کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران
معرفی کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران
کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران نوشته سیدعلی منوری است. کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران به تاریخ ایران از شکل گیری حکومت صفویه تا ده سال نخست تأسیس نظام جمهوری اسلامی میپردازد.
درباره کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران
عرصۀ مطالعات روابط خارجی ایران عرصهای بسیار گسترده و وسیع برای دانشپژوهان و پژوهشگران رشتۀ تاریخ و رشتههای علوم سیاسی و روابط بینالملل است، هدف از تألیف این کتاب انتخاب رویکردی بین رشتهای در جهت توسعه و تکمیل پژوهشهای صورت گرفته در زمینۀ پژوهش روابط بینالملل است.
ایران به عنوان کشوری با سابقۀ کهن از زمان تشکیل سلسلۀ هخامنشی و در ادامه شکلگیری حکومتی فراگیر با جوامع و ملل مختلف در طول تاریخ مناسبات سیاسی، فرهنگی، و اقتصادی داشته است. با وجود تاخت و تاز اقوام مهاجمی چون مقدونیان و یونانیان، اعراب، و مغولان و ترکان در قلمرو ایران در مقاطعی از تاریخ پرفراز و نشیب این سرزمین، و علیرغم تسلط حکومت سلوکیان، حکومت اسلامی در بخش قابل ملاحظهای از دورۀ خلفای راشدین و سراسر دوران امویان و عبّاسیان، حکومت ایلخانان، و حکومت تیموریان بر قلمرو ایران، روابط بینالملل سایۀ این حکومتهای غالب با جهان خارج حفظ شد. این کتاب سعی دارد در یک پژوهش گسترده به روابط ایران با جهانیان از دوران حکومت صفویه تا دهه اول پیروزی انقلاب اسلامی بپردازد.
خواندن کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به دانشجویان روابط بینالملل و علوم سیاسی و تاریخ پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب تاریخ دیگری در روابط خارجی ایران
بدین ترتیب بنیان یافتن روابط خارجی ایران در عصر صفوی مسائل مختلفی را در سنتهای دانشپژوهی مرتبط مطرح میکند. از این منظر اتخاذ رویکردی تاریخی ضروری است. بدین جهت میتوان در چهارچوب رشتۀ روابط بینالملل و در ذیل مباحث مربوط به تحلیل سیاست خارجی روابط خارجی ایران را با آغاز عصر صفوی مد نظر قرار داده و به مسائلی در خور توجه جهت تدوین پژوهشی دانشگاهی معطوف شد؛ بدین معنی توجه به به تاریخ روابط خارجی ایران در یک بستر تاریخی نتیجۀ درگیر شدن پژوهشگر با مسائل سیاست خارجی ایران در عصر حاضر است. بدین جهت میتوان در عصر حاضر با اتخاذ رویکردی تاریخی به مسائلی ریشهای در زمینۀ مورد نظر پرداخت.
یکی از مهمترین مفاهیمی که در ادبیات سیاست خارجی حال حاضر ایران مکرّراً استعمال میشود، مفهوم "دشمن" است. بدین قرار دشمنباوری و دشمنستیزی در زمرۀ مهمترین مسائل سیاست خارجی ایران معاصر قلمداد میشوند. استعمال مکرّر مفهوم "دشمن" در سیاست خارجی ایران که گاه تا حد تضاد سازشناپذیر با روندهای جاری در جامعۀ بینالملل و مواجهه با برخی از کنشگران تأثیرگذار در نظام بینالملل، به ویژه ایالات متحدۀ آمریکا، پیش میرود صرفاً در وقایع زمان حال ریشه ندارند. بدین جهت و در قالب رویکرد تاریخی مورد نظر میتوان زمینههای آن را در تاریخ روابط خارجی ایران جستجو کرد. بیهوده نیست که در ادوار پیشین تاریخ ایران واژگانی چون "اغیار" (جمع غیر)، "اجنبی"، یا "بیگانه" استعمال شده است.
فرهنگ عمومی ایرانیان مؤید ایستارهای بازدارندهای نسبت به بیگانگان است. این ایستارها گاه تا مرز نژادپرستی نیز پیش میروند. از سوی دیگر و در چهارچوب فرهنگ سیاسی، بروز عوارض بیگانههراسی و بیگانهستیزی، و همچنین اعتقاد به نوعی نظریۀ توطئه ــ دست کم در تاریخ معاصر ایران ــ کاملاً مشهود است. از این نظر، این اثر میتواند به درک و فهم ریشۀ عوارض مذکور در سایۀ پرداختن به مسألۀ دیگری مفید به فایده باشد.
با توجه به مطالب فوق این اثر در صدد است ریشهها و زمینههای تاریخی شکلگیری و تحول این مسأله را در تاریخ روابط خارجی ایران مورد تحلیل قرار دهد. در این ارتباط لازم به توضیح است مسألۀ مورد نظر در قالب مفهوم دیگری، صورت دانشپژوهانۀ مفهوم "دشمن"، شالودۀ این تحلیل را در تاریخ روابط خارجی ایران تشکیل میدهد (تعاریف مفهوم دیگری در سنت دانشپژوهی علوم انسانی و طبعاٌ در سنت دانشپژوهی رشتۀ روابط بینالملل در ذیل بخش «مسائل مفهومی» در همین مقدمه ارائه شده است).
حجم
۲٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۵
تعداد صفحهها
۳۵۸ صفحه
حجم
۲٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۵
تعداد صفحهها
۳۵۸ صفحه