کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود

کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود با عنوان اصلی When Death Enters the Therapeutic Space: Existential Perspectives in Psychotherapy and Counseling نوشتهٔ لورا بارنت و همکاران او و ترجمهٔ مجتبی دلیر (متخصص روان‌شناسی، مدرس دانشگاه و پژوهشگر پسادکتری دانشگاه تهران) و فرزانه رسانه (کارشناس‌ارشد روان‌شناسی) است. انتشارات ارجمند این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در دستهٔ علم روان‌شناسی قرار گرفته، در باب دیدگاه‌های وجودی در مشاوره و روان‌درمانی و همچنین مواجههٔ انسان با مرگ و نقش آن در زندگی و درمان است. این کتاب نشان داده که چگونه می‌توان در دل رنجْ امید یافت و چگونه مواجهه با مرگ می‌تواند زندگی شخصی و کار درمانی را دگرگون کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود اثر لورا بارنت

در علم روان‌شناسی و به‌ویژه در فرایند روان‌درمانی، هدف از پرداختن به موضوع مرگ، یافتن جنبه‌های احیاگر و بیدارکنندهٔ آن است. کتاب «وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود» (دیدگاه‌های وجودی در مشاوره و روان‌درمانی) که در سال ۲۰۰۹ میلادی و در ایران در ۱۳۹۵ منتشر شده، با پیشگفتاری به قلم «اِمی فان دورزن» آغاز شده است. او در پیشگفتار گفته این کتاب دربارهٔ مواجههٔ انسان با مرگ و نقش آن در زندگی و درمان سخن گفته است. نویسنده معتقد است مرگ نه صرفاً پایانی هولناک، بلکه فرصتی برای بازنگری در معنای زندگی است؛ بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی آدم که اغلب از آن می‌گریزیم یا انکارش می‌کنیم. آگاهی از فناپذیری می‌تواند به زندگی عمق و معنا ببخشد؛ درحالی‌که فرار از آن رنج‌های بیشتری به همراه دارد. کتاب حاضر مجموعه‌ای از تجربه‌های درمان‌گرانی است که با مرگ، فقدان، بیماری و بحران‌های انسانی روبه‌رو شده‌اند؛ به عبارت دیگر این کتاب مجموعه‌ای از روایت‌های واقعی مراجعانی را ارائه داده که با واقعیت مرگ و فناپذیری مواجه شده‌اند. نویسندگان این کتاب با معرفی مفهوم «نیروی احیاگر مرگ» نشان داده‌اند که چگونه می‌توان از دل یک اضطرابْ بینش، رشد و انرژی تازه‌ای برای زندگی استخراج کرد. کتاب حاضر در کنار پرداختن به اصول فلسفی درمان وجودی به موضوعاتی همچون بیماری‌های تهدیدکنندهٔ حیات (مانند سرطان و HIV)، مراقبت‌های ویژه، داغ‌دیدگی، خشونت، مراقبت تسکینی و اهمیت خلق محیطی امن برای مراجعان پرداخته است. این سرگذشت‌های واقعی نه‌تنها بار احساسی عمیقی دارند، بلکه به‌شکلی ملموس نشان می‌دهند که مرگ چگونه می‌تواند نگاه انسان را به زندگی، دگرگون و حتی غنی‌تر کند. این اثر دستورالعمل گام‌به‌گام برای درمان نیست؛ بلکه تلاش می‌کند حس و فضای کار با مراجعانی را منتقل کند که با مرگ و معنای زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. «لورا بارنت» هشدار داده است که نباید تجربه‌های منحصر‌به‌فرد مراجعان را بیش از حد تعمیم داد یا آن‌ها را معمولی و قابل پیش‌بینی تصور کرد. کتاب «وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود» ۱۳ فصل دارد.

همکاران «لورا بارنت» در کتاب حاضر یا نویسندگان دیگر این کتاب عبارتند از:

«امی فان دورزن» استاد دانشگاه بین‌المللی شیلر، مؤسس دانشکدهٔ مشاوره و روان‌درمانی در دانشگاه رجنت و دانشکدهٔ نوین مشاوره و روان‌درمانی در دانشگاه شیلر است؛ همچنین از بنیان‌گذاران مرکز مطالعات جنگ و صلحِ شفیلد بوده است. او کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی دربارهٔ درمان وجودی دارد.

«دیک بلک‌ول» تحلیل‌گر گروه، خانواده‌درمانگر و مشاور سازمانی که به‌عنوان روان‌درمانگر و سرپرست درمان در بنیاد پزشکی برای مراقبت از قربانیان شکنجه کار کرده است. او نویسندهٔ کتاب «روان‌درمانی و مشاوره با پناهندگان» (انتشارات جسیکا کینگسلی، ۲۰۰۵) و تعدادی مقاله پیرامون روان‌درمانی در زمینه‌های سیاسی بوده است.

«آن چالمرز» رئیس هیئت‌مدیرهٔ مؤسسهٔ خیریهٔ داغ‌دیدگی کودکان بوده است (مربوط به زمانی که نوزاد یا کودکی می‌میرد و یا هنگامی که کودکی داغ‌دارِ فرد مهمی در زندگی‌اش است). او از خانواده‌ها حمایت کرده و به متخصصان آموزش می‌دهد. او یک مشاور یکپارچه‌نگر آموزش‌دیده است.

«آلیسون دیفلی» پرستار متخصص در مراقبت تسکینی، مشاوری یکپارچه‌نگر و آموزش‌دیده است.

«ریود هیلاری فایف» کشیش ارشد در بیمارستان دانشگاه مِی‌دِی و کشیشِ آسایشگاه ماری کوری بوده است. او سال‌ها تجربهٔ کارکردن با افراد در حال مرگ و داغ‌دیده را دارد.

«جان هیتون» روان‌پزشکی است که دهه‌ها روان‌درمانی کرده است. او در انجمن روان‌پزشکی فیلادلفیا به‌عنوان همکار «آر. دی لینگ» و رئیس کمیتهٔ آموزش کار کرده است. او تألیفات گوناگونی داشته است.

«دیوید هورن» روان‌درمانگر وجودی و سرپرست درمان، دارای پروانهٔ تخصصی و سرپرست در اتحادیهٔ شرکت‌های مختلف در لندن، استاد راهنما و سرپرست دانشجویان در دانشکدهٔ نوین مشاوره و روان‌درمانی دانشگاه شیلر بوده است.

«ملانی لوکت» مشاور یکپارچه‌نگر، سرپرست درمان و مربی گروه‌درمانی بوده و از افراد مبتلا به سرطان حمایت کرده است. او در حوزه‌های وسیعی از بخش‌های سلامت کار کرده و تسهیل‌گر گروه‌های حمایتی سرطان و ارائه‌دهندهٔ سرپرستی بالینی برای مشاوران و متخصصان سلامت بوده است.

«سانجا اوکلی» روان‌درمانگر وجودی آموزش‌دیده و درمانگر برای حمل‌ونقل لندن بوده و دامنه‌ای از رویکردهای بدن - محور به درمان را به کار برده است.

«پاول اسمیت پیکارد» روان‌درمانگر وجودی و سرپرست درمان و روان‌درمانگر بیمارستان کینگ کالج بوده و در مراقبت‌های بهداشتی حاد کار کرده است.

«برنایس سورنسن» روان‌درمانگر، سرپرست درمان و مربی گروه‌درمانی بوده و از روایتگری در پژوهش استفاده کرده است.

«سارا یانگ» روان‌درمانگر وجودی و سرپرست درمان و داوطلب برای خدمات مشاورهٔ داغ‌دیدگی در بیمارستان بوده است.

خلاصه کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود

این کتاب به دو موضوع اصلی می‌پردازد؛ پیوند میان اندیشه‌های وجودی و کار درمانی و نیز موضوع فناپذیری. کتاب با نگاهی فلسفی آغاز شده و با مرور دیدگاه‌های فیلسوفانی که نظریه‌های وجودی را بنیان نهاده‌اند، به ژرفای مفهوم مرگ می‌پردازد؛ سپس مسائل اساسی انسان در مواجهه با مرگ را مطرح و از منظر درمانی بررسی می‌کند. یکی از بخش‌های تأثیرگذار این اثر را روایت‌های واقعی و ملموس از کسانی دانسته‌اند که خودشان در برابر مرگ قرار گرفته‌اند.

چرا باید کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود را بخوانیم؟

این اثر شما را به تأملی عمیق دربارهٔ یک پدیدهٔ گریزناپذیر دعوت کرده است. این کتاب مجموعه‌ای از روایت‌های واقعی مراجعانی است که با واقعیت مرگ و فناپذیری مواجه شده‌اند. این اثر با فراهم‌کردن بستری برای درک معنای تجربیات مرتبط با مرگ، می‌تواند منبعی ارزشمند برای مشاوران تازه‌کار و درمانگران با‌تجربه باشد.

کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به فعالان، علاقه‌مندان و متخصصان روان‌شناسی، روان‌پزشکی، روان‌پرستاری، مشاوره، مددکاری، مامایی، پرستاری، پزشکی، پیراپزشکی، جامعه‌شناسی، علوم‌تربیتی، الهیات و فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره لورا بارنت

«لورا بارنت» (Laura Barnett) ویراستار کتاب «وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود» (دیدگاه‌های وجودی در مشاوره و روان‌درمانی)، روان‌درمانگر وجودنگر و سرپرست درمان است. او خدمات مشاوره‌ای و روان‌شناختیِ پس از درمان را برای بیماران سرطانی مراقبت‌های ویژه که در بیمارستان دانشگاه مِی‌دِی کرویدون بنیان نهاده است، اداره می‌کند. او در سال ۱۹۵۳ میلادی زاده شده است.

بخشی از کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می شود

«۱۱. کارکردن با والدین داغدیده

آن چالمرز

و در این دنیای شلوغ از دست‌دادن موجودی ضعیف می‌تواند خلاءای وسیع و عمیق در هر قلبی ایجاد نماید که هیچ‌چیز به‌جز یک جاودانگی وسیع و عمیق نتواند آن را پر کند!

(چارلز دیکنز، دامبی و پسر، ۱۸۴۷)

هیچ والدی هرگز انتظار زندگی‌کردن همراه با تجربهٔ مرگ فرزند خود را ندارد. در گذشته مرگ کودکان مورد انتظار بود و افراد با این آگاهی زندگی می‌کردند که بعید است همهٔ کودکان‌شان زنده بمانند. امروزه ما در غرب در دنیای پیشرفت‌های مهم پزشکی، علمی و فن‌آوری زندگی می‌کنیم که در آن انتظارهایی دربارهٔ داشتن طول عمر داریم و قادریم شاهد رشد کودکان‌مان تا بزرگسالی باشیم. امیدواریم کودکان‌مان تا وقتی‌که مستقل شده و به‌عنوان والدین برای ایمنی و رفاه‌شان دیگر به ما متکی نباشند، با مرگ ما روبه‌رو نمی‌شوند. بنابراین مرگ یک کودک به عمیق‌ترین شکل ممکن دنیای فرضی ما را به چالش می‌کشد. چنین مرگی درمانگرانی را هم که با مسائل بی‌شماری روبه‌رو می‌شوند به چالش می‌کشد، نه‌تنها به‌واسطهٔ آنچه که والدین داغدیده ممکن است ابراز کنند، بلکه همچنین به‌خاطر باورها، افکار و احساس‌های آنها در مورد کودکان، دوران کودکی و والدگری.

در این فصل رویکردی پدیدارشناسی اتخاذ کرده‌ایم: این رویکرد به‌دنبال تناسب تجربهٔ والدین داغدیده با نظریه‌های سوگ یا داغدیدگی نیست، بلکه معانی ممکنِ از دست‌دادن یک کودک را توصیف می‌کند. توضیحات من نمایانگر عصارهٔ ۱۵ سال گوش‌دادن و کارکردن با والدین داغدیده است. این فصل همچنین به تجربهٔ درمانگرانی فکر می‌کند که در آینده در کنار والدینی قرار می‌گیرند که با این نوعِ منحصربه‌فردِ از دست‌دادن روبه‌رو شده‌اند.»