کتاب فقط چند متر آن طرف تر

کتاب فقط چند متر آن طرف تر نوشتهٔ علی اصغر محمدزاده است. کانون فرهنگی چوک این مجموعه داستان کوتاه را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب فقط چند متر آن طرف تر

کتاب فقط چند متر آن طرف تر مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه علی اصغر محمدزاده را در بر گرفته است. بیشتر این داستان‌ها به‌گفتهٔ خودِ نویسنده گره‌افکنی‌های پرکششی ندارند؛ روند آرامی دارند. نویسنده کوشیده است تا محتوای جذابی را برای خواننده در این داستان‌ها روایت کند. برخی از این داستان‌ها درون‌مایه‌هایی فلسفی دارند. «گلی به رنگ دشمن»، «باور، خدمت و برداشت» و «گاهی بسیار عادی‌تر از آنچه به‌نظر می‌رسند» عنوان برخی از این داستان‌های کوتاه هستند.

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب فقط چند متر آن طرف تر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فقط چند متر آن طرف تر

«زنی که در طبقۀ دوم آن آپارتمان زندگی می‌کرد و از قبل می‌دانست که بچه‌هایش در خیابان بازی می‌کنند؛ با شنیدن صدای ترمز، بسیار ناراحت و نگران شد! سریع، لبِ پنجره آمد تا صحنه را تماشا کند؛ برای هر عکس‌العملی دیر شده بود!»