کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی

کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی نوشته محمدرضا ساکی است. کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی را انتشارات پارس تک منتشر کرده است. 

درباره کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی

فرهنگ هر ملّتی مجموعهای ست از آداب، سنّتها، تاریخ، اسطوره، هنر و ذوقیّات آن ملّت و اساس تشخیص آنها از دیگر ملّت‌های جهان است.

توجّه به این نکته که عقاید دینی، مذهبی، سنّت‌های قومی، موسیقی، نقّاشی، شعر و ادبیّات، همچون تارهای ظریفی، فرهنگ و تمدّن یک ملّت را از پراکندگی و زوال، در امان میدارد؛ اهمیّت آنها را در زندگی ملّتها، نشان می‌دهد.

شعر و ادب پارسی که از دو آبِشخور فرهنگ و معارف اسلامی و ایرانی سیراب شده است، غنای وصف ناپذیری یافته است و می‌تواند همچون سدّی محکم در برابر تازِش فرهنگ‌های بیگانه پایداری نماید. ادبیّات فارسی، شناسنامه، هویّت و موجودیّت ما ایرانیان است. ظرفیست که همه جلوههای مذهبی، عرفانی و احساسات انسان دوستانه نیاکان ما را درخود دارد. بنابراین نگهداری و حفظ آن، از پراکندگی و زوال فرهنگ و تمدّن ما جلوگیری می‌کند، زیرا هر ملّتی که با گذشته خود تفاهم نداشته باشد و ارتباط برقرار نکند، هیچ انگیزهای برای دفاع و مقاومت در برابر بیگانگان نخواهد داشت.

شعر و ادب پارسی، همچون خورشیدی درخشان، در آسمان ادبیّات جهان، همواره پرتو افشانی کرده و خواهد کرد. این سرمایه عظیم فکری را شاعران و نویسندگانِ ما، نگهبانی و نگهداری کرده‌اند. آنان با سخن شیوای خویش، این گوهر ارزنده و تابناک را به جهانیان عرضه داشته و موجب افتخار ما شده‌اند. باید در حفظ و اشاعه آن، به قدر توان خویش بکوشیم. آنچه با عنوان فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی پیش روی شماست، حاصل تحقیق و پژوهشی دو ساله است، که برای برنامه رادیویی ادبستان گردآوری شده است.

خواندن کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات فارسی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب فرهنگواره موضوعی ادبیات فارسی

بنابراین، انسان میباید در انتخاب دوست و هم نشین دقّت بسیار به خرج دهد و هر کسی را شایستهی دوستی نداند.

عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر در کتاب قابوس نامه میگوید:

بدان ای پسر که مردمان تا زنده باشند ناگریز باشند از دوستان، که مرد اگر بی برادر باشد به که بی‌دوست. از آنچه حکیمی را پرسیدند: دوست بهتر یا برادر؟ گفت: برادر هم دوست به. وی دوست خوب را برابر با گنجی نیک میداند و توضیح میدهد که هیچ کس در جهان بی‌عیب نیست. و اندر جهان بی‌عیب کسی مشناس، اما تو هنرمند باش که هنرمند کم عیب بوّد و دوست بی‌هنر مدار که از دوست بی‌هنر فلاح نیاید.

عنصرالمعالی دوستی با هر دو گروه خوب و بد را سفارش میکند و میگوید: بنگر میان نیکان و بدان و با هر دو گروه دوستی کن. با نیکان به دل دوست باش و با بدان به زبان دوستی نمای.

اما با بی‌خردان هرگز دوستی مکن که دوست بی خرد از دشمن بخرد بتّر بوّد که دوست بی‌خرد با دوست از بدی آن کند که صد دشمن با خرد با دشمن نکند و دوستی با مردم هنری و نیک عهد و نیک محضر دار تا تو بدان هنرها معروف و ستوده شوی ... .

و تنهایی دوستتر دار از هم نشین بد. ... او سفارش میکند که حق دوستان را ضایع نباید کرد و میگوید: دو گروه مردم سزاوار ملامت باشند: یکی ضایع کننده حق دوستان و دیگر ناشناسندة کردار نیکو. همچنین توصیه میکند که با افرادکینه توز و طمّاع دوستی نباید کرد زیرا اعتمادی به وی نیست. علاوه بر این دوست باید از نظر مالی و غیر آن هم شأن انسان باشد.

و اگر درویش باشی دوست توانگر طلب مکن که درویش را خود کس دوست نباشد خاصّه توانگران.