کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی

کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی نوشتهٔ امیر شعبانی و سیدوحید شریعت است. انتشارات ارجمند این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در دستهٔ درسنامه‌‏های روان‏‌پزشکی قرار گرفته، در باب تشخیص و درمان است. کتاب «آموزش روان‌پزشکی با نمونه‌های بالینی» پیش‌نیاز کتاب حاضر است که به معرفی اولیهٔ بیشتر اختلالات روان‌پزشکی می‌پردازد. کتاب حاضر محدود به موارد اورژانس روان‌پزشکی است. این کتاب به‌عنوان منبعی مکمل در کنار کتب مرجع، اطلاعات مفیدی برای مدیریت بالینی بیماران بزرگسال ارائه می‌دهد و کارایی آموزش را در دوره‌های کوتاه‌مدت افزایش می‌دهد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی اثر امیر شعبانی و سیدوحید شریعت

کتاب «اورژانس روان‌پزشکی با نمونه‌های بالینی» که در سال ۱۳۹۵ (چاپ دوم) منتشر شده، پس از انتشار کتاب «آموزش روان‌پزشکی با نمونه‌های بالینی» نوشته شده است. کتاب حاضر با هدف آشناکردن دانشجویان پزشکی با جنبه‌های بالینی بیماری‌های روانی، بر آموزش مختصر و کاربردی تشخیص و درمان تمرکز کرده تا کارایی آموزش در دورهٔ کوتاه کارورزی افزایش یابد. تقدم ارائهٔ مثال‌های بالینی نسبت به شرح بیماری برای ملموس‌ترشدن آموزش در نظر گرفته شده است. این کتاب بیشتر مناسب دستیاران روان‌پزشکی و روان‌پزشکان است و برای تسلط کامل به اختلالات روان‌پزشکی کافی نیست؛ مکمل کتب مرجع محسوب می‌شود. کتاب حاضر محدود به موارد اورژانس روان‌پزشکی است. عنوان برخی از فصل‌های این کتاب که ۱۴ فصل دارد، عبارت است از «مشکلات شایع دستیاران روان‌پزشکی در دورهٔ چرخشی اورژانس»، «تشخیص فوریت‌های غیر روان‌پزشکی»، «مهار فیزیکی و اتاق انزوا»، «مدیریت کاتاتونیا» و «مدیریت عوارض جانبی داروها در اورژانس».

چرا باید کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی را بخوانیم؟

این اثر به‌دلیل تمرکز بر تشخیص و درمان بیماری‌های روانی، منبعی مناسب برای آموزش مهارت‌های بالینی در مدت کوتاه برای دانشجویان پزشکی، دستیاران روان‌پزشکی و روان‌پزشکان است. استفاده از نمونه‌های بالینی واقعی در این کتاب، فضای کار عملی روان‌پزشکی را ملموس‌تر و قابل فهم‌تر می‌کند. مطالب کتاب به‌صورت مختصر و اولویت‌بندی‌شده ارائه شده و برای دوره‌های آموزشی فشرده بسیار کاربردی توصیف شده است. وجود جدول‌های خلاصه، واژه‌نامه و فهرست کوتاه‌نوشت‌ها یادگیری را ساده‌تر و سریع‌تر می‌کند.

کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دانشجویان پزشکی، پزشکان عمومی و روان‌شناسان بالینی و البته دستیاران روان‌پزشکی و روان‌پزشکان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سیدوحید شریعت

«سید وحید شریعت» دانشیار دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکدۀ علوم رفتاری و سلامت روان و نیز انستیتو روان‌پزشکی تهران بوده است. مرکز تحقیقات بهداشت روان پس از گرفتن دیپلم از قم به تهران آمد. دورهٔ پزشکی و روان‌پزشکی را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراند. دورهٔ تعهدات تخصص را به‌عنوان کارشناس پژوهشی در انستیتو روان‌پزشکی تهران و سپس در شهرستان ساوجبلاغ گذراندد و از دی ماه ۱۳۸۵ عضو هیئت‌علمیِ گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران شد. رابطهٔ پزشک و بیمار و به‌ویژه ویژگی همدلی مورد توجه او بوده و کوشیده است در این زمینه مطالعاتی انجام دهد. راه‌های بهبود همدلی در دانشجویان و درمانگران از زمینه‌های اصلی پژوهشی و مطالعاتی او بوده است؛ همچنین با فراگیرشدن مصرف شیشه و بروز حجم بسیاری از سایکوز ناشی از آن در ایران، بخشی از کارش را روی این حوزه متمرکز کرده و به‌ویژه تفاوت‌های آن با اسکیزوفرنیا را بررسی کرده است. او برخی از کتاب‌های رشتهٔ روان‌پزشکی را به رشتهٔ تحریر درآورده است.

درباره امیر شعبانی

«امیر شعبانی» زادهٔ سال ۱۳۴۹، استاد دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران (مرکز آموزشی - درمانی روان‌پزشکی ایران)، عضو هیئت‌ممتحنهٔ آزمون دانشنامه (بورد) تخصصی رشتهٔ روان‌‌پزشکی، دبیر انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، رئیس بخش روان‌پزشکی مردان (۲) در مرکز آموزشی - درمانی روان‌‌پزشکی ایران (تهران) و عضو هیئت‌تحریریهٔ مجلهٔ روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران بوده است. او برخی از کتاب‌های رشتهٔ روان‌پزشکی را نوشته است.

