دانلود و خرید کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید)

کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید) نوشتهٔ کارول دوک و ترجمهٔ شهلا ثریاصفت است. عطا همایون گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و نوین کتاب گویا آن را منتشر کرده است. این اثر درمورد نقش باور در تعیین سرنوشت انسان است.

درباره کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید)

کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید) [Mindset] که نوشتهٔ یک نویسنده و استاد روان‌شناسی در دانشگاه استنفورد است، در باب نقش باور در تعیین سرنوشت انسان سخن گفته است. آیا باور به توانایی‌ها و امکان توسعهٔ آن‌ها می‌تواند بر عامل استعداد یا محدودیت‌های فردی غلبه کند؟ کتاب «طرز فکر» را یک اثر علمی با یک ایدهٔ مشخص و غیرپراکنده دانسته‌اند که جزئیات جذابی دارد. کارول دوک در این کتاب صوتی که اثری متفاوت و محبوب در زمینهٔ روان‌شناسی عمومی و موفقیت توصیف شده، نقش باورهای ذهنی در موفقیت را کاویده است. او با پشتوانهٔ سال‌ها کار علمی و پژوهشی و با دستی پر به‌سراغ این بخش پرچالش و پرطرفدار از حوزهٔ موفقیت رفته است. این اثر نخستین‌بار در سال ۲۰۰۶ میلادی منتشر شد.

شنیدن کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران مطالعه در باب نقش باور در تعیین سرنوشت انسان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره کارول دوک

کارول دوک نویسنده، روان‌شناس و استاد دانشگاه استنفورد است. او متولد ۱۷ اکتبر ۱۹۴۶ در آمریکا و از شناخته‌شده‌ترین پژوهشگران در زمینهٔ روان‌شناسی موفقیت است. او با طرح مفاهیم جدیدی مثل «طرز فکر رشد»، مسیری جدید برای نیل به موفقیت گشوده است. کتاب او با عنوان «طرز فکر» یکی از پرفروش‌ترین آثار حوزهٔ روان‌شناسی عمومی است که به زبان‌های مختلف ترجمه و با استقبال جهانی مواجه شده است. کارول دوک جوایز بسیاری را به خود اختصاص داده و به عضویت آکادمی ملی علوم آمریکا درآمده است.

بخشی از کتاب صوتی طرز فکر (ویراست جدید)

«واضح است که افراد با طرز فکر رشد، وقتی مهارت‌های خود را توسعه می‌دهند کامیاب می‌شوند. اما افراد دارای طرز فکر ثابت چه زمانی موفق می‌شوند؟

زمانی‌که همه چیز با خیال راحت در چنگ آن‌ها باشد. اگر چیزی بیش‌ازحد چالش‌برانگیز باشد و آن‌ها احساس باهوش یا بااستعداد بودن نکنند، علاقه‌شان را از دست می‌دهند. هنگامی‌که دانشجویان پزشکی را در طی درس شیمی ترم اول‌شان زیر نظر گرفتیم، متوجه این موضوع شدم. از نظر بسیاری از دانشجویان، این چیزی بود که زندگی‌شان به سمت آن سوق پیدا کرده بود: پزشک شدن! و این دوره است که مشخص می‌کند چه کسی اول خواهد شد. دوره‌ای بسیار سخت که متوسط نمرات دانشجویان C+ بود، دانشجویانی که تا قبل از آن، به‌ندرت نمره‌ای کمتر از A گرفته بودند.

اکثر دانشجویان با علاقه‌مندی بسیاری شیمی را شروع کردند. بااین‌حال، در طول ترم، اتفاقی روی داد. دانشجویان دارای طرز فکر ثابت تنها زمانی علاقه‌مند ماندند که در دفعه اول به‌خوبی عمل کردند. کسانی که آن را دشوار دیدند، میزان زیادی از علاقه و لذت خود را از دست دادند. اگر تصدیق‌کننده هوش آن‌ها نبود، نمی‌توانستند از آن لذت ببرند.

یکی از دانشجویان گفت: «هرچقدر سخت‌تر می‌شد، بیشتر باید خودم را مجبور به خواندن کتاب‌ها و مطالعه برای امتحانات می‌کردم. قبلاً نسبت به شیمی هیجان داشتم، اما در حال حاضر هر بار که درباره‌اش فکر می‌کنم، احساس بدی به من دست می‌دهد».

در مقابل، دانشجویان دارای طرز فکر رشد، همچنان همان سطح بالای علاقه‌مندی را نشان می‌دادند، حتی زمانی‌که دیدند بسیار چالش‌برانگیز است: «این درس خیلی مشکل‌تر از چیزی است که فکر می‌کردم، اما می‌خواهم آن را یاد بگیرم، به‌طوری‌که دشواری آن مرا مصمم‌تر می‌کند. سخت و چالشی بودن آن، واقعاً مرا به ادامه‌دادن ترغیب می‌کند.» چالش و علاقه‌مندی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر داشتند.

ما همین نتیجه مشابه را در دانش‌آموزان جوان‌تر مشاهده کردیم. به کلاس پنجمی‌ها پازل‌های جذابی دادیم که همه آن‌ها، آن را دوست داشتند؛ اما زمانی‌که پازل‌ها را سخت‌تر کردیم، افت بزرگی در میزان لذت‌بردن کودکان دارای طرز فکر ثابت دیده شد. همچنین تصمیم دانش‌آموزان برای بردن تعدادی از این پازل‌ها به خانه عوض شد. کودکی به دروغ گفت: «بسیار خوب، می‌توانید آن‌ها را نگه دارید. من از آن‌ها دارم».

این امر درخصوص کودکانی که بهترین حل‌کننده پازل بودند هم درست بود. داشتن «استعداد در پازل» از افت جلوگیری نمی‌کند. از سوی دیگر، کودکان دارای طرز فکر رشد، نمی‌توانستند مشکلات سخت را رها کنند.‌ این‌ها پازل‌های مورد علاقه‌شان بود و می‌خواستند آن‌ها را با خودشان به خانه ببرند. یکی از بچه‌ها پرسید: «می‌شود اسم این پازل‌ها را برای من یادداشت کنید تا وقتی این‌ها را انجام دادم، مادرم بتواند چندتای دیگر برایم بخرد؟»

چند وقت پیش علاقه‌مند به مطالعه درباره مارینا سمیونوا، رقاص و معلم بزرگ روسی شدم که شیوه جدیدی برای انتخاب دانش‌آموزانش ابداع کرد. این روش، آزمون هوشمندانه‌ای درباره طرز فکر بود. بر طبق گفته یکی از دانش‌آموزان سابقش در ابتدا دانش‌آموزان او باید از دوره آزمایشی سربلند بیرون می‌آمدند و در همین حین مارینا دقت می‌کرد که آن‌ها چگونه نسبت به تحسین و تمجید و اصلاحات واکنش نشان می‌دهند... کسانی که بیشتر نسبت به اصلاحات واکنش نشان می‌دادند، شایسته تلقی می‌شدند.

به عبارت دیگر، او افرادی را که نسبت به چیزهای آسان و آنچه که از قبل بر آن تسلط داشتند، هیجان نشان می‌دادند، از کسانی که در برابر کارهای سخت هیجان‌زده می‌شدند، جدا می‌کرد. دفعه اولی که به خودم گفتم: «این سخت است. این لذت‌بخش است» را هرگز فراموش نمی‌کنم، آن لحظه‌ای بود که می‌دانستم در حال تغییر طرز فکرم هستم.»