کتاب تاثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی مناطق نفت خیز خوزستان

کتاب تاثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی مناطق نفت خیز خوزستان نوشته رضا حبیبی‌نژاد است. این کتاب از پیدایش نفت تا نهضت ملی شدن صنعت نفت ۱۳۳۰ - ۱۲۸۷ ش (نفت و تحولات رفاهی و اجتماعی) را بررسی می‌کند.

درباره کتاب تاثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی مناطق نفت خیز خوزستان

مسئلهٔ اصلی در این تحقیق نشان دادن تأثیر صنعت نفت در پیدایی و شکل گیری تحولات اجتماعی با محور رفاه عمومی در مناطق نفت خیز خوزستان می‌باشد. در این پژوهش با معرفی مناطق نفت خیز خوزستان، پیدایی و شکل گیری این مناطق و ارتباط آن با کشف نفت را نشان خواهیم داد و تأثیرات صنعت نفت را در حیات و موجودیت آن‌ها از زوایا و ابعاد گوناگون بررسی و تبیین قرار خواهد گرفت. از نکات ویژه و اصلی جنبه‌های پژوهش حاضر، تأثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی و رفاهی مناطق نفت خیز است که در غالب پژوهش‌های جدید نادیده گرفته شده و یا توجه کاملی به آن نشده است. این تحقیق تلاش دارد به صورت یک پژوهش مستقل به این مهم بپردازد.

صرف نظر از مسائل سیاسی، کشف نفت موجب تحولات اجتماعی و دگرگونی در ساختار جامعهٔ خوزستان و شهرهای نفت خیز آن گردید. با ظهور صنعت نفت، تحولات اجتماعی عظیمی در این مناطق رخ داد. در ابتدا روستائیان و عشایر و سپس مردم دیگر شهرهای خوزستان و ایران به جهت اشتغال در میادین وتأسیسات نفتی به این مناطق مهاجرت کردند. این کتاب به تاریخ اجتماعی مناطق نفت‌خیز ایران می‌پردازد.

خواندن کتاب  تاثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی مناطق نفت خیز خوزستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ اجتماعی ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب  تاثیر صنعت نفت در تحولات اجتماعی مناطق نفت خیز خوزستان

در مناطق نفت خیز خوزستان دو گونه ساختار آموزشی وجود داشت، یکی ساختار آموزش شرکت نفتی و دیگری ساختار آموزشی غیرشرکتی (دولتی). این دو گونه ساختار آموزشی هیچ گونه منافاتی با همدیگر نداشته و به کمک هم در ارتقاء سطح کیفی آموزش کارکنان و مردم این مناطق تأثیر مهمی داشتند. در خصوص ساختار آموزشی شرکت نفت باید افزود که اقدامات آموزشی شرکت نفت از آغاز تأسیس تا سال ۱۳۳۰ ش / ۱۹۱۵ م یکسان نبود. در اوایل کار که قدرت واقعی در خوزستان در دست حکام محلی بود، شرکت نفت نیز از ضعف و بی تجربگی این حکام استفاده کرده و چندان تلاشی در زمینهٔ بهبود مسائل آموزشی کارکنان شرکت و یا مردم مناطق نفت خیز نمی‌کرد. با تقویت حکومت مرکزی و اقتدار در خوزستان و برچیده شدن حاکمیت حکام محلی و با تلاش دولتمردان ایران و وزارت دارایی، شرکت نفت ملزم به انجام امور آموزشی گردید. هرچند این اقدامات تا سال ۱۳۱۲ ش / ۱۹۳۳ م چندان شتابی نداشت ولی از سال ۱۳۱۲ ش / ۱۹۳۳ م و ارائهٔ پیشنهاد وزارت دارایی به شرکت نفت موسوم به طرح «هشت ساله» شرکت متعهد به احداث مدارس، احداث آموزشگاه‌های فنی، احداث دانشکدهٔ نفت و اعزام دانشجو به خارج گردید. بعد از این طرح وضع فرهنگ در حوزهٔ عملیات شرکت نفت بهتر از گذشته گردید و به لحاظ کمی و کیفی آموزش به ویژه آموزش دولتی (رسمی) نیز توسعه یافت. علاوه بر آن شرکت نفت همه ساله مساعدت‌های مالی به ادارهٔ فرهنگ مناطق نفت خیز می‌کرد. به هرروی توسعهٔ فعالیت‌های آموزشی در مناطق نفت خیز را می‌بایست در اثر مساعی و توجه دولت ایران و تلاش‌های وزارت دارایی مبنی بر ملزم ساختن شرکت نفت به تعهداتش در امر مسائل آموزشی تلقی کرد. علاوه برآن شرکت نفت به منظور ارتقاء سطح کیفی آموزش در مناطق نفت خیز به معلمان این مناطق تعدادی خانهٔ سازمانی اختصاص داد و همچنین جیرهٔ کارمندی برای آموزگاران و خدمتگزاران تعیین نمود. علاوه بر آن شرکت نفت برای جلب رضایت کارکنان آموزش و پرورش یک فوق العاده خارج از مرکز و بدی آب و هوا در نظر گرفت و به فرهنگیان این مناطق اجازه داده شد که امکانات شرکت نفت از قبیل بیمارستان، درمانگاه، باشگاه و استخر استفاده کنند. همچنین شرکت نفت تا سال ۱۳۱۵ ش / ۱۹۳۶ م حقوق معلمان مناطق نفت خیز را پرداخت می‌کرد.