بخشی از کتاب اورژانس روان پزشکی با نمونه های بالینی

«تشنج‌درمانی یا درمان با تشنج الکتریکی (ECT) یک از درمان‌های مؤثر در روان‌پزشکی و کاربرد اصلی آن، درمان افسردگی است. از آنجا که یکی از موارد به‌کارگیری تشنج‌درمانی، نیاز به بهبودی سریع بیمار است، کاربرد زیادی در بخش اورژانس روان‌پزشکی دارد. هرچند مکانیسم دقیق اثر درمانی آن روشن نیست، میزان اثربخشی آن در طیف ۷۰ تا ۹۰ درصد (در افسردگی پسیکوتیک ۹۵%) گزارش شده است. برای اجرای آن، الکترودهایی روی پوست جمجمه قرار داده می‌شود، داروی شل‌کنندهٔ عضله تجویز می‌گردد و در حالت بیهوشی عمومی با استفاده از جریان الکتریکی تشنج ایجاد می‌شود. برای رسیدن به اثربخشی، اغلب دست‌کم ۲۵ ثانیه تشنجِ قابل مشاهدهٔ بالینی لازم است. مرگ و میر ناشی از این روش در گذشته در حدود ۰.۱ درصد بوده، ولی این میزان با تمهیدات کنونی به ۰.۰۰۲ درصد کاهش یافته است. موانع عمدهٔ کنونی در استفاده از ECT، عوارض شناختی و نگرش منفی مردم به آن است.

نمونهٔ ۷۶:

آقای م ۴۵ ساله و کارمند است. از شش ماه قبل برای اولین بار دچار افسردگی شده و کماکان دچار بی‌حوصلگی شدید و بی‌انگیزگی برای ادامهٔ زندگی است. هرچند در سه ماه اخیر با نظر پزشک داروی ضدافسردگی فلوکستین (۴۰ میلی‌گرم در روز) همراه با کوئتیاپین (۵۰ میلی‌گرم پیش از خواب، برای رفع بی‌خوابی) مصرف کرده، دو ماه است که سر کار نمی‌رود و در دو هفتهٔ اخیر کم‌اشتهایی مفرطی داشته و هشت کیلوگرم کاهش وزن پیدا کرده است. دیروز در حال دارزدن خود بوده که همسرش به‌طور اتفاقی متوجه شده و ممانعت کرده است. این دومین تلاش او برای خودکشی بود. همسر آقای م او را به کمک چند نفر به اورژانس بیمارستان آورد. او از اینکه جان سالم به در برده بسیار ناراحت است و هنوز تمایل زیادی به خودکشی دارد. در بخش اورژانس روان‌پزشکی، در نهایت تصمیم به شروع درمان با ECT گرفته می‌شود. با این حال، همسرش رضایت به اجرای ECT نمی‌دهد و آقای م در این مورد کاملاً بی‌تفاوت است.

توضیح نمونهٔ ۷۶:

یکی از موارد استفاده از ECT، جایی است که به دلیلی پاسخ درمانی سریع ضروری است. در اینجا آقای م قصد جدی برای خودکشی داشته و در حال اجرای روشی بسیار خطرناک برای آن بوده است. استفاده از ECT در چنین مواردی منطقی است. اندیکاسیون‌های تجویز تشنج‌درمانی در جدول ۴۲ آمده است.

جدول ۴۲- اندیکاسیون‌های تجویز تشنج‌درمانی (ECT)

جدول ۴۳- برخی از باورهای نادرست رایج در مورد تشنج‌درمانی (ECT)

نمونهٔ ۷۷:

(ادامهٔ نمونهٔ ۷۶) همسر آقای م به شدت مخالف تشنج‌درمانی است. او اعتقاد دارد که ECT عوارض زیادی دارد و پس از آن بیمار دچار «آلزایمر» می‌شود. جلسه‌ای با حضور روان‌پزشک مسئول، یکی از پرستاران بخش، آقای م و همسرش تشکیل می‌شود. به آنها جزییات اجرای روش تشنج‌درمانی شرح داده می‌شود و از جمله گفته می‌شود که از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود و داروی شل‌کنندهٔ عضلانی برای جلوگیری از صدمه‌دیدن بیمار به‌کار می‌رود. همچنین پزشک یادآور می‌شود که اختلال حافظهٔ ناشی از تشنج‌درمانی کوتاه‌مدت است و عموماً محدود به وقایع پیش و پس از هر جلسهٔ درمان. او می‌گوید تشنج‌درمانی اثربخشی سریع‌تری نسبت به داروها دارد و با توجه به بی‌اثربودن فلوکستین بر روی آقای م، هر داروی دیگری که تجویز شود نیاز به زمانی حدود ۴ تا ۶ هفته برای نشان‌دادن اثر خود دارد. پس از جلسه، بیمار و همسرش هردو به انجام تشنج‌درمانی راضی می‌شوند و فرم رضایت‌نامهٔ آگاهانه را امضا می‌کنند.»