کتاب علل و عوامل دین گریزی از منظر آیات و روایات

کتاب الکترونیکی «علل و عوامل دین گریزی از منظر آیات و روایات» نوشتهٔ سودابه مقدم خمامی در نشر میراث ماندگار چاپ شده است. نسل امروز، به سمتی پیش می‌رود که از خیلی مسائل دور می‌شود. یکی از این مسائل، دین است. هر روز شاهد این هستیم که بسیاری از افراد از آموزه‌های دینی گریزان هستند. دلایل مختلفی از جمله ناآگاهی و جهل، تکبر، غرور، شیطان، هواپرستی، مسائل فرهنگی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی باعث می‌شود که دین بد جلوه داده شود.

درباره کتاب علل و عوامل دین گریزی از منظر آیات و روایات

اگرچه در تعریف دین بین اندیشمندان اختلاف نظرهای فراوانی وجود دارد ولی دین یعنی شیوه رفتار صحیح انسانی، آنگونه که خدا می‌خواهد، از منظر قرآنی کسی دین‌دار است که اعمال و رفتار او موجب رضایت خدای سبحان شود به این دلیل دین‌گریزی یعنی عدم اعتقاد، پذیرش اطاعت نسبت به هرآنچه خدای سبحان توسط انبیا برای جامعه بشری نازل کرده است. فرار از بندگی خدای سبحان از جمله مسائل مهمی است که برخی از انسان‌ها از آغاز آفرینش با آن مواجه بوده‌اند. این مشکل در قرن‌های اخیر به شیوه‌های جدیدی سازمان‌ یافته و از شکل سنتی به شکل مکتب‌های گوناگون درآمده است و همانند (لیبرالیسم)، (سکولاریسم) در غرب ظهور پیدا کرده است. در دهه‌های گذشته موج دین‌گریزی به شرق از جمله کشور ایران سرایت کرده است. این پدیده در غرب عوامل خاص خود را دارد. در این نوشتار برخی از عللی که در بی‌دینی یا تضعیف‌شدن اعتقادات دینی افراد نقش دارد. از دیدگاه آیات قرآن و روایات رسیده از اِئمه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کتاب علل و عوامل دین گریزی از منظر آیات و روایات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ کتاب‌هایی با مضمون دین‌مداری پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب علل و عوامل دین گریزی از منظر آیات و روایات

استاد محمدتقی مصباح یزدی، دین را در مفهوم عام آن عبارت می‌داند از: اعتقاد به آفرینندهٔ برای جهان هستی همراه با عقاید و مراسم، هرچند که این عقاید و مراسم تحریف شده باشد، چنین فردی با چنین اعتقادی فرد با دینی به‌حساب می‌آید و نه بی‌دین و چون تحریف شده است لذا دین او باطل است، اما دین حق آیینی است که: «دارای عقاید درست و مطابق با واقع بوده، رفتارهایی را مورد توصیه و تاکید قرار دهد که از ضمانت کافی برای صحت و اعتبار برخوردار باشند.»

در یک جمع‌بندی از این تعاریف می‌توان گفت: تمامی این تعاریف با تفاوت‌های که در تعابیر دارد، بر وجود دو عنصر اساسی تاکید دارد، و آن عبارت است از عنصر بیرونی و عنصر درونی، عنصر درونی دین یعنی نظام اعتقادی، فکری و مجموعه‌ای از عقاید و باورها، در ارتباط با خالق هستی، مبدأ، معاد، وحی و دیگر اعتقادات دینی؛ عنصر بیرونی یعنی مجموعه‌ای از قواعد و مقررات ناظر بر رفتار و گفتار آدمی، در تمامی عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی به‌عنوان برنامهٔ زندگی از سوی دین که در یک رابطهٔ وثیق، ارگانیک و نظام‌مند، تجلی عنصر درونی دین یعنی نظام فکری و اعتقادی، در سلوک و رفتار انسان‌ها است، و از دل این نظام اعتقادی و فکری و نیز قواعد و مقررات در عرصه رفتار و گفتار به‌صورت شبکه‌ای درهم‌تنیده و مرتبط، نظام رفتاری فردی و اجتماعی ویژه‌ای استخراج می‌شود، این نظام رفتاری در سه حوزهٔ عبادات، معاملات و اخلاقیات که حدود آن از سوی دین مشخص شده است شکل می‌گیرد.