کتاب اقتصاد سلامت

 درباره کتاب اقتصاد سلامت

اقتصاد سلامت یک موضوع جذاب است. این کتاب، به طور سیستماتیک به این حوزه مطالعاتی می‌پردازد. این کتاب بر اساس یک نسخه آلمانی است که از سال ۱۹۹۲ به خوبی مقبولیت یافته و تاکنون پنج بار مورد ویرایش قرار گرفته است. این منبع به عنوان یک کتاب درسی در سطح تحصیلات تکمیلی و به عنوان یک کتاب مرجع در مقاطع دانشگاهی کاربرد دارد.

کتاب حاضر  در ۱۴ فصل طراحی شده است. فصل اول مقدمه‌ای بر اقتصاد سلامت است. فصل دوم به مباحث ارزیابی اقتصادی می‌پردازد. فصول ۳ و ۴ نظریه‌های تولید سلامت و مطالعات تجربی مرتبط با آن را ارائه می‌کند. فصل ۵ مباحث شکست بازار و عدالت را دربر می‌گیرد.

 فصول ۶ و ۷ موضوعات پیشرفته مرتبط با اقتصاد بیمه سلامت را شامل می‌شود. فصل ۸ به رفتار اقتصادی پزشکان می‌پردازد. در فصل ۹ موضوعات اقتصاد بیمارستان مطرح می شود. فصل ۱۰ شیوه‌های پرداخت به ارائه‌دهندگان را با مدل‌سازی اقتصادی اثرات آنها مورد مطالعه قرار می‌دهد. در فصل ۱۱ شیوه‌های مختلف ارائه خدمات بهداشتی درمانی مورد بحث قرار می‌گیرند. فصل ۱۲ مباحث پیشرفته اقتصاد دارو را شامل می‌شود. فصل ۱۳ به اقتصاد سیاسی مراقبت‌های بهداشتی پرداخته و فصل ۱۴ چالش‌های آتی نظام‌های سلامت را دربر دارد.

رویکرد کتاب در بیان موضوعات مختلف عمدتاً رویکرد اقتصاد خُرد است اما در فصل ۴ مطالعات تجربی مستند به مباحث اقتصادسنجی است. ارائه نکات تکمیلی و وجود تمرین‌های پایان فصول، این کتاب را به صورت یک کتاب درسی درآورده است. در هر فصل بعد از بیان نظری موضوع، خلاصه مدل در قالب کادر مشخص شده و هر مبحث با یک نتیجه به پایان رسیده است.

 نویسندگان تا حد امکان سعی کرده اند از منابع دست اول برای تکمیل موضوعات استفاده کنند.

محتویات فصول مختلف این کتاب با تکیه بر مبانی عمیق نظری ارائه شده اند و عمدتاً مطالبی جدید و پیشرفته در اقتصاد سلامت‌اند که در متون دیگر یافت نمی‌شوند. 

 خواندن کتاب اقتصاد سلامت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

دانشجویان تحصیلات تکمیلی به خصوص مقطع دکتری رشته‌های اقتصاد سلامت، مدیریت خدمات بهداشتی، سیاست‌گذاری سلامت و سایر رشته‌های مرتبط در بخش بهداشت و درمان مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب اقتصاد سلامت

در تلاش برای ارتباط دادن سلامت و علم اقتصاد، می‌توان به موارد زیر فکر کرد:

سلامتی ارزشمندترین کالاست. برای حفظ وضعیت تندرستی هر کاری باید انجام شود.

درمان با بحران مواجه است. اگر افزایش هزینه های درمان با نرخ جاری ادامه یابد، ممکن است سلامت برای اغلب مردم در دسترس نباشد.

اگرچه دو گزاره فوق متناقض به نظر می رسند، اما هر دوی آنها توافق دارند که به مفهوم اخلاقی(فوق العاده گرانبها) یا به مفهوم اقتصادی(بسیار گران)، سلامت یک کالای بسیار پرارزش است.

پس چرا اقتصاددانان که با موضوعات مرتبط سلامت سر و کار دارند، احتمالاً بر دومی تأکید می کنند؟ از دید اغلب مردم، پاسخ در رشد مخارج درمانی قرار دارد: در همه کشورهای صنعتی غربی، طی دوره گذشته از ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۵، مخارج درمانی نه فقط برحسب ارقام مطلق بلکه به صورت سهمی از GDP قویاً افزایش یافته است. با یک رشد مستمر معین، کل GDP بسیاری از کشورهای صنعتی می‌تواند قبل از پایان قرن بیست و یک صرف مخارج درمانی شود. این مسأله که "انفجار هزینه" نامیده می‌شود منجر به برخی اقدامات قانونگذاری در بسیاری از کشورهای صنعتی شده است. همه آنها به دنبال کاستن از نرخ افزایش مخارج درمانی دولتی هستند.

به طور آشکار، مخارج درمانی تنها مخارجی نیست که در گذشته قویاً افزایش یافته است. مخارج حمل و نقل خصوصی و سلمانی نیز چنین بوده اند. با این وجود هیچ کس تابه حال در مورد «بحران در مراقبت از مو» چیزی نشنیده است و رسانه ها چندان توجهی به خطر گردش روزانه با موهای بلند نکرده اند! اما به کابوس عدم توانایی پرداخت بابت درمان پزشکی حساسیت زیادی داشته اند.

با این وجود، "انفجار هزینه‌های" درمان نباید دغدغه دائمی ایجاد کند. اولاً، ما با گروه در حال تغییری از کالاها طی زمان سر و کار داریم، بنابراین عبارت انفجار هزینه مناسب نیست و به جای آن باید از رشد مخارج صحبت کرد. ثانیاً، از نقطه نظر رفاه، مشکل، رشد مخارج مراقبت بهداشتی نمی باشد بلکه مشکل به ساختار آنها برمی گردد: اصل اقتصادی عموماً مستلزم این است که درجه مشخصی از ارضای نیازهای یک نفر با حداقل میزان منابع کمیاب بدست آید. بنابراین، ممکن است تقاضا برای برخی انواع خاص از کالاها و خدمات رشد کند – همچنانکه این موضوع برای بخش خدمات طی دهه های اخیر مطرح بوده است- که موجب می شود با وجود کارایی کامل در استفاده از منابع، مخارج اختصاص یافته به آن قویاً افزایش یابد. برعکس، کوچک شدن یک صنعت مستلزم افزایش کارایی نمی¬باشد.