کتاب نقش معماری و محیط در بهبود درمان اوتیسم

نقش معماری و محیط در بهبود درمان اوتیسم پژوهشی از محمد حسین عربانی در حوزه روان‌شناسی است که در انتشارات راز نهان منتشر شده است.

 درباره کتاب نقش معماری و محیط در بهبود درمان اوتیسم

 نویسنده در این کتاب از منظری متفاوت به موضوع معماری پرداخته و جایگاه آن را در تسکین بخشی به اختلالات روانی- رفتاری انسان (در اینجا اوتسیم) بررسی کرده است.

اهمیت و جایگاه معماری در عرصه‌های مختلف زندگی انسان موضوع غیر قابل انکار و مهمی است که به ارزش و اهمیت این موضوع در عصر حاضر به دلیل مطرح شدن نیازهای گوناگون انسان، افزوده شده است. هر انسانی از آغاز تولد و چشم گشودن به دنیا، در فضای درمانی، حضورش را آغاز می‌کند و سپس زندگی خود را در خانه و فضاهای مسکونی ادامه می‌دهد و در طی مسیر زندگی خود با فضاهای آموزشی، فضاهای اداری، فضاهای تفریحی، فضاهای ورزشی، فضاهای مذهبی و غیره در ارتباط است. بنابراین، همراهی معماری با انسان از تولد تا مرگ در فضاها و کاربری‌های گوناگون قابل توجه است و شاید بتوان بیان داشت که از ویژگی‌های منحصربه‌فرد به این رشته، همراهی همیشگی او با انسان است.

موضوع و فضایی که نویسنده به دنبال آن است بررسی فضای درمانی و آموزشی مبتلایان به اوتیسم است که بیشتر شامل کودکان و نوجوانان می‌شود. هر یک از فضاهای مختلف با کاربری‌های گوناگون باید معماری خاص خود را داشته باشند. به اهمیت این موضوع افزوده‌تر خواهد شد زمانی که فضای مورد نظر فضای درمانی باشد که در این صورت با سلامت جسم و روح فرد بیمار در ارتباط است و البته به تأکید به این موضوع اضافه‌تر خواهد شد زمانی که افراد مبتلا و مراجعه کننده به فضاهای درمانی، کودکان و نوجوانانی هستند که دچار بیماری‌های خاص و اختلال در اعصاب و روان هستند. یکی از اصول مهم معماری در طراحی فضاها به دست آوردن شناخت کامل از نیازها و شرایط و پاسخگویی به افرادی است که مراجعه کننده به فضاهای مورد نظر هستند و انتظار دریافت خدمات و پاسخگویی به نیازهای خود را دارند. بنابراین در این موضوع نیز باید در ابتدا به شناخت کامل از مبتلایان به اوتیسم و نیازهای آنان دست یافت. بر همین مبنا این پژوهش ابتدا به معرفی و شناخت مبتلایان به اوتیسم می‌پردازد و سپس به ارتباط بین معماری و نقش مثبت آن در فضاسازی و بهبود کیفیت مبتلایان به اوتیسم خواهد پرداخت. در این بین سعی شده است که از تحقیقات علمی در عرصه بین‌المللی استفاده گردد.

 خواندن کتاب نقش معماری و محیط در بهبود درمان اوتیسم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

معماران، کادر درمانی، همراهان و مبتلایان به اوتیسم مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب نقش معماری و محیط در بهبود درمان اوتیسم

اصطلاح اوتیسم از مفهوم یونانی "زندگی کردن در خود" از روان‌پزشکی یونانی به نام "بلولر" در سال ۱۹۱۱ میلادی در توصیف رفتارهای بیمار گرفته شده است. اوتیسم در فارسی با معنا و مفهوم درخودماندگی نیز شناخته می‌شود که مجموعه‌ای از اختلالات ذهنی و رفتاری جدی در رشد افراد بوده که با عنوان"Autis Spectrum "Disorders یا "ASD" معرفی می‌شود. در برخی منابع نیز اشاره شده است که نخستین بار کانر در سال ۱۹۴۳ به توصیف کودکانی پرداخت که از نقایص ارتباطی و مشکلات رفتاری نظیر اعمال قالبی و تکراری برخوردار بودند، پرداخت. این کودکان نمی‌توانستند با دیگران ارتباط برقرار کنند و به هر آنچه به آن‌ها عرضه می‌شد بی‌توجهی نشان می‌دادند. اوتیسم به‌عنوان یک سندروم روانی در دوران اولیه کودکی در نظر گرفته می‌شود. از آنجا که این بیماری نمی‌تواند به‌طور کامل درمان شود، کودک اوتیسمی نسبت به شدت بیماری، در فرآیند درمان به یک بزرگ‌سال تبدیل می‌شود. مشخصه اوتیسم محدودیت شدید و بنیادی در چندین زمینه مهم رشد می‌باشد مانند: عدم تعامل و ارتباط و همچنین رفتار متقابل اجتماعی و توانایی بهره‌گیری از تخیلات. جهت تشخیص اختلال اوتیسم لازم است که علائم رفتاری در تمام زمینه‌های ذکر شده فوق قبل از سن 3 سالگی در شخص موجود باشند. حتی در صورتی که والدین متوجه شوند که در دوران شیرخوارگی مشکلاتی وجود دارد، تشخیص اوتیسم پیش از سن هجده ماهگی بسیار دشوار است.اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم دارای اختلالات رشد نیز می‌باشند، اگرچه تعداد کمی نیز دارای رشد طبیعی هستند.