دانلود و خرید کتاب صوتی خانه های لانه مرغی

کتاب صوتی خانه های لانه مرغی نوشتهٔ عزیز نسین و ترجمهٔ صمد بهرنگی است. حسین نصیری گویندگی این داستان کوتاه صوتی را انجام داده و انتشارات گیوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی خانه های لانه مرغی

کتاب صوتی خانه های لانه مرغی حاوی داستان طنز کوتاهی نوشتهٔ عزیز نسین است. این داستان ماجرای خانواده‌ای فقیر و اجاره‌نشین را روایت می‌کند که مجبورند آپارتمانش را ترک کنند. آن‌ها که هیچ پولی ندارند، در میان آگهی‌های روزنامه خانه‌ای ارزان‌قیمت و زیبا پیدا می‌کنند که با شرایط خوبی به فروش می‌رسد. در نهایت هر طور شده پول پیش‌‌قسط را فراهم می‌کنند و با اشتیاق می‌روند که این خانه‌ٔ رؤیایی را تحویل بگیرند، اما اتفاقی تازه رقم می‌خورد. آن‌ها می‌فهمد مطلقاً هیچ‌چیز برای آن‌ها وجود ندارد و هیچ شانسی ندارند. اجاره‌نشین‌های شکست‌خورده و مغموم، سقوط خود و خانواده‌شان را می‌بینند و کاری از دستشان برنمی‌آید. عزیز نسین در این کتاب صوتی به‌سراغ این خانوادهٔ فرودست رفته تا شرایط اسفبار اقتصادی آن‌ها را به تصویر بکشد. این داستان کوتاه مثل همهٔ قصه‌های این نویسنده، طنزی انتقادی و سیاه دارد. آدم‌های او قربانی شرایط سیاسی و اجتماعی هستند و توان ایستادگی یا تغییر وضعیتشان را ندارند. کمدی‌های عزیز نسین خواننده را می‌خنداند، اما در پایان او را آزار می‌دهد و به فکر فرو می‌برد. او هم‌زمان به سیاست و دین حمله می‌کند. به‌خاطر همین ویژگی‌ها است که عزیز نسین هم طرفداران پروپاقرصی داشته و هم دشمنان قسم‌خورده‌ای که حاضر بودند او را به قتل برسانند!

شنیدن کتاب صوتی خانه های لانه مرغی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ترکیه و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره عزیز نسین

محمت نصرت با نام هنری عزیز نسین، مترجم و نویسنده و طنزپردازی است که در ۲۰ دسامبر ۱۹۱۵ در استانبول متولد شد. او در مدرسهٔ افسری تحصیل کرد و مدتی را هم به این شغل مشغول بود، اما نمی‌توانست در چنین فضایی دوام بیاورد؛ بنابراین به‌سراغ کاری رفت که به آن علاقه داشت و در آن استعداد فراوانی نشان داد؛ نوشتن. او در طول عمرش مدام میان زندان و دفتر تحریریهٔ نشریات مختلف در رفت‌وآمد بود و اسامی مستعار زیادی برای خودش انتخاب کرده بود که مشهورترینش «عزیز نسین» است. ماجرای انتخاب این اسم مستعار برای خودش هم داستانی جذاب دارد. او عزیز که نام پدرش است را به‌عنوان نام هنری خود انتخاب کرد. نسین در زبان ترکی به معنای «تو چه کاره‌ای؟» است.

اولین باری که داستانی را نوشت، تصمیم داشت با نوشته‌اش اشک مردم را دربیاورد و آن‌ها را بگریاند؛ چون به نظرش داستان خوب، داستانی بود که اشک‌آور باشد، اما سردبیر مجله‌ای که داستانش را برایشان ارسال کرده بود، با خواندن داستانش آن‌قدر خندیده بود که اشکش درآمد. این شد که به طنزنویسی روی آورد. او داستان‌های کوتاه بسیاری منتشر کرد که بارها با ترجمهٔ مترجمان مختلفی همچون ثمین باغچه‌بان، احمد شاملو، رضا همراه و صمد بهرنگی به فارسی ترجمه شدند. به‌طورکلی آثار او در سراسر دنیا به ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند. او در سال ۱۹۵۶ موفق شد مدال طلای فکاهی‌نویسان جهان را برنده شود و در سال‌های ۱۹۵۷، ۱۹۶۳ و ۱۹۶۶ در مسابقات بین‌المللی طنزنویسی مقام اول را کسب کرد.

عزیز نسین توانست از یک سوءقصد از طرف گروه‌های افراطی در حادثهٔ آتش‌سوزی هتل جان سالم به در برد. او درنهایت در ۶ ژوئیهٔ ۱۹۹۵ در آلاچاتی در استان ازمیر ترکیه چشم از دنیا فروبست.

درباره صمد بهرنگی

صمد بهرنگی در تاریخ ۲ تیر ۱۳۱۸ به دنیا آمد. او آموزگار، منتقد اجتماعی، داستان‌نویس، مترجم و محقق فولکلور آذربایجانی بود.

بهرنگی پس از تحصیلات دبستان و دبیرستان در مهر ۱۳۳۴ به دانش‌سرای مقدماتی پسران (در تبریز) رفت و در خرداد ۱۳۳۶ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. او از مهر همان سال و درحالی‌که تنها ۱۸ سال داشت، آموزگار شد و تا پایان عمر در آذرشهر، ممقان، قاضی‌جهان، گوگان، آخی‌جهان و فیروزسالار در استان آذربایجان شرقی تدریس کرد. بهرنگی در مهر ۱۳۳۷ برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی به دورهٔ شبانهٔ دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه تبریز رفت و همزمان با آموزگاری، تحصیلات خود را تا خرداد ۱۳۴۱ و دریافت گواهی‌نامهٔ پایان تحصیلات ادامه داد.

از این‌رو، آموزش همواره یکی از دغدغه‌های صمد بهرنگی بود که به‌خاطر آن کتابی تحت عنوان «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» را نیز در سال ۱۳۴۴ منتشر کرد.

از صمد بهرنگی که فعالیت سیاسی نیز با زندگی او گره خورده بود، کتاب‌های گوناگونی باقی مانده است.

از داستان‌های او می‌توان به اولدوز و کلاغ‌ها، اولدوز و عروسک سخنگو، کچل کفترباز، پسرک لبوفروش، افسانهٔ محبت و داستان مشهور «ماهی سیاه کوچولو» اشاره کرد.

از کتاب‌ها و نوشتارهای او می‌توان به پاره‌پاره (مجموعه شعر از چند شاعر)، کندوکاو در مسائل تربیتی ایران، افسانه‌های آذربایجان، انشا و نامه‌نگاری برای کلاس‌های ۲ و ۳ دبستان، آذربایجان در جنبش مشروطه، الفبا ویژهٔ کودکان آذربایجان و اهمیت ادبیات کودک اشاره کرد.

صمد بهرنگی کتاب‌هایی را نیز ترجمه کرده است؛ همچون داستان‌هایی از عزیز نسین.

نویسندگان ایرانی نیز کتاب‌های گوناگونی دربارهٔ صمد بهرنگی و آثار او نوشته‌اند. کتاب «صمد جاودانه شد» نوشتهٔ علی‌اشرف درویشیان در سال ۱۳۵۲ یکی از این کتاب‌ها است. «کودکانه‌های سیاسی صمد بهرنگی» (مقاله) نوشتهٔ جواد طباطبایی و نگین نوریان دهکردی که در سال ۱۳۹۳ در پژوهش‌نامهٔ علوم سیاسی منتشر شد نیز نمونه‌ای دیگر است.

داستان کوتاه «ماهی سیاه کوچولو» در مردادماه سال ۱۳۴۷ با تصویرسازی «فرشید مثقالی» منتشر شد. تصویرهای این کتاب جایزهٔ براتیسلاوا را از آن خود کرد. این داستان را مدت‌ها نقش بیانهٔ غیررسمی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران را بازی می‌کرد. این باور، نظرات مخالفی هم داشته است.

صمد بهرنگی ۹ شهریور ۱۳۴۷ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی خانه های لانه مرغی

«راستش من خودم ویلا دوست داشتم. ببین چه اسم قشنگی دارد: ویلا! از منزل کردن در آپارتمان به تنگ آمده بودم. آدم نمی‌داند بالای سرش کی راه می‌رود و پایین پاش کی. ویلا بهتر از همه است. اما ویلا گران بود. شصت و پنج هزار لیره پول می‌خواست. نصفش پیش قسط و بقیه به اقساط هشت ساله. اگر آخرین دینارمان را هم حساب می‌کردیم زورکی می‌توانستیم سی و پنج هزار لیره پول جمع کنیم. اما قیمت یک طبقه از آپارتمان 25، 35 و 40 هزار لیره بود. نصفش پیشکشی و بقیه‌اش باز به اقساط هشت ساله خلاصه که اگر می‌خواستیم یکی از طبقه‌های 25 هزار لیره‎ای را بخریم، بایستی 12 هزار و پانصد لیره پیش قسط بدهیم. می‌شد گفت که کار تا اندازه‌ای رو به راه است. 12 هزار و پانصد لیره را به هر تقدیر جمع و جور می‌کردیم.

تصویر آپارتمان هم تو آگهی بود. عرض کنم خدمت آقای عزیزم، نه اینکه خودم را صاحب یک طبقه از این آپارتمان می‌دانستم، آن را درست و حسابی هتل هیلتون ثانی می‌دیدم.

بچه‌ها نقشه را از دست هم می‌قاپیدند. هر کدام یک طبقه‌اش را می‌پسندید. آپارتمان 5 طبقه بود. من طبقه‌ی آخر را پیشنهاد کردم. نه اینکه زنم عاقل‌تر است، گفت: طبقه‌ی پنجم نمیشه.»