کتاب نظام سیاسی اسلام

کتاب «نظام سیاسی اسلام» نوشتۀ علی اصغر نصرتی است و مرکز نشر هاجر آن را منتشر کرده است. کتاب نظام سیاسی اسلام در ۳ بخش به طور مفصل به تبیین نظام سیاسی اسلام و ولایت فقیه می‌پردازد.

درباره کتاب نظام سیاسی اسلام

حضور و فعالیت در صحنه‌های مختلف اجتماعی و حتی مدیریت‌های سیاسی نیازمند کسب آگاهی از پدیده‌های اجتماعی و نظام‌های سیاسی است. در میان نظام‌های سیاسی هم نظام سیاسی اسلام نیازمند شناخت هرچه بیشتر و عمیق‌تر است و فهم ریشه‌ها و ابعاد مختلف نظام سیاسی اسلام باید بخشی از هرگونه آموزش سیاسی ما باشد چرا که تأثیرگذارترین نهاد برای ایجاد و اجرای برنامه‌های سعادت و هدایت است. با مرور تاریخ و یادآوری اینکه چگونه انقلاب اسلامی نظام طاغوت را در هم شکست و با نگاه به امروز که تلاش‌های بی‌وقفه برای انزوای اسلام از عرصۀ سیاسی صورت می‌گیرد ضرورت تبیین نظام سیاسی اسلام بیشتر از همیشه احساس می‌شود. حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی‌اصغر نصرتی در کتاب نظام سیاسی اسلام تلاش کرده است با همکاری گروهی از کارشناسان نظام سیاسی اسلام را تبیین کند.

این کتاب با تئوریزه کردن نظام سیاسی اسلام قصد دارد اندیشه‌ای قابل‌دفاع به جوامع انسانی عرضه کند تا شیوه‌ای جدید برای رسیدن به سعادت، امنیت، معنویت و رفاه را به وجدان‌های آگاه بشری نشان دهد. شیوه‌ای جدید در برابر تئوری‌های مدعی نجات بشر مثل لیبرال دموکراسی که نتیجه‌ای جز اضمحلال هویت انسانی نداشته است. کتاب نظام سیاسی اسلام یک متن آموزشی-تحلیلی است که می‌تواند پاسخ‌گوی بسیاری از ابهامات و سؤالات دربارۀ نظام سیاسی اسلام و ولایت‌فقیه باشد و از این طریق الگویی مطلوب و مورد انتظار بشر را برای رهایی از آشفتگی جهان امروز به علاقه‌مندان و جستجوکنندگان حقیقت معرفی کند.

کتاب نظام سیاسی اسلام ۳ بخش دارد و هر بخش آن فصل‌های مختلف را شامل می‌شود. بخش اول مربوط به کلیات نظام سیاسی است. بخش دوم به بحث دربارۀ نظام سیاسی اسلام، ضرورت برپایی، اهداف و واصول آن می‌پردازد و بخش سوم نظام سیاسی ولایت فقیه را توضح می‌دهد.

 خواندن کتاب نظام سیاسی اسلام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به علاقه‌مندان به کتاب‌های سیاسی و دینی  پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نظام سیاسی اسلام

«اگر تاریخ را رخسارۀ رخدادهای گذشته و نمایی از تغییرات و تحولات حیات انسانی بدانیم، بررسی پدیده‌های اجتماعی و سیاسی به‌صورت وسیع و اجتناب‌ناپذیری تحت‌تأثیر همین تعریف، رنگ تاریخی به خود می‌گیرند. باید توجه داشت که بخش عمده‌ای از مطالعات سیاسی را رویدادها و حوادث تاریخی تشکیل می‌دهند؛ چرا که جهان در حال شدن است و علل بسیاری از حوادث رخدادهای آینده را باید در حوادث گذشته جستجو کرد. چنانچه در پی‌جویی علل و عوامل پیدایش انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، مطالعۀ تاریخ حوادث یک‌صدسالهٔ اخیر، یعنی از آغاز نهضت تنباکو (نقطۀ عطف ورود فعال علما به میدان سیاست و حکومت) ضروری است، هرچند به لحاظ ماهیت اسلامی انقلاب باید دامنۀ مطالعه را به پیدایش اسلام، تعالیم اسلامی، مبارزۀ تشیع و نهضت جاویدان کربلا کشاند و ناگزیر به دلیل نقش‌آفرینی استعمار کهنه و نو در جامعۀ ایران، ‌لازم است روند استعمار و نفوذ آن به سایر سرزمین‌ها و مقاومت ایرانیان مسلمان در مقابل موج استعمار و نقش عوامل داخلی و خارجی در نفوذ دولت‌های سلطه‌گر غربی بر شئونات این ملت، در قرت بیستم مورد دقت قرار گیرد. از سوی دیگر پدیده‌های سیاسی نیز به‌مرورزمان جنبۀ تاریخی پیدا می‌کنند؛ بنابراین بسیاری از سیاستمداران بزرگ جهان، همان تاریخ‌سازان آینده به شمار می‌روند.»