌ها و زبان‌های مختلف ارائه شده است.»