دانلود و خرید کتاب صوتی غوغای غزل. از سنایی تا سایه

کتاب صوتی «غوغای غزل؛ از سنایی تا سایه» گزیدۀ چهارصد غزل از ده غزل‌سرای برجستۀ ادب فارسی به کوشش سید محمد تولیت است که از هرکدام به تساوی چهل غزل انتخاب شده است. این اثر با صدای احسان چریکی توسط انتشارات کتاب نیستان منتشر شده است.

درباره کتاب صوتی غوغای غزل. از سنایی تا سایه

 این اثر مجموعه‌­ای از عاشقانه‌­هایی لطیف و شیرین است که به سرآمدان غزل فارسی تعلق دارد. سنایی، عطّار، مولانا، سعدی، عراقی، حافظ، فروغی، شهریار، عماد و سایه. غزل‌سرایان این کتاب‌ هستند. اینکه چرا از این ده غزل‌سرا گزینش شده است به مضمون عشق برمی‌گردد.

تعداد ابیات هر غزل بین پنج تا ده بیت و مجموع ابیات کل غزل­‌ها سه هزار بیت است. به‌علاوه چینش شاعران بر‌اساس تقدم تاریخی و چینش غزل‌­ها برای هر شاعر به‌صورت جداگانه طبق ترتیب الفبایی مطلع غزل­‌هاست. تمام همّت سید محمد تولیت بر آن بوده تا غزل­‌ها و بیت‌­هایی گزینش شود که پیش و بیش از هر چیز وقت مخاطب را خوش کند.

کتاب غوغای غزل. از سنایی تا سایه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به اشعار فارسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب غوغای غزل. از سنایی تا سایه

«سنایی:

ای جان جهان کبر تو هر روز فزونست / لیکن چه توان کرد که وقت تو کنونست

نشگفت اگر کبر تو هرگز نشود کم / چون خوبی دیدار تو هر روز فزونست

عالم ز جمال تو پرآوازه شد امروز / زیرا که جمال تو ز اندازه برونست

در زلف تو تاب و گره و بند و شکنجست / در چشم تو مکر و حیل و زرق و فسونست

تا من رخ چون چشمهٔ خورشید تو دیدم / چشمم ز غم عشق تو چون چشمهٔ خونست

ای رفته ز نزدیک سنایی خبرت هست / کز عشق تو حال من دل سوخته چونست

از مهر تو چون نقطهٔ خونست دلم زانک / بر ماه ترا دایرهٔ غالیه گونست

هوشنگ ابتهاج:

هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم / مگر به کوی تو این ابرها ببارندم

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت / نگاه کن که به دست که می‌سپارندم

مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش / به وعده‌های وصال تو زنده دارندم

غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست / هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم

سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی / چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم

چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه / غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم

من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم / که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم

چه جای خواب که هر شب محصّلان فراق / خیال روی تو بر دیده می‌گمارندم

هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم / چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم

کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد / که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم

فروغی بسطامی:

ای که ز آب زندگی لعل تو می‌دهد نشان / خیز و به دیده‌ام نشین، آتش دل فرونشان

سر خوش و مست و بیهشم، در همه نشه‌ای خوشم / بار فلک نمی‌کشم، از کرم سبوکشان

هرچه ز جور خوی تو، می‌گذرم ز روی تو / می‌کشدم به سوی تو، دست طلب کشان‌کشان

باده اگر نمی‌دهی خون مرا به جام کن / مرهم اگر نمی‌نهی، زخم مرا نمک فشان

با تو می حرام را کرده حلال محتسب / چنگ بکوب و نی بزن، بوسه ببخش و می چشان

مرده اگر ندیده‌ای زنده جاودان شود / پای بنه مسیح‌وَش بر سر خاک خامشان

در غم رویت ای پری سوخته شد دل ملک / بس که رسید بر فلک آه جگر بر آتشان

تا دم باد صبح دم زلف تو می‌زند به هم / جمع چگونه می‌شود حال دل مشوشان

تا شده سیلی غمت علت سرخ‌رویی‌ام / رشک برند از این عمل، چهره به خون منقشان»