کتاب ضربه تراپی تکمیلی با ضربه تراپی به شیوه بناساز (BTT)

کتاب ضربه تراپی تکمیلی با ضربه تراپی به شیوه بناساز (BTT) اثری از کتایون بناساز است. این کتاب روش ضربه تراپی (درمانی) را به مخاطبانش معرفی می‌کند.

ضربه تراپی، یکی از روش‌های درمانی است که برآمده از طب سوزنی چین است؛ در این روش بر نقاط خاصی سوزن وارد می‌کنند و به این ترتیب انسداد مسیرهای انرژی بدن را باز می‌کنند. این روش در طول تاریخ تغییراتی کرد و در نهایت روشی به نام ضربه تراپی پدید آمد که ناراحتی‌های روانی مانند ترس را برای همیشه از بین می‌برد. 

کتاب ضربه تراپی تکمیلی با ضربه تراپی به شیوه بناساز (BTT) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب ضربه تراپی تکمیلی با ضربه تراپی به شیوه بناساز (BTT) را به تمام علاقه‌مندان به طب سنتی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب ضربه تراپی تکمیلی با ضربه تراپی به شیوه بناساز (BTT)

ریشه‌ی «ضربه‌تراپی» از طب سوزنی و سنتی چین آمده است. «ضربه‌تراپی» نام فارسی واژه‌ی (Tapping) است. در طب سوزنی در نقاط خاصی که در راه‌های انرژی (مریدین ها) قرار دارند، سوزن وارد می‌کنند و معتقدند که با این کار، انسداد راه‌های انرژی بدن که عامل بسیاری از بیماری‌هاست باز می‌شود و بیماری مذکور بهبود می‌یابد. اما طب سوزنی چینی بیشتر بر بهبود بیماری‌های جسمی و فیزیکی تاکید دارد و مسایل عاطفی و احساسی در درجه ی دوم اهمیت واقع اند.

بعدها یک دانشمند آمریکایی این روش را بر روی مشکلات احساسی و عاطفی نیز به کار برد و به نتایج چشمگیری دست یافت. او به جای وارد کردن سوزن در بدن بیمارانش، نقاط طب سوزنی را با دست فشار می‌داد. سپس دانشمندان دیگری همین روش را بر روی مشکلات رفتاری بیمارانشان به کار گرفتند و به نتایجی قابل توجه دست یافتند. ولی این بار جملات تاکیدی ویژه‌ای را نیز به آن اضافه کردند.

تا این‌که سرانجام یک روانشناس آمریکایی به نام دکتر «راجر کالاهان» این روش را به طور ساختاری بر روی مشکلات روانی بیمارانش به کار برد و به نتایج سریع و کار‌آمدی دست یافت. او دریافت که این روش به ویژه بر بیمارانی که دچار اضطراب و ترس‌های بی‌مورد و بیمار گونه (فوبی) هستند، تاثیرات به سزایی دارد. روش او بر پایه‌ی تمرکز هم زمان بر بیماری و ضربه زدن استوار است و متوجه شد که با این کار، گاه ناراحتی‌های روانی نظیر ترس، به طور دایمی و همیشگی از بین می روند.

دکتر کالاهان دریافته بود که تحریک تنها تعداد محدودی از نقاط «طب سوزنی» می‌تواند به سرعت در بهبود ناراحتی‌های روانی و فیزیکی بیماران موثر واقع شود. او در پژوهش‌های خود دریافت که برای بهبود مشکلات احساسی مختلف باید بر نقاطی بخصوص و با ترتیبی به خصوص ضربه وارد کرد و هم زمان جملاتی ویژه را نیز تکرار کرد. شیوه ی «کالاهان» نیز بر اساس همین ضربه زنی بر بدن با «ترتیبی» ویژه بر نقاطی بخصوص، به وجود آمد. اما شیوه‌ی او یک روش کاملا تخصصی بود که تنها افراد متخصصی که اغلب زیر نظر او تعلیم می‌دیدند ، قادر به بکار‌گیری آن بودند و عموم مردم نمی‌توانستند از آن بهره ببرند و در واقع بیشتر یک روش «درمانی» به حساب می آمد نه «خودیاری» .

سرانجام یکی از شاگردان برجسته‌ی دکتر کالاهان ، به نام «گری گریگ»، در دهه ی 90 میلادی، «ضربه تراپی» را به شکلی تغییر داد که عموم مردم بتوانند آن را بر روی خود به کار گیرند و در واقع آن را به روشی «خود‌یار»، برای رهایی از بسیاری ناراحتی‌های عاطفی و احساسی که خود ریشه‌ی بسیاری از بیماری‌های جسمی بودند، تبدیل کرد. او روش خود را «ئی. اف. تی» نامید. شیوه‌ی او آن پیچیدگی‌های تخصصی دکتر کالاهان را نداشت و اغلب بسیار سریع انجام می شد و به نتیجه می‌رسید.

هم‌زمان و پس از «گری گریگ»، دانشمندان دیگری با به کار‌گیری خلاقیت فردی خود (‌چیزی که " گریگ " همه را به آن دعوت می‌کند‌) ، شیوه‌های متعددی را با نام‌های مختلف، به کار گرفته اند . شیوه هایی که اغلب با روش‌های دیگری در روانشناسی انرژی، روانشناسی، طب سنتی جامع نگر، به روشی مبتکرانه و خلاقانه ادغام شده اند و نتایج خوبی را هم برای پیروان‌شان به بار آورده اند .

«بی تی تی» ( ضربه تراپی به شیوه ی بناساز) نیز در ادامه‌ی به کار‌گیری همین شیوه‌های مبتکرانه و با ادغام خلاقانه‌ی «ضربه‌تراپی» با دیگر روش‌های «خودیاری»، توسط نگارنده‌ی این سطور شکل گرفت. که نتایجی چشمگیر نیز به دست آمد.

بنابر این «بی تی تی» علوم یا فنونی جدید نیست که تازه کشف شده باشد بلکه به کار گیری همان فنون قبلی به شیوه‌ای شخصی است که نتایج خوبی را هم به دنبال داشته است‌. و هم‌چون آنان تنها یک روش «خودیاری» است و به هیچ‌وجه روشی درمانی برای درمان بیماری‌ها محسوب نمی شود مگر در مواردی که پزشکان و متخصصین علوم پزشکی بخواهند آن را همراه با روش‌های درمانی خود به منظور روشی جانبی و غیر پزشکی ، برای بیماران خود به کار گیرند که البته به نتایج چشمگیری نیز در این زمینه دست یافته‌اند . ولی مردم عادی لازم است به این روش ها تنها به عنوان روشی کارآمد در «خود‌یاری» بنگرند و به هیچ وجه آن را جایگزین خدمات ارزشمند پزشکی نکنند زیرا در غیر این صورت ، مسئولیت و عواقب این کارشان به عهده ی خودشان خواهد بود